topbar

zaterdag 28 december 2013

De ideale wereld

In de ideale wereld werd U nu (of beter: vorige week al) gebombardeerd met een stapel kerstcadeaus die hoger reikt dan de boom himself. Ingepakt volgens regeltjes van de kunst die ik hier verzamel. Homemade, of course. Allemaal. En voorzien van vrolijke gedichtjes die de ontvanger typeren.

In diezelfde wereld scheen de zon en trokken Zus en ik eropuit voor een uitgebreide fotografering van het kerstkleed dat al weken voordien op de hanger hing te blinken. Wenste ik U niet met 3 dagen vertraging een zalig kerstfeest. Had ik tijd om in de sfeer te komen en van dat feest te genieten.

Helaas kwam een (waarschijnlijk bewust) anonieme persoon op het onzalige idee de Vlaamse student te examineren, en wel nà de feestdagen. Want - moet hij gedacht hebben - donkere dagen zijn ideaal om zich te verdiepen in de theorieën van Freud en Piaget. Om zich bij het haardvuur te nestelen met de werken van Rousseau. Om zich het hoofd te breken over statistische analyses. Dingen waar ik met veel plezier mijn aandacht aan wijd, maar de timing had iets beter gekund.

Als deze man een kennis van U is, wilt U dan zo vriendelijk zijn hem mijn alleronaardigste groeten over te brengen? Dank.

Tot het vermoeide hoofd na 8 uur intellectuele arbeid haar mailbox opent en dit vrolijke dametje haar toelacht.
Jeanne, tevreden kraaiend op haar dekentje. Met assorti outfit en al.

Omdat contente kindjes leuk zijn om naar te kijken (en om dat gezeur van hierboven wat te compenseren):
Job met superman-allures na zijn badritueel.
en Ferre tussen de sterren.

Als U een beetje beantwoordt aan het stereotiep van 'de vrouw' zit U nu vertederd te glimlachen. Wie weet maakt U zelfs kirrende geluidjes naar deze virtuele schoonheden. U hoort vast niet eens meer wat ik zeg, maar toch: bij deze al mijn mooiste wensen voor alle volgende feesten en het nieuwe jaar. U mag dubbel genieten, ook in mijn plaats. Tot volgend jaar!

zondag 15 december 2013

Jeanne

De 'extended family' werd uitgebreid met een portie schattigheid: de wereld verwelkomde Jeanne! Het bewijs daarvan kregen we van de postbode in de vorm van een witte kaart met fluoletters. De babyboomleeftijd is ons tienergezin al ver voorbij, dus elke nieuwe aardbewoner wordt op extra veel hoerageroep onthaald. Zeker door ondergetekende, die de bijhorende kaartjes altijd grondig toetst aan haar creativiteit. Meestal bereiken die twee vrij vlotjes een compromis. Als in: u trekt uw stoffenkast open, en daar ligt dé stof die perfect matcht met de boodschapper van het blijde nieuws. Uw raderwerk start op en luttele ogenblikken later is daar het concept.

Deze keer was het denkproces eerder te vergelijken met een dieselmotor. Het duurde even voor de anders zo snelle fantasiemolen op gang kwam. Wit. Oranje letters. Geen gewoon oranje bovendien. Fluo. Kleuren die ondermaats vertegenwoordigd zijn in Eva's verder zeer uitgebreide stoffencollectie. Exit frulletjes en vrolijke dierenprints: mama en papa houden van strak. Ik stond mezelf toe terug te grijpen naar de basics, dus werd het een dekentje.
De Banier leverde mij flockfolie in het o zo moeilijk vindbare juiste fluo-oranje (nee, de foto benadert dat zelfs niet in de allerverste verte), Hexagoon de bijpassende paspel. Wit met een naam, net als het kaartje. Simpel en strak zou het worden. Maar in afgewerkte staat passeerde het deken toch niet langs mijn schoonheidscontrole. Het was simpel. Het was strak. Maar het was ook saai.

Er ontbrak 'iets'.
Dat 'iets' werd toegevoegd in de hoedanigheid van kersen. Gestipt, zoals al vaker. Het verhaal wil namelijk dat de toen nog ongeboren dame in kwestie haar mama opzadelde met een verschrikkelijke goesting in zulks rood fruit. Daarbij negerende dat het kersenseizoen verleden tijd was en de vruchten van eigenaar verwisselden aan ongeveer een euro per stuk. Een leuke anekdote die op haar trouwfeest vast nog eens opgediept zal worden, en het kraambezoek nu al deed lachen.

Maar zie eens wat een prachtkind die kersen hebben opgeleverd!
Het deken werd met enthousiasme onthaald als "één van de origineelste cadeaus die we al hebben gekregen". Ofte: het schoonste compliment dat ge over een zelfgemaaksel kunt krijgen. 
Een fikse groeispurt was ingecalculeerd bij het bepalen van de afmetingen. Garantie voor jaren warme voetjes in de zetel!

zaterdag 7 december 2013

Trio

Ieder van U die gezegend is met vrouwelijk nageslacht kan het beamen. (Zonenmama's ook, maar dat past iets minder in de context.) Niets zo verschillend als meisjes. Het gedeelde kwart van het door mama en papa beschikbaar gestelde genetisch materiaal omvat duidelijk niet het onderdeel 'smaak'. Hoopt u al die schattige rokjes door te sluizen naar uw tweede exemplaar, dan blijkt die jongste enkel geïnteresseerd in broeken rond haar achterwerk. Haalde u opgelucht adem toen de gevreesde roze fase uw huishouden ongemerkt voorbij leek te trekken? Wacht maar. Binnenkort vieren glitters en prinsessen hoogtij.

Om een beetje tegemoet te komen aan de onderlinge differentiatie tussen de dames (toegegeven, ook omdat deze voorraad danig geslonken was) vulde ik de rokjesreserve aan met drie totaal verschillende exemplaartjes.
Laat ons voor de verandering eens beginnen met de grootste. Een 134/140 in een soortement van grof geweven wolkatoen dat 40 jaar geleden vast (al moest dit woord toen nog worden uitgevonden) hip was. Ik pleit voor een revival, want 'warm', 'immer mooi vallend' en - best of all vanuit moeders standpunt - niet strijkbehoevend.   
Enkel een cool sixtiesprintje ontbrak, dus zorgen een rijtje uiltjes en de groene boordjes (boven en onder) voor de nodige extra vrolijkheid.
Zus 2 (122-128) heeft rimpels en behoeft door de schoonheid van de stof weinig extra.
De kleinste (maatje 80, *smelt!*) is een 'specialleke', gebaseerd op een rokje dat mij op straat ooit voorbijliep - uiteraard met koddig peutertje erin, voor u mij van hallucinaties verdenkt (die dan wel weer creativiteitsbevorderend zouden werken). Grijze joggingstof en een duik in de roze restjesdoos leverden dit überschattig stolpplooiresultaat op.
Ergens in mijn verbeelding danst nu een meisjestrio. Een eigenwijze, een vrolijke en een deugnietje. Drie totaal verschillende zusjes in totaal verschillende rokjes. Nu nog wachten tot ze eens real life langs mijn kraam passeren.

De groenheid van de blaadjes en de aanwezigheid van warme kleuren verraden dat dit bandwerk plaatsvond toen de zomer nog in het land was en de naaitijd zeer uitgebreid. Bepaalde omstandigheden verminderden dit laatste met factor 10, maar wie vreest dat ik mijn machinerie voorgoed aan de kant schoof, is mis. Op de kniptafel ligt een kerstkleed voor mezelve, gereed gestikt én afgegeven is een cadeau voor het schattigste Jeanne'ke uit Oost-Vlaanderen en omstreken. Maar dat is iets voor een andere keer.

vrijdag 22 november 2013

Herfstige tweeling

De avond is nog ver weg, maar de zon is al verdwenen. Bij buitenkomst dirigeren alle zenuwen in uw lijf u meteen weer naar binnen. U luistert niet en stapt flink de fiets op, want met haardvuurzitten raken die boodschappen ook niet gedaan. Bij terugkomst zijn uw vingers zodanig bevroren dat uw met moeite de sleutel in het slot krijgt. Dat is de periode waarop de moderne mens weemoedig zijn laptop openklapt en zijn avonden vult met vakantiefotoscrollen. Plaatjes waar de zon en de vrije tijd vanaf spatten. Ik hoef het u vast niet te vertellen.

Ergens tussen die hopen zomer vond ik een stapeltje ongepubliceerden. Te beginnen met een tweeling. Herfstige kleedjes in herfstige stofjes, ineen gezet voor Let's LousART en sindsdien in de marktjesdoos verdwenen, wachtend op een tijd waarin mijn weekends weer vrij genoeg zijn om een hele dag achter een kraam te zitten. Tenzij er intussen andere kandidaatjes opduiken ;-)
Tweemaal durf-het-zelvers, maar dan ietsje aangepast.

De 98/104 is een kleine kopie van dit kleedje. Het restje herten was nog juist groot genoeg voor het allerkleinste maatje. Ik tekende het basiskleedje in één stuk en voegde vanachter een frivoliteit toe. Voor maximaal draag- en aankleedcomfort is de achterkant in dikke tricot. 
♥ sleutelgatjes.

Grote zus is een vermiljoentje van twee jaar geleden dat bij aankomst iets stijver bleek dan het bedoelde project behoefde, maar perfect bleek voor A-lijntjes. De 110/116 kreeg een andere sluiting met knoopjes van hier

Zit u in een herfstdipje? Deze vrolijke schattigheid doet mij alleszins even glimlachen.

donderdag 14 november 2013

Feestracer


Wij vierden het dubbele van de vier bij neefje Ilias, die op 8 november evenveel kaarsjes mocht uitblazen. Het bleken fopkaarsjes, die zijn blaasleeftijd erg omhoog trokken, maar de fotografe iets meer tijd gunden om haar werk uit te oefenen.
Geen verjaardagen zonder zelfgemaaksels voor deze kleine fan. Rekening houdend met de beschikbare naaitijd (beperkt) ving nicht Eva de werkzaamheden al eind september aan. De race-auto-tricot die ze enkele maanden eerder zonder duidelijke bestemming aanschafte viel haars inziens nog net binnen de grenzen van de aanvaardbare portie kinderlijkheid voor achtjarigen.

De aanblik van dit patroon (nummer 29 uit Knippie 2/2012) leverde meteen inspiratie voor het cadeau. Maar tot maatje 134, dus enige urgentie in het maakproces was geboden. (Al bleek bij de pasbeurt dat we ten minste tot 2015 gesteld zijn.) Sweaterstof en zalige kwaliteit boordstof van Pauli, rekbare paspel van Kersenpitje. Een stoere trui voor een stoere kerel. 

Toen het boekje op mijn stapel belandde, viel ik meteen voor de assysmetrische achterkant, en voor de details. ♥ die details!

Uit de resterende tricot fabriceerde ik een T-shirtje, zoals reeds zo vaak, volgens een Ottobre-patroon dat ik op een avond in een bui van voorzienigheid meteen in alle beschikbare maten overtekende.
Groot was mijn vreugde toen ik ontdekte welk cadeau de jarige van zijn allerliefste mama had ontvangen. U mag 3 keer raden.

Een racebaan, jawel. Ofte: nicht Eva ontdekte haar telepathische gaven. Gezien de fotografisch weinig interessante locatie van dit giga-cadeau poseerde Ilias met de kleinere inhoud van het inpakpapier.
Een koptelefoon, die het ventje sterallures doen ontwikkelen en zijn mama regelmatig naar haar telefoon doen zoeken. Iemand ontdekte namelijk dat het ding behalve de functies 'bellen' en 'sms-en' ook een radiogolfontvanger bezit. Vraagt U zich af waarom het al een tijdje stil is in de woonkamer? Grote kans dat de normaalgezien luidruchtig spelende achter de zetel zit. Met zijn muziekjes.

Of met zijn periscoop, natuurlijk. De feestgasten bespieden.
Terwijl we op een rustmoment in het feest samen zijn nieuwe bed inhuldigden, fluisterde de jarige samenzweerderig: “Grootmoe kan nog altijd een beetje beter naaien dan jij. Maar jij weet wat kindjes leuk vinden hé.” 

maandag 4 november 2013

Hoe maakt u de Dinotrui?


Dat dit boek aanzet tot hetgeen de titel doet vermoeden, dat werd reeds door mijn grote idool bewezen. Ook mij inspireerde het boek tot durf-het-zelven, dus na de omkeerbare versie is hier de tweede kaptrui-hack: de dino-trui!

U hebt al dan niet weken geduld uitgeoefend, terwijl ik aan een tempo van één foto per dag deze lijvige handleiding opstelde. Maar het wachten wordt beloond: hier is “Hoe maakt u de dino-trui?”



Wat hebt U nodig?
- patroon voor een kaptrui zonder rits. Dat uit Stof-voor-durf-het-zelvers is absoluut aan te raden, zeker voor smalle kinders.
- joggingstof voor de "buitenkant".  Ik maakte deze trui al in de maten 116 tot 134 en kwam telkens ruim toe met een meter.
- een halve meter joggingstof voor de dinostaart en dergelijke, die we hier garneerstof zullen noemen.
- een restje witte fleece
- een heel klein restje donkere fleece/joggingstof/…
- een halve meter stevige Vlieseline, zoals U ook voor pennenzakjes zou gebruiken
- Vlieseline stikvlies of ander material dat ervoor zorgt dat uw stiksels niet gaan bobbelen in stap 3
- een naaimachine, en eventueel een overlock (al zal het zonder ook wel lukken)


1) Het patroon tekenen

Leg de patroondelen van de kap en het achterpand onder elkaar op het patroonpapier. Trek een lijn langs de zijrand (rood op de foto).
Verleng de onderkant van de pas getekende lijn met evenveel centimeters als de onderboord hoog wordt. Ik gebruik boordstof van 10cm, dubbelgeplooid en met 2cm naadwaarde inbegrepen geeft dat boordjes van 4cm. Ik teken dus onderaan 4 cm bij.
Teken langs de hele lijn die je net getekend (op de foto links) hebt een tweede, 2cm verder naar de buitenkant (op de foto rechts)
Maak een patroon voor de ‘stekels”. Teken daarvoor een driehoek met basis 8cm en hoogte 6cm.
Teken met behulp van het driehoek-sjabloon de stekels langs je tweede lijn. Eindig langs onder met een klein ‘staartje’
Teken op dezelfde manier een patroon voor de tanden (boven) en de poten (onder). Gebruik voor de tanden een lengte van 10cm en voor de poten een lengte die gelijk is aan de breedte van je mouw.
Teken ook een patroon voor het buikje (een soort halve ovaal met basis 2/3 van de breedte van het voorpand en hoogte ongeveer ¾ van het voorpand, afhankelijk van wat je zelf mooi vindt), een ovaalvormig oog en een ronde pupil.


2) De patroondelen knippen

Knip uit de buitenstof, overal met 1 cm naadwaarde:
  1. 2 kapdelen, gespiegeld
  2. een lange strook met breedte 2x de hoogte van de kap, en hoogte 4cm
  3. een voorpand
  4. 2 mouwen
  5. 2x een half achterpand. Vergeet niet helemaal rondomrond naadwaarde te knippen
  6. het buikje dat je net tekende



knip uit de ‘garneerstof’, overal met 1cm naadwaarde:
2x de dinostaart, gespiegeld
2 mouwboordjes
1 onderboord

knip uit witte fleece, zonder naadwaarde:
2x de poten
1x de tanden
2 oogjes

knip uit een restje donkere stof, zonder naadwaarde:
2 pupillen




3) Het buikje

Markeer met een stukje zeep je stiklijnen. Gebruik hiervoor de breedte van een lat.
Speld stikvlies langs de achterkant, dat voorkomt dat de lijnen gaan bobbelen.
Stik de lijnen, dubbel, anders zijn ze niet genoeg zichtbaar.
Speld de buitenste rand 1cm naar binnen.
Stik vast.
Speld het buikje op de trui.
Stik smal op de kant vast. Laat tussen de tweede en de vierde streep een stukje open, dat vormt de zak. Versteving je stiksel met een ‘driehoekje’ om te voorkomen dat de zak snel losscheurt.

4) De staart

Verstevig de dinostaarten met stevige vlieseline. Hoe steviger, hoe mooier de staart rechtop staat tijdens het dragen.
Leg de staarten met de goede kanten op elkaar en stik de stekels en het onderste staartje. Laat het rechte deel (dat je later tussen de kap- en achterpanddelen stikt) open.
Keer de staart. Gebruik een potlood of een haakpen om de puntjes goed uit te duwen.

5) De ogen

Stik de pupillen met een zigzagsteek op de oogjes.
Stik de oogjes met een zigzagsteek vast op de kapdelen.

6) Het lijfje

Stik, voor u het vergeet, uw labeltje ertussen. Ik moet mezelf altijd aan deze stap herinneren, anders eindig ik met het wringen van een label in een afgewerkt kledingstuk, en geloof mij, dat is noch netjes noch aangenaam. U weze dus gewaarschuwd.
Leg het voorpand en de achterpanden met de goede kanten op elkaar en stik de zij- en schoudernaden.
Vouw de onderboord dubbel en stik die aan de onderrand van het lijfje.

7) De mouwen

Stik de witte ‘pootjes’ onderaan de mouwdelen.
Vouw de mouwen dubbel, met de goede kanten op elkaar, en stik de mouwnaden dicht. Keer ze terug met de juiste kanten naar buiten.
Sluit de mouwboorden.
Vouw ze dubbel.
Duid het midden van de mouwboord aan met een speldje, doe hetzelfde voor het midden van de mouw. 
Schuif de mouwboord over de mouw. Stik vast.
Duid het midden van de mouwkop aan met een speldje.
Steek de mouw in de mouwopening, zorg dat het speldje overeen komt met de schoudernaad. Speld en stik vast.

8) De kap

Stik patroondeel nummer 2 (die lange, smalle strook) tot ongeveer 8cm langs de lange rechte kant van beide kapdelen.
Vouw het lint naar binnen en speld vast.
Duid het midden van de hals vooraan aan met een speldje.
Speld beide kapdelen zo vast, dat ze elk 1cm over het speldje komen en elkaar dus gedeeltelijk overlappen.
Stik de kapdelen aan de halsnaad.

9) De achterkant

Vouw de trui dubbel met de goede kanten op elkaar, zodat de ‘open’ achterkanten op elkaar komen te liggen.
Speld de staart ertussen. Zorg dat de staart aan de kapdelen pas op 1,5cm van de rand begint.
Begin te stikken langs de onderkant. Zorg dat je het draadje van je overlockstiksel  mee afsnijdt, dan is de onderkant straks netjes afgewerkt. Stik verder tot bovenaan de kap.

10) De kap – deel 2

Speld de tanden tegen de rand van de kap, met de goede kanten op elkaar.
Speld de ‘strook’ ertegen.  Stik vast.
Vouw de strook naar binnen en stik vast op 1cm van de kant.
Knip de overtollige stof tegen het stiksel af.

11) Einde!

Rrrrauw!

Net als de vorige keer geldt ook hier: ik ben reuze benieuwd naar uw ervaringen, uw eventuele moeilijkheden en vooral uw resultaten! Een link naar uw afgewerkte saurus zou mij dan ook erg plezieren. Succes!

PS: Voel je vrij om deze handleiding te gebruiken om je eigen kroost of die van vrienden blij te maken. Wil je er iets anders mee aanvangen, stuur dan even een mailtje. Hier stak namelijk veel werk in, begrijpt U?
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...