Prikterest

Ik was nog van de oude stempel (voor zover dat mogelijk is op uw 17e.). Zag ik ergens iets moois? Knippen en prikken. Terwijl U in groep de pinknop ontdekte, bleef ik hangen in de analoge fase. Zijnde: ik hing mijn inspiratieprentjes netjes omhoog met magneten en punaises, zoals Uw grootmoeder U ongetwijfeld al voordeed.

Nieuw seizoen in aantocht? Ik passeer incognito langs alle winkels met voor mij te kleine of te dure rekkenvulling, bekijk kritisch hun waar, gris overal een catalogus mee, en ga thuis aan de slag met schaar en soortgenoten. Wat veel tijd kost, maar tegelijkertijd mijn hoofd van een enorme inspiratieboost voorziet én de naaihoek opvrolijkt.

Tot (haha, nu komt het kantelmoment in dit tot nu toe vrij saaie relaas) ik daarnet het www afzocht naar knutselideeën. En, onvermijdelijk, op één der Uwe borden belandde. Voor ik het wist was ik verdwaald in de wondere wereld van Pinterest. Compleet met account en borden en al.

Dus wilt U weten wat mij inspireert? Hebt U nood aan nieuwe ideeën? Houdt U van schone prentjes?

Maar het is niet omdat ik halsoverkop een pinner ben geworden, dat het magneetbord de vuilbak in vliegt. Wat technisch gezien zelfs onmogelijk zou zijn want het is magneetverf. Rechtstreeks op de muur.

Neenee, als U dat dacht, dan dacht U verkeerd. Pinnen en prikken, dat kan perfect naast elkaar. Ik blijf dus analoge inspiratie verzamelen, zelfs al vraagt de mevrouw van Fred&Ginger mij niet geheel onvriendelijk "of ik weer enkel kom kijken?" telkens ik binnenspring. Tja.