Aardbeien en Eindelijk

Ik ben Eva, en dit is een tas. Als er iets is wat Eva veel te weinig maakt, dan zijn het wel tassen.

Tot zover de Mega Mindygewijze openingszin. Waar elk woord van klopt, trouwens. Iedere (jonge)dame heeft zo haar behoeften, en er zijn koninginnen die daar meer dan perfect aan tegemoet weten te komen. Yours truly kan daar nog wat van leren, eerlijk waar. De nood is hoog, maar andere projecten geven nooit voorrang. Zo komt het dat U hier welgeteld één tas zag passeren. De rest der mini-collectie bestaat namelijk uit gekochte exemplaren uit pre-naaitijdperk.

Met de aankoop van Zo Geknipt hoopte ik op verandering. De tassen erin riepen namelijk om ter luidst ik! ik! Helaas, de lokroep der kaptruien en kleedjes overstemde dat verlangen. Tot ik een vraag kreeg. Een muzieklestas? Ineens was daar de Deadline, en warempel, ik begon. Met aardbeitjes die ik kreeg van haar, en perfect bijpassende stipjes. Helemaal naar de wensen van de bestemmelinge. Recept 12 uit Hét Kookboek der Moderne Jonge Naaister.

Afhankelijk van de gemoedstoestand ook perfect binnenstebuiten te gebruiken.

En natuurlijk, little cutie, een zakje binnenin. Want orde, dat is een binnenza(a)k.

Het model werd goed en van perfect formaat bevonden. Helaas. Ik had hem zelf ook wel willen houden.