Het langst verwachte rokje ooit

Kleine Diet kan gerust de titel "fan" worden toegekend. Elke nieuwe creatie wordt meteen opgemerkt met de woorden: "Dat is een kei mooi rokje/kleedje/... ! Heb jij dat zelf gemaakt met jouw naaimachine?" Een vraag waarop Eva bevestigend antwoordt en die gevolgd wordt door "Wanneer maak je voor mij eens een rokje?" Eén na één kregen al haar vriendinnetjes er één, maar doorzetter Diet gaf niet op. Ze droeg af en toe een meetlint aan om haar veranderende lengte en buikomtrek te noteren en herinnerde haar mama er regelmatig aan dat er stof voor haar rokje gekozen diende te worden.

Iets meer dan een jaar na de eerste vraag was er een goede gelegenheid en tijd om die stof te kiezen. Diet ging voor hetzelfde model als vriendinnetje Liv, in bloemetjes van bij de Stoffenkamer.

Ter compensatie van het lange wachten werd er meteen een T-shirt bij gefabriceerd.

Enkel een geflockt lievelingsdier leek mij weinig spectaculair, dus kwam er nog een ballerina op. De bestemmelinge was uiterst tevreden met het feit dat de acrobate in kwestie haar kunstjes uitoefende in dezelfde outfit als zijzelf.

Om de originaliteit nog wat op te krikken: met opwippend rokje.

Zij en ik planden een fotoshoot. Vrolijk en met volle goesting stapten we beiden door het bos, alwaar mevrouw haar klimkunsten met mijn camera en bij uitbreiding het wereldwijde web wenste te delen. Helaas, boom 1 bleek haar vijandig gezind en we keerden terug zonder foto's maar met geschaafde knieën. Al bestaat er dan geen fotografisch bewijs van, neemt u gerust van mij aan: haar gezichtje straalde - daar konden zelfs geen 100 schaafwondjes tegenop. De lach van een meisje met hopen geduld, dat eindelijk werd beloond.