Larsosaurus

Wat loopt daar door het bos?

Het gromt. Het is groen. Het heeft scherpe tanden en een stekelstaart.

 Is het gevaarlijk? Neen. Of toch, een beetje. Meet Larsosaurus!

U mag ook gewoon Lars zeggen. 

Al past 'Larsosaurus' misschien beter voor een zesjarige die reeds besliste dat hij later paleontoloog wordt, en als enige in de klas de betekenis van dat woord begrijpt. Eentje die uitgebreid weetjes opdiept over allerlei -aurussen, -topsen en -donten waarvan enkel de achtervoegsels de herkomst verraden. Eentje die tijdens een schminksessie in de kleuterklas vraagt om een Brachiosaurus op zijn gezicht, in plaats van de gangbare piraten en Mega Toby's.

De dag van zijn verjaardag bestelden Lars en zijn mama een trui. "Dino" was de enige vereiste, verder kreeg ik carte blanche. Wat wat dat plezant! Ik diepte het durf-het-zelvers-patroon nog eens op en liet de oma joggingstof halen bij Artevelde. Tien uur later was daar dit.

Aangezien zijn mama zelf ook af en toe achter de naaimachine kruipt om het zusje van schone rokjes te voorzien, ging ik voor perfect afgewerkt met veel dinodetails.

Ziehier mijn favoriet: het buikje. Dat een geheime zak herbergt.

En dat gezicht bij ontvangst, daar doen we het voor. Uiterst contentement, zeker toen duidelijk werd dat enkele kleine kleutertjes er een beetje bang van werden. Je zou voor minder, als je dit als driejarige tegenkomt in het bos.

Het denkwerk voor de dino inspireerde: een wereld van mogelijkheden is geopend. Wat denkt U van poesjes, ridders, vlinders, indiaantjes, (troetel)beren,...?

 

Dit exemplaar werd alvast uitvoerig goedgekeurd. Eén klein puntje had ik wel over het hoofd gezien: de tanden. Geheel volgens kleuterlogica moesten die zwart zijn. In de prehistorie bestonden namelijk nog geen tandenborstels.