topbar

maandag 29 oktober 2012

Nul komma zeven

Een professor in de evolutietheorie kwam onze schamele kennis omtrent dat onderdeel van de biologie even bijspijkeren. Wat ik vooral onthield uit zijn voordracht was datgene over de taille-heup-ratio. U wenst verduidelijking? Een verhaaltje dan.

Twee onderzoekers reisden de wereld rond met prenten van het vrouwelijk lichaam (er zijn lastiger jobs) en vroegen iedere aardbewoner van het penisbezittende geslacht  (Chinees tot Indiaan, Eskimo tot Papoea-Nieuw-Guinees. Om U een idee te geven van de omvang van het onderzoek) de vrouw met de ideale maten aan te wijzen. Unaniem werd Zij met de taille-heup-ratio van 0,7 verkozen.

U kunt thuis meteen aan de slag. Neem Uw lintmeter, meet taille- en heupomtrek (voor de valsspelers: buik niet intrekken!) en deel 1 door 2. Nul komma zeven? Proficiat! U bent gezegend met het volgens de helft van de wereldbevolking perfecte lichaam. En dan nog wel de helft die U aantrekkelijk dient te vinden, met het oog op de verderzetting van onze soort.

Ik ben momenteel van het type "plank*" (we spreken elkaar binnen 30 jaar nog eens.) dus was er nood aan heupverbredend materiaal. Een kleed met plooien!
* Kent U die? De lichaamsanalyses uit de modeboekskes? Awel, die zeggen dat.
Het patroon diepte ik op uit een Knipmode bijlage (gokje: maart 2010) en hing al een goed jaar in een hoekje van het prikbord. Daarnaast een stukje stof van Anna Maria Horner (ooit bij Vermiljoen). Plots kwamen ze bij elkaar en verwerden tot een kleed. Ik stak er een paspeltje tussen om de print wat te doorbreken, en verkortte met 10 cm voor een kleine retro-feel.
Zag U de botten? Nieuw. Mooi. Aaaah.

donderdag 25 oktober 2012

Het kind in de rok op het feest

Voor de nieuwelingen onder u even een update: kleertjes voor kleine meisjes vallen onder de noemer "mijn favorieten". Bij gebrek aan eigen gebroed regelmatig op bestelling. Het tintelende gevoel tijdens de pasbeurt, waarbij het rokje en de toekomstige eigenares strijd voeren om elkaar in schoonheid te overtreffen, hoef ik u ongetwijfeld niet te beschrijven. Iedereen met (surrogaat)dochters begrijpt wat ik bedoel.

Nóg beter wordt het wanneer rokjes besteld worden met een reden. In dit geval niet zomaar één. De nonkel van Dien deed van trouwfeest, de mama van Dien van feestkledij-zoektocht. Ze kwam hier uit. Het rokje zag u al, het kind erin ook. Toch kunnen we hier spreken van een primeur. Het kind. In de rok. Op het feest.
(Dat al in september plaatshad, voor het geval u denkt dat Dientje in haar zomerkleertjes door de herfstregen wordt gestuurd. Ergens op de weg tussen fotograaf en mijn mailbox liep het wat vertraging op. Maar dat vindt u vast niet erg, wel?)

Waarbij punt 3 van de lijst afgevinkt (wat Van Dale van dat woord vindt doet er even niet toe) kan worden.
Zoals beloofd volgen spoedig de andere items. Eerst even een wiskunde-examen gaan afleggen. Wish me luck.

dinsdag 16 oktober 2012

Nog maar eens

Misschien had U gehoopt op
(1) de realisatie van één dezer projecten
(2) een schoon winterkleedje met assorti botten
(3) foto's van kindjes in rokjes
(4) iets origineels

Ik ga U moeten teleurstellen. Het is wederom een kroon.
Ditmaal eens niet voor een kinderkopje. De dochter van onze poetsvrouw (of huishoudhulp, eufemistischer uitgedrukt) krijgt een verrassingsfeest waarop een dergelijk hoofddeksel niet zou misstaan. Hoe oud ze wordt, dat hoef ik U niet te vertellen zeker?
Roze katoen langs beide kanten, elastiek, geflockte cijferers. Het basisrecept, eigenlijk.
Ik kon het niet laten zelf eens te passen, kwestie van voorbereid te zijn tegen volgend jaar. Dit is dus niet het laatste exemplaar dat U voorbij zag komen.
Een sprankeltje hoop wil ik U toch meegeven, in deze donkere herfstige dagen. Behalve nummer 1 - tijdelijk geparkeerd in afwachting van een huiswerklozere periode - wachten bovenstaande items op het juiste licht voor foto's (2), tijd om te bloggen (3) en tijd om te naaien (4). U hebt dus wat tegoed van mij.

dinsdag 9 oktober 2012

Prijskaartje

Soms loop ik door een winkelstraat. Soms denk ik: laat ons eens zot doen. Laat ons eens zo'n dure boetiek binnengaan, gewoon om te kijken. En eventueel om te passen. Het zou namelijk wel eens kunnen - ik denk altijd in mogelijkheden - dat daar het perfecte stuk hangt. Dat ik dan minutieus kan bestuderen, passen, stiekem fotograferen met mijn GSM of andere voorhanden zijnde elektronica (stout hé. Gnigni.).
En thuis trachten, in samenwerking met de Bernina, een vergelijkbaar resultaat te behalen. Let wel: vergelijkbaar. Niet hetzelfde, want dat zou getuigen van weinig originaliteit.
De momenten dat dat effectief lukt? Boost waar het zelfvertrouwen nog enkele weken op kan teren.

Deze keer ging ik niet aan de slag met stof, maar met flock. En 3 kabouter-applicaties van het stoffenspektakel.
De echte kleuren benaderen bovenstaande foto, een druk op de foute Photoshop-knop gaf dit. En ja ik weet het van dat Ctrl-Z, maar als effect vond ik het gelijk wel iets hebben.
Al een geluk dat mijn leven er niet zo grijzig uitziet.
Naar analogie met dit (hupla, eerste pin gerealiseerd!): hartjes op onverwachte plaatsen.
De wintercollectie bestaat vooral uit rokjes in combinatie met effen T-shirts (print-op-print is niet aan mij besteed). Maar af en toe vraagt de gelegenheid om een broek. Jeans in combinatie met een effen T-shirt, dat geeft vooral saaiheid. En laat dat nu ook niet aan mij besteed zijn. Ziehier deel één van de oplossing, voor de verwording tot andere delen ligt dit op de kniptafel.

En omdat we nu toch bezig zijn: nog eentje van enkele maanden geleden. Toen de zomer zin intrede nog niet eens had gedaan, en het Gentse neefje dit dus nog laaaang ging kunnen dragen.
Herkent U verwanten van bovenstaande maaksels met een iets hoger prijskaartje?

Ssssssst...

donderdag 4 oktober 2012

Prikterest

Ik was nog van de oude stempel (voor zover dat mogelijk is op uw 17e.). Zag ik ergens iets moois? Knippen en prikken. Terwijl U in groep de pinknop ontdekte, bleef ik hangen in de analoge fase. Zijnde: ik hing mijn inspiratieprentjes netjes omhoog met magneten en punaises, zoals Uw grootmoeder U ongetwijfeld al voordeed.

Nieuw seizoen in aantocht? Ik passeer incognito langs alle winkels met voor mij te kleine of te dure rekkenvulling, bekijk kritisch hun waar, gris overal een catalogus mee, en ga thuis aan de slag met schaar en soortgenoten. Wat veel tijd kost, maar tegelijkertijd mijn hoofd van een enorme inspiratieboost voorziet én de naaihoek opvrolijkt.
Tot (haha, nu komt het kantelmoment in dit tot nu toe vrij saaie relaas) ik daarnet het www afzocht naar knutselideeën. En, onvermijdelijk, op één der Uwe borden belandde. Voor ik het wist was ik verdwaald in de wondere wereld van Pinterest. Compleet met account en borden en al.
Dus wilt U weten wat mij inspireert? Hebt U nood aan nieuwe ideeën? Houdt U van schone prentjes?
Follow Me on Pinterest
Maar het is niet omdat ik halsoverkop een pinner ben geworden, dat het magneetbord de vuilbak in vliegt. Wat technisch gezien zelfs onmogelijk zou zijn want het is magneetverf. Rechtstreeks op de muur.
Neenee, als U dat dacht, dan dacht U verkeerd. Pinnen en prikken, dat kan perfect naast elkaar. Ik blijf dus analoge inspiratie verzamelen, zelfs al vraagt de mevrouw van Fred&Ginger mij niet geheel onvriendelijk "of ik weer enkel kom kijken?" telkens ik binnenspring. Tja.

dinsdag 2 oktober 2012

Never change a winning team

Feest voor juf Ellen, stond op de kalender in de klas. Ik was er niet, maar zorgde postgewijs voor een cadeautje.
Bongo- en andere tegoedbonnen doet het altijd goed bij gebrek aan inspiratie, getuige de omzet van bovenstaand bedrijf. Ik kreeg of gaf nog nooit zo'n bon, noch ben ik lid van een geheime infiltratiebeweging, maar op internet is meer te vinden dan U denkt.
Niet dat het mij aan eerdergenoemde inspiratie ontbrak (de dag dat dat gebeurt, kan direct de geschiedenisboeken in), maar het zat zo:
Mijn kledingkast is zeer goed gevuld met zelfgemaaksels, vooral de rokjes zijn uitgebreid vertegenwoordigd. U mag dus drie keer raden waar ik meestal in rondloop. Juist ja, daar had U geeneens drie pogingen voor nodig. Ellen had al af en toe eens laten vallen dat zij zo'n rokske ook wel zag zitten. Voor haarzelve, dan. Ziet U mij al komen?

Een eerder gebruikt recept dat het wederom uitstekend deed. Never change a winnig team, remember?
Ze bracht zelf een stofje mee uit Thailand, en ik tekende een patroon naar haar favoriete stuk. Een soortement van A-lijn-minirok. Met andere woorden: eentje van het soort Simpel maar Schoon (U bemerkte vast onmiddellijk, met 2 d's en 2 ll'en, de alliteratie?).
Om eens iets anders te doen dan het eeuwige rokje in de boom ging ik voor Washi-tape. En dan voor een iets of wat feestelijke verpakking.
Dat dit verhaal over een bestelling-die-een-cadeau-bleek-te-zijn al een kleine twee maand geleden werd aangevat en nu pas eindigt, dat hoeft u niet te weten. U zou nog kunnen denken dat "deadline" ook my middle name is. Wat, aangezien de vooropgestelde einddatum zich ergens begin 2013 situeerde, een serieuze overstatement zou zijn.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...