topbar

dinsdag 26 maart 2013

Kippen en stippen: de winnaar!

Ik beloofde U een winnaar, en belofte maakt schuld. De keuze der einddatum gebeurde nogal ondoordacht, met de gehele collectie onschuldige handen buitenshuis en bovendien de dag voor een examen. Gelukkig voor U verdient de student ook af en toe een pauze. Een pauze die zij, om de vermoeide hersenen wat frisse lucht te gunnen, graag buiten doorbrengt. Daar vond zij meteen de oplossing voor de afwezigheid der kaartjestrekkers. In haar tuin lopen namelijk twee geweldig onschuldige schepsels rond, die samen over vier poten en twee bekken beschikken. Ter vervanging van de hand kan dat wel tellen, dacht zij zo.
De schepsels keken eerst nogal verbaasd. Zij hadden namelijk op een uitgebreid ontbijtbuffet gehoopt. Het geluid van de openende achterdeur was nog niet uitgestorven of ze hadden hun honger al laten blijken door middel van luid gekakel en hysterisch heen-en-weer-geloop. Ons dagelijkse ochtendritueel, voor U denkt dat die beesten doorgaans geen eten krijgen.
Het plan werd op weinig enthousiasme onthaald. De zwarte (de durver) kwam voorzichtig dichterbij, de grijze (de verlegene) bleef veilig op de achtergrond. Eén blik in de pot, toen schreden ze parmantig terug naar hun hok. Kieskeurige dames, die twee.

Na enkele minuten begon het hen te dagen dat er geen ander ontbijt voorzien was. Ik werd getrakteerd op nog meer verbaasd gekakel en dito blikken. Tot de zwarte (de durver) een tweede poging waagde, in de hoop dat deze verdachte witte dingen haar een gevoel van verzadiging zouden opleveren.
Wat een teleurstelling. Bij nader onderzoek bleken de dingen niet eens kauwbaar en werden bijgevolg zo snel mogelijk aan het gras gedoneerd.
 Al een geluk. In het andere geval had U de winnaar nooit gekend.
Joentje, stuur je me een mailtje - withlovebyeva(at)hotmail(punt)com - met je adres? Dan kan de zoon zijn zesde verjaardag in stippenstijl vieren!

Hoe het afliep met die kippen? Die leven nog. Ze hielden aan dit hele verhaal, gezien het geheugen van zo'n beest, geen trauma over. Meer nog. In verhouding tot de geleverde arbeid werden ze rijkelijk betaald.

donderdag 21 maart 2013

Feest voor twee

Stan en Loes. Broer en zus. Rozeminnende poezenfan en groengekke actieveling. Twee vrolijke kinders, met als gemeenschappelijke factoren energie en deugnieterij. En hun verjaardagen: allebei in de maand die niet lijkt te weten in welk seizoen we ons (horen te) bevinden. Maart roert zijn staart, zeggen de oude mensen. Voor het geval 2013 hebben ze overschot van gelijk.

Dat lieten de twee jarigen zich gelukkig niet aan het hart komen. Hun mama vroeg, na het zien van dit, om gepersonaliseerde verjaardagsverpakkingsinhoud. Zijnde: een vlaggenlijn en een T-shirt in de respectievelijke kleurfavorieten.
Een slinger voor Stan. Met robotjes (Robert Kaufman - van hier), krokodillen (Cloud 9 - van hier) en een restje appeltjes. Al een geluk dat de vereiste 2 meters bedroeg, want verder reikten de stoere groentinten in mijn stoffencollectie niet.
Kleine zus mocht ik vestimentair verwennen met een T-shirt die haar naam draagt. Flockfolie en streepjes, poezen en vlinders. Wat moet dat meer zijn voor een dame van 4?

Ja. Dat is alles wat ik de afgelopen week fabriceerde. Weinig productief, ik ben het met U eens. Andere dingen slokten alle vrije tijd op, maar de gedachtenmolen stond intussen niet stil. De zomercollectie zit in mijn hoofd, de benodigdheden hopelijk binnenkort in mijn brievenbus.

dinsdag 12 maart 2013

De Gestipte Give-Away

Ik liet mij ooit eens gaan in het stippenknippen en drukte in overdreven enthousiasme zo'n 150 keer te veel op de hendel van de gaatjesmachine. Omdat weggooien zonde zou zijn propte ik de resterende confetti netjes in een potje, dat in de flockfoliemand belandde en daar nu wreed in de weg ligt. Bovendien: wat doet een mens met 12,5 dozijn gekleurde bolletjes?

Eeuhm, weggeven?

Dat las U goed! Bent U van het type weinig-geduld en wenst (uw kind) toch een toffe verjaardags-outfit, dan weet u wat gedaan. Reageren. En verder: schietgebedjes doen, tot op 26 maart. Dan zal mijn vingerbezittende lichaamsdeel een winnaar selecteren.

Wat U moet doen? Kiezen, dat is al.
1) Maat? Alles tussen 86 en 164, dat lijkt me meer dan ruim genoeg.
2) Kleur? Te kiezen uit: lichtblauw, donkerblauw, wit, roze en grijs.
3) Getal? Alle ééncijferige jarigen mogen meedoen.
4) Lieve reacties, volgen en delen maken ook altijd blij!

Ik ben eens benieuwd. Veel succes!

dinsdag 5 maart 2013

Tyrstannosaurus Rex

Via via kwam Stan's mama bij mij terecht. De zoon is van hetzelfde soort als Lars en besliste onlangs dat enkel dinokleren zijn vestimentaire voorraad mogen opvullen. Het verzoek om nog zo'n dinotrui lag dus voor de hand, en werd door mij met zeer veel plezier ingewilligd.
Sweaterstof vond ik bij een bezoek aan - wederom - de Stoffenkamer. Een iets andere kleurstelling dan het vorige exemplaar, maar nog steeds duidelijk dino-herkenbaar.
Op vraag ook een kleine T-Rex. Oorspronkelijk geflockt, maar wegens weinig houvast op de (nochtans gewassen en gestreken) sweaterstof netjes omboord met zigzagsteek.
Ziezo, Stan. Ik wens je een superfijne vijfde verjaardag, en nog veel gromplezier!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...