De Kleine Kleermaakster

Dit verhaal kreeg tijdens de zomervakantie een vrouwelijke spin-off. Eline – leeftijdsgenootje van Ilias, maar woonachtig op kleinere afstand van Eva’s naaikamer – wenste zich de technieken van snit en naad eigen te maken. Creativiteit en perfectionisme zijn 2 eigenschappen die haar toebehoren en meteen de ideale basis vormden voor een  dag naaiplezier.

Na het verplichte op de lijn stikken, zigzaggen en een korte machineverkenning kon het echte werk beginnen. Mevrouw kreeg de keuze tussen een tas, een rokje, een kussen of een vlaggenlijn. Zonder twijfelen koos ze voor het tweede,. De stoffendoos werd ondersteboven gekeerd en op 5 minuten waren model en stof beslist (iets waar ondergetekende vaak uren over doet…)

Eline knipte… 

…stikte….

…streek…

en overlockte alsof het niets was.

De voormiddag was nog niet voorbij of ze kon haar broek al wisselen voor een eigen creatie.

Mijn voorstel om na zoveel concentratie even buiten uit te waaien bleek geen optie. Na  de middagboterham naaiden we nog een haarlint én een tas naar dit model (maar zonder binnenzak).  Toen papa en broertjes ’s avonds aan de deur belden, kwam dit  meisje tevoorschijn:

Een heerlijke dag hadden wij samen, ik en een meisje dat maar niet weg wou uit de pas opengegane wereld vol mogelijkheden.

Zowat elke Vlaamse klas begint zijn schooljaar met het obligate “wat vond je het leukste tijdens de vakantie”-uurtje. Tussen de reizen en chirokampen van haar klasgenootjes vertelde Eline over onze naaidag. Thuis dwong ze mama om de oude naaimachine vanonder het stof te halen. Om maar te zeggen: de passie is overgebracht.