topbar

maandag 30 september 2013

Haar nieuwe leven

U geeft blijk van lichte verwaarlozing. Niet geheel onterecht, overigens. Zonder geldige reden werd U allen enkele weken op dieet gezet, althans wat leesvoer alhier betreft. De facebooklozen onder U vreesden misschien voor een acute malaria, een dievenbende die met de Gezusters aan de haal ging, of een plotse verhuis naar het Hoge Noorden, daar waar ik mijn hart verloor. Niets van dit alles, gelukkig.

Social-media-freaks lazen het al, medewerkers van de KU Leuven ondervonden het aan den lijve: het academiejaar is gestart! Deze gebeurtenis liet mij steeds koud - enkel de togati op het nieuws waren al enkele jaren onderwerp van huiskamerhilariteit. Dit jaar is het anders. Dit jaar zit ik er middenin. Die weken van verwaarlozing waren hoogst noodzakelijk om de stad en de studie te verkennen, het kot op te vrolijken en de nodige inkopen te doen. Is dat studentenleven even een aanslag op uw vrije tijd zeg!

Nu deze nieuwe levenswijze al een deel van haar geheimen voor mij heeft ontsloten vind ik ook de tijd om U gerust te stellen. Alles in orde, al is de hoeveelheid beschikbare creativi-tijd ineens danig geslonken. Maar niet getreurd, mijn immer draaiende radertjes staan roest niet toe. Ik blijf naaien, zij het waarschijnlijk op een iets lager pitje dan U van mij gewend was.

Na twee weken uithuizigheid kreeg het gezegde "haar hart maakt een sprongetje" ineens écht betekenis voor mij. Dit was namelijk exact wat er gebeurde toen ik over de drempel van mijn naaihoek stapte en mijn eigenste machinerie aanschouwde, die daar rustig op mij had staan wachten, alsof het leven niet net een enorme buiteling had gemaakt.

maandag 16 september 2013

De Kleine Kleermaakster

Dit verhaal kreeg tijdens de zomervakantie een vrouwelijke spin-off. Eline – leeftijdsgenootje van Ilias, maar woonachtig op kleinere afstand van Eva’s naaikamer – wenste zich de technieken van snit en naad eigen te maken. Creativiteit en perfectionisme zijn 2 eigenschappen die haar toebehoren en meteen de ideale basis vormden voor een  dag naaiplezier.

Na het verplichte op de lijn stikken, zigzaggen en een korte machineverkenning kon het echte werk beginnen. Mevrouw kreeg de keuze tussen een tas, een rokje, een kussen of een vlaggenlijn. Zonder twijfelen koos ze voor het tweede,. De stoffendoos werd ondersteboven gekeerd en op 5 minuten waren model en stof beslist (iets waar ondergetekende vaak uren over doet…)

Eline knipte… 
…stikte….
…streek…
en overlockte alsof het niets was.
De voormiddag was nog niet voorbij of ze kon haar broek al wisselen voor een eigen creatie.
Mijn voorstel om na zoveel concentratie even buiten uit te waaien bleek geen optie. Na  de middagboterham naaiden we nog een haarlint én een tas naar dit model (maar zonder binnenzak).  Toen papa en broertjes ’s avonds aan de deur belden, kwam dit  meisje tevoorschijn:
Een heerlijke dag hadden wij samen, ik en een meisje dat maar niet weg wou uit de pas opengegane wereld vol mogelijkheden.

Zowat elke Vlaamse klas begint zijn schooljaar met het obligate “wat vond je het leukste tijdens de vakantie”-uurtje. Tussen de reizen en chirokampen van haar klasgenootjes vertelde Eline over onze naaidag. Thuis dwong ze mama om de oude naaimachine vanonder het stof te halen. Om maar te zeggen: de passie is overgebracht.

donderdag 12 september 2013

Het langst verwachte rokje ooit

Kleine Diet kan gerust de titel "fan" worden toegekend. Elke nieuwe creatie wordt meteen opgemerkt met de woorden: "Dat is een kei mooi rokje/kleedje/... ! Heb jij dat zelf gemaakt met jouw naaimachine?" Een vraag waarop Eva bevestigend antwoordt en die gevolgd wordt door "Wanneer maak je voor mij eens een rokje?" Eén na één kregen al haar vriendinnetjes er één, maar doorzetter Diet gaf niet op. Ze droeg af en toe een meetlint aan om haar veranderende lengte en buikomtrek te noteren en herinnerde haar mama er regelmatig aan dat er stof voor haar rokje gekozen diende te worden.

Iets meer dan een jaar na de eerste vraag was er een goede gelegenheid en tijd om die stof te kiezen. Diet ging voor hetzelfde model als vriendinnetje Liv, in bloemetjes van bij de Stoffenkamer.

Ter compensatie van het lange wachten werd er meteen een T-shirt bij gefabriceerd.
Enkel een geflockt lievelingsdier leek mij weinig spectaculair, dus kwam er nog een ballerina op. De bestemmelinge was uiterst tevreden met het feit dat de acrobate in kwestie haar kunstjes uitoefende in dezelfde outfit als zijzelf.
Om de originaliteit nog wat op te krikken: met opwippend rokje.
Zij en ik planden een fotoshoot. Vrolijk en met volle goesting stapten we beiden door het bos, alwaar mevrouw haar klimkunsten met mijn camera en bij uitbreiding het wereldwijde web wenste te delen. Helaas, boom 1 bleek haar vijandig gezind en we keerden terug zonder foto's maar met geschaafde knieën. Al bestaat er dan geen fotografisch bewijs van, neemt u gerust van mij aan: haar gezichtje straalde - daar konden zelfs geen 100 schaafwondjes tegenop. De lach van een meisje met hopen geduld, dat eindelijk werd beloond.

woensdag 4 september 2013

18: het feest

Op 17 augustus vierden we een extra jaar op de teller, maar bovenal de start van een nieuwe levensfase. Gedaan met de kindertijd - al blijf ik net als idool Pippi in mijn hart voor altijd klein.

De jarige wilde een feest zoals U dat ziet in de boekskes. Met kleurschema en zon en vrolijke gasten en van alles genoeg. Gezien ze vakantie op overschot had werd alles tot in de puntjes voorbereid en afgewerkt. Een kleine misrekening in het tijdschema zorgde ervoor dat ze tien minuten voor aanvang nog onder de douche stond en het plan van de detailfoto's dus lastminute moest laten varen. Gelukkig beschikt U over een gezonde dosis verbeeldingskracht.

Beeld u in:
- een stralende zon, heel de dag lang, ondanks de dreigende weersvoorspellingen
- een tuin met gras dat na weken hittegolf eindelijk weer groen begon te worden
- 4 witte feesttenten - uit voorzorg
- een tafel voor taarten, die 's avonds veranderden in BBQ en ijsbuffet
- een hele hoop vrolijke gasten

En U verstaat dat het een droomfeest was.

Er waren vlaggetjes. Zo'n 30 meter versgestikte vlaggetjes in groen-geel-blauw, die enkel in opgeplooide versie in hun totaliteit op het beeldschermpje pasten.
Er waren feestkindjes die een overzicht schetsten van 18 jaar Eva. (naar dit idee)
Er was een kroon en er was een kleed.
Het patroon komt uit Knipmode juni 2013. Ik viel voor de kapmouwtjes, de prinsessennaden en de zwierige rok uit 8 delen, en met mij alle genodigden; getuige de complimentjes. De stof (primrose aquamarine van Joel Dewberry) is een Amerikaantje.

De jarige genoot met overvolle teugen. De vrolijkheid spat van de foto's (waarvoor dankjewel, Jef!)
"Life is one big party" - zei kleine Eva precies 15 jaar geleden. En zo is het helemaal.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...