topbar

woensdag 31 mei 2017

Ben jij gelukkig?

Een lenteavond die als zomer voelde, op de achtergrond de nasmeulende barbecue. Het gezelschap lichtjes aangeschoten en daardoor wat filosofisch. Plots uit het niets de vraag: "Ben jij gelukkig, Eva?". Ik -nuchter, natuurlijk- antwoordde zonder nadenken en met de allergrootste glimlach. JA. Hoe ik dat wist? Als mijn hart ineens opspringt, gewoon, terwijl ik afwas of naar de winkel wandel, als het dan een vreugdesprongetje maakt en mijn hele lijf vult met warmte, dan weet ik dat ik gelukkig ben. "Mooi", zeiden de filosofen. Ze ontkurkten een volgend flesje. Met hun tanden, want dat kunnen zij. 

De vraag nestelde zich in mijn hoofd en bleef daar hangen. "Gelukkig?". Twee jaar lang dacht ik dat ik dat nooit meer echt zou zijn. Genieten van kleine blijdschapjes, dat wel, maar écht gelukkig? Dat gevoel dat je de wereld wilt omarmen omdat je zo blij bent dat zij aan jouw voeten ligt? Die hoop had ik samen met alle toekomstplannen diep opgeborgen. Tot mijn leven 180° draaide en er plots weer plaats voor dromen kwam. 

Echt gelukkig, dat ben ik. Diep intens gelukkig.

Ik leef met volle teugen, gulzig bijna. Ik drink de ervaringen die ik zo lang miste. Ik geniet van samenzijn, van zorgen voor anderen, van boeken, van zon. Ik geniet zélfs van het studeren (Wie mij kent, weet dat dat een prestatie is). Van de pure concentratie op één onderwerp, zonder daarbij te moeten schakelen tussen pijn en aandacht, zonder mijn lichaam te moeten dwingen om boven zichzelf uit te stijgen. Achter mijn boeken bedenk ik wat voor een gelukzak ik ben. Dat ik kan en mag studeren, dat ik zachtjes weer mezelf word, dat ik de luxe van de focus heb. Gewoon, ik en statistiek. En warempel, ik geniet. 

Gretig laat ik mij meevoeren op het ritme van 'gewoon'. Het trage, rustige ritme van dagen die bestaan uit eten en studeren. Met als grootste zorg niet of je ooit weer beter wordt, maar enkel of je die paar examenvragen juist zult invullen en of je nog voor sluitingstijd in de winkel geraakt. Even geen grootse dingen presteren maar genieten van de kleine dagen. Ook even geen ruimte voor naaien of bloggen of social media. Honderden ideeën in mijn hoofd, dat wel, en evenveel te bloggen foto's op mijn computer. Ik zou wekelijks berichten kunnen posten zodat hier weer wat te lezen valt. Maar ik doe het niet. Ik heb het eventjes druk. Met normaal zijn en daarvan genieten.

(Het verhaal bij deze foto lees je hier.)

donderdag 11 mei 2017

Cheeta's in een jasje

** For English, click here **

Dit jasje droeg Warre tot zelfs het laatste knoopje niet meer dicht kon.


Tijd dus voor een vervanger, want One to Hug blijkt het ideale jasje voor babymama's. Snel aan te trekken, comfortabel, en met een kap voor warme oortjes. De vorige versie was een Teigetjes-jasje, dit keer kregen cheeta's de voorkeur.

Cheeta's

Die Cheeta's zijn vanaf vandaag verkrijgbaar in de nieuwe collectie van About Blue fabrics: vier prints op hun bekende zachte sweaterstof, getekend door Eva Mouton.

Cheeta's

De print deed mij wat aan Mini Rodini denken, en ik was dan ook heel blij toen ik hem in mijn brievenbus vond. Kleine Warre evenzeer: het ventje zonder interesse in zijn kledingomhulsels begon enthousiast te grommen en te wijzen toen hij zijn nieuwe jasje zag.

Cheeta's

Het plan was paspel rondom, maar daar liet mijn denkvermogen mij ergens in de steek. De paspel die ik kocht, bleek 10cm te kort om het hele jasje te sieren. Na een nachtje oplossingsdromen besliste ik om enkel paspel aan de kap te verwerken, en het hele jasje te doorstikken met een siersteek. Minstens even tof, eigenlijk!

Cheeta's

Het leuke aan One to Hug is dat hij omkeerbaar is. Ik verbood mezelf om op stoffenjacht te gaan en koos de bijpassende voeringstof uit mijn eigen collectie. Streepjes van Nosh Organics die ik hier won en die even zacht bleken als de luipaardstof. 

Cheeta's
Cheeta's

Van maatje 56 naar maatje 86. Groeien, die Warre kan er wat van.

Cheeta's

Buitenstof: Cheeta's van Eva Mouton voor About Blue Fabrics
Binnenstof: streepjes van Nosh Organics
Patroon: One to Hug babyjasje, maat 86
Model: Warre, 1 jaar en 4 maanden

donderdag 4 mei 2017

Millie en Lucillie

** To read this post in English, click here **

Het babydekentje dat ik ooit voor -letterlijk- kersverse Jeanne naaide (No idea what I'm talking about? Herlees het hier!), is weer in gebruik.

Lucille1

Jeanne kreeg een zusje!

Lucille3
Lucille4

Deze foto bracht mij een glimlach. Om het nieuwe wonder en haar trotse zus, en stiekem nog het meest omdat het een meisje was. Want na een serie babyjongens in de omgeving, wou ik graag eens meisjesnaaien!

Millie1

Zoals steeds liet ik mij inspireren door het geboortekaartje. Faust, Jeanne en kleine Lucille, in een feestelijk dansje met roze strikjes. De zusjes, die laat ik feestelijk dansen in zwierige tricotjurkjes. En voor grote broer, bij wijze van grapje, een bijpassend strikje.

Kaartje

Grote zus Jeanne kreeg een Millie dress in maat 104, nog ietsje te groot maar zo hopelijk ook nog goed voor volgende winter. Ze waande zich in elk geval meteen een ballerina en poseerde met verve.

Jeanne5
Jeanne3
Jeanne1

Kleine Lucille, die had minder zin in een omkleedsessie. Maar op basis van de foto's kunt u vast vermoeden dat het jurkje haar geweldig zal staan, niet?

Lucillie1

Alle geluk, lieve Lucille! Dat je je mooie lach een leven lang mag bewaren en hem zo vaak je kan aan anderen mag schenken. Ik ben er zeker van dat een eerste stap is richting ideale wereld!

Lucille5
Lucille2

Patroon Jeanne: gratis patroon Millie dress, maat 104
Patroon Lucille: gratis patroon T-shirt met enveloppehals van de Droomfabriek, maat 62, met rimpelrokje eraan
Stof: Corax 03 jersey, Lotte Martens
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...