topbar

zaterdag 28 december 2013

De ideale wereld

In de ideale wereld werd U nu (of beter: vorige week al) gebombardeerd met een stapel kerstcadeaus die hoger reikt dan de boom himself. Ingepakt volgens regeltjes van de kunst die ik hier verzamel. Homemade, of course. Allemaal. En voorzien van vrolijke gedichtjes die de ontvanger typeren.

In diezelfde wereld scheen de zon en trokken Zus en ik eropuit voor een uitgebreide fotografering van het kerstkleed dat al weken voordien op de hanger hing te blinken. Wenste ik U niet met 3 dagen vertraging een zalig kerstfeest. Had ik tijd om in de sfeer te komen en van dat feest te genieten.

Helaas kwam een (waarschijnlijk bewust) anonieme persoon op het onzalige idee de Vlaamse student te examineren, en wel nà de feestdagen. Want - moet hij gedacht hebben - donkere dagen zijn ideaal om zich te verdiepen in de theorieën van Freud en Piaget. Om zich bij het haardvuur te nestelen met de werken van Rousseau. Om zich het hoofd te breken over statistische analyses. Dingen waar ik met veel plezier mijn aandacht aan wijd, maar de timing had iets beter gekund.

Als deze man een kennis van U is, wilt U dan zo vriendelijk zijn hem mijn alleronaardigste groeten over te brengen? Dank.

Tot het vermoeide hoofd na 8 uur intellectuele arbeid haar mailbox opent en dit vrolijke dametje haar toelacht.
Jeanne, tevreden kraaiend op haar dekentje. Met assorti outfit en al.

Omdat contente kindjes leuk zijn om naar te kijken (en om dat gezeur van hierboven wat te compenseren):
Job met superman-allures na zijn badritueel.
en Ferre tussen de sterren.

Als U een beetje beantwoordt aan het stereotiep van 'de vrouw' zit U nu vertederd te glimlachen. Wie weet maakt U zelfs kirrende geluidjes naar deze virtuele schoonheden. U hoort vast niet eens meer wat ik zeg, maar toch: bij deze al mijn mooiste wensen voor alle volgende feesten en het nieuwe jaar. U mag dubbel genieten, ook in mijn plaats. Tot volgend jaar!

zondag 15 december 2013

Jeanne

De 'extended family' werd uitgebreid met een portie schattigheid: de wereld verwelkomde Jeanne! Het bewijs daarvan kregen we van de postbode in de vorm van een witte kaart met fluoletters. De babyboomleeftijd is ons tienergezin al ver voorbij, dus elke nieuwe aardbewoner wordt op extra veel hoerageroep onthaald. Zeker door ondergetekende, die de bijhorende kaartjes altijd grondig toetst aan haar creativiteit. Meestal bereiken die twee vrij vlotjes een compromis. Als in: u trekt uw stoffenkast open, en daar ligt dé stof die perfect matcht met de boodschapper van het blijde nieuws. Uw raderwerk start op en luttele ogenblikken later is daar het concept.

Deze keer was het denkproces eerder te vergelijken met een dieselmotor. Het duurde even voor de anders zo snelle fantasiemolen op gang kwam. Wit. Oranje letters. Geen gewoon oranje bovendien. Fluo. Kleuren die ondermaats vertegenwoordigd zijn in Eva's verder zeer uitgebreide stoffencollectie. Exit frulletjes en vrolijke dierenprints: mama en papa houden van strak. Ik stond mezelf toe terug te grijpen naar de basics, dus werd het een dekentje.
De Banier leverde mij flockfolie in het o zo moeilijk vindbare juiste fluo-oranje (nee, de foto benadert dat zelfs niet in de allerverste verte), Hexagoon de bijpassende paspel. Wit met een naam, net als het kaartje. Simpel en strak zou het worden. Maar in afgewerkte staat passeerde het deken toch niet langs mijn schoonheidscontrole. Het was simpel. Het was strak. Maar het was ook saai.

Er ontbrak 'iets'.
Dat 'iets' werd toegevoegd in de hoedanigheid van kersen. Gestipt, zoals al vaker. Het verhaal wil namelijk dat de toen nog ongeboren dame in kwestie haar mama opzadelde met een verschrikkelijke goesting in zulks rood fruit. Daarbij negerende dat het kersenseizoen verleden tijd was en de vruchten van eigenaar verwisselden aan ongeveer een euro per stuk. Een leuke anekdote die op haar trouwfeest vast nog eens opgediept zal worden, en het kraambezoek nu al deed lachen.

Maar zie eens wat een prachtkind die kersen hebben opgeleverd!
Het deken werd met enthousiasme onthaald als "één van de origineelste cadeaus die we al hebben gekregen". Ofte: het schoonste compliment dat ge over een zelfgemaaksel kunt krijgen. 
Een fikse groeispurt was ingecalculeerd bij het bepalen van de afmetingen. Garantie voor jaren warme voetjes in de zetel!

zaterdag 7 december 2013

Trio

Ieder van U die gezegend is met vrouwelijk nageslacht kan het beamen. (Zonenmama's ook, maar dat past iets minder in de context.) Niets zo verschillend als meisjes. Het gedeelde kwart van het door mama en papa beschikbaar gestelde genetisch materiaal omvat duidelijk niet het onderdeel 'smaak'. Hoopt u al die schattige rokjes door te sluizen naar uw tweede exemplaar, dan blijkt die jongste enkel geïnteresseerd in broeken rond haar achterwerk. Haalde u opgelucht adem toen de gevreesde roze fase uw huishouden ongemerkt voorbij leek te trekken? Wacht maar. Binnenkort vieren glitters en prinsessen hoogtij.

Om een beetje tegemoet te komen aan de onderlinge differentiatie tussen de dames (toegegeven, ook omdat deze voorraad danig geslonken was) vulde ik de rokjesreserve aan met drie totaal verschillende exemplaartjes.
Laat ons voor de verandering eens beginnen met de grootste. Een 134/140 in een soortement van grof geweven wolkatoen dat 40 jaar geleden vast (al moest dit woord toen nog worden uitgevonden) hip was. Ik pleit voor een revival, want 'warm', 'immer mooi vallend' en - best of all vanuit moeders standpunt - niet strijkbehoevend.   
Enkel een cool sixtiesprintje ontbrak, dus zorgen een rijtje uiltjes en de groene boordjes (boven en onder) voor de nodige extra vrolijkheid.
Zus 2 (122-128) heeft rimpels en behoeft door de schoonheid van de stof weinig extra.
De kleinste (maatje 80, *smelt!*) is een 'specialleke', gebaseerd op een rokje dat mij op straat ooit voorbijliep - uiteraard met koddig peutertje erin, voor u mij van hallucinaties verdenkt (die dan wel weer creativiteitsbevorderend zouden werken). Grijze joggingstof en een duik in de roze restjesdoos leverden dit überschattig stolpplooiresultaat op.
Ergens in mijn verbeelding danst nu een meisjestrio. Een eigenwijze, een vrolijke en een deugnietje. Drie totaal verschillende zusjes in totaal verschillende rokjes. Nu nog wachten tot ze eens real life langs mijn kraam passeren.

De groenheid van de blaadjes en de aanwezigheid van warme kleuren verraden dat dit bandwerk plaatsvond toen de zomer nog in het land was en de naaitijd zeer uitgebreid. Bepaalde omstandigheden verminderden dit laatste met factor 10, maar wie vreest dat ik mijn machinerie voorgoed aan de kant schoof, is mis. Op de kniptafel ligt een kerstkleed voor mezelve, gereed gestikt én afgegeven is een cadeau voor het schattigste Jeanne'ke uit Oost-Vlaanderen en omstreken. Maar dat is iets voor een andere keer.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...