Haar nieuwe leven

U geeft blijk van lichte verwaarlozing. Niet geheel onterecht, overigens. Zonder geldige reden werd U allen enkele weken op dieet gezet, althans wat leesvoer alhier betreft. De facebooklozen onder U vreesden misschien voor een acute malaria, een dievenbende die met de Gezusters aan de haal ging, of een plotse verhuis naar het Hoge Noorden, daar waar ik mijn hart verloor. Niets van dit alles, gelukkig.

Social-media-freaks lazen het al, medewerkers van de KU Leuven ondervonden het aan den lijve: het academiejaar is gestart! Deze gebeurtenis liet mij steeds koud - enkel de togati op het nieuws waren al enkele jaren onderwerp van huiskamerhilariteit. Dit jaar is het anders. Dit jaar zit ik er middenin. Die weken van verwaarlozing waren hoogst noodzakelijk om de stad en de studie te verkennen, het kot op te vrolijken en de nodige inkopen te doen. Is dat studentenleven even een aanslag op uw vrije tijd zeg!

Nu deze nieuwe levenswijze al een deel van haar geheimen voor mij heeft ontsloten vind ik ook de tijd om U gerust te stellen. Alles in orde, al is de hoeveelheid beschikbare creativi-tijd ineens danig geslonken. Maar niet getreurd, mijn immer draaiende radertjes staan roest niet toe. Ik blijf naaien, zij het waarschijnlijk op een iets lager pitje dan U van mij gewend was.

Na twee weken uithuizigheid kreeg het gezegde "haar hart maakt een sprongetje" ineens écht betekenis voor mij. Dit was namelijk exact wat er gebeurde toen ik over de drempel van mijn naaihoek stapte en mijn eigenste machinerie aanschouwde, die daar rustig op mij had staan wachten, alsof het leven niet net een enorme buiteling had gemaakt.