topbar

zaterdag 7 december 2013

Trio

Ieder van U die gezegend is met vrouwelijk nageslacht kan het beamen. (Zonenmama's ook, maar dat past iets minder in de context.) Niets zo verschillend als meisjes. Het gedeelde kwart van het door mama en papa beschikbaar gestelde genetisch materiaal omvat duidelijk niet het onderdeel 'smaak'. Hoopt u al die schattige rokjes door te sluizen naar uw tweede exemplaar, dan blijkt die jongste enkel geïnteresseerd in broeken rond haar achterwerk. Haalde u opgelucht adem toen de gevreesde roze fase uw huishouden ongemerkt voorbij leek te trekken? Wacht maar. Binnenkort vieren glitters en prinsessen hoogtij.

Om een beetje tegemoet te komen aan de onderlinge differentiatie tussen de dames (toegegeven, ook omdat deze voorraad danig geslonken was) vulde ik de rokjesreserve aan met drie totaal verschillende exemplaartjes.
Laat ons voor de verandering eens beginnen met de grootste. Een 134/140 in een soortement van grof geweven wolkatoen dat 40 jaar geleden vast (al moest dit woord toen nog worden uitgevonden) hip was. Ik pleit voor een revival, want 'warm', 'immer mooi vallend' en - best of all vanuit moeders standpunt - niet strijkbehoevend.   
Enkel een cool sixtiesprintje ontbrak, dus zorgen een rijtje uiltjes en de groene boordjes (boven en onder) voor de nodige extra vrolijkheid.
Zus 2 (122-128) heeft rimpels en behoeft door de schoonheid van de stof weinig extra.
De kleinste (maatje 80, *smelt!*) is een 'specialleke', gebaseerd op een rokje dat mij op straat ooit voorbijliep - uiteraard met koddig peutertje erin, voor u mij van hallucinaties verdenkt (die dan wel weer creativiteitsbevorderend zouden werken). Grijze joggingstof en een duik in de roze restjesdoos leverden dit überschattig stolpplooiresultaat op.
Ergens in mijn verbeelding danst nu een meisjestrio. Een eigenwijze, een vrolijke en een deugnietje. Drie totaal verschillende zusjes in totaal verschillende rokjes. Nu nog wachten tot ze eens real life langs mijn kraam passeren.

De groenheid van de blaadjes en de aanwezigheid van warme kleuren verraden dat dit bandwerk plaatsvond toen de zomer nog in het land was en de naaitijd zeer uitgebreid. Bepaalde omstandigheden verminderden dit laatste met factor 10, maar wie vreest dat ik mijn machinerie voorgoed aan de kant schoof, is mis. Op de kniptafel ligt een kerstkleed voor mezelve, gereed gestikt én afgegeven is een cadeau voor het schattigste Jeanne'ke uit Oost-Vlaanderen en omstreken. Maar dat is iets voor een andere keer.

6 opmerkingen:

  1. ooh, zo'n vrolijk meidentrio! Je zou het over mijn meiden kunnen hebben, al zou ik ze eerder: minivolwassen, eigenwijs en deugeniet noemen, in die volgorde ;-) Maar idd, het ene meisje is het andere niet. Gelukkig!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Waw! Ik ben vooral fan van dat überschattige kleinste rokje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ga zeker voor de look van je oudste dochter ... Cool

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind het kleinste echt schattig !! En een prima manier om restjes te verwerken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo herkenbaar de 3 meiden en hun eigen stijl :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nochtans, broeken en truien van de oudste worden hier ook niet zomaar overgenomen door de jongste zoon hoor ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...