Grote liefde

Tussen mij en de overlock, vanaf nu voor Uw (on)gemak gedoopt tot zuster O.

Maar ook tussen mij en de papa. De enige binnen ons huishouden die nog niet (in meerdere of mindere mate) door mij vestimentair voorzien werd. Tijd voor verandering, me dunkt.

Ne piezjema.
Niet omdat daar een tekort aan was, wel omdat daar geen tekort aan kan zijn. Toch niet als u van het type bent dat iets pas richting kledingconainer dirigeert nadat u er minstens 20 jaar geniet van heeft gehad. Milieubewust, that is. Maar verder vooral saai. Is dat typerend voor mannen? Doet die van U dat ook? Of weet U daar stiekem een stokje voor te steken?

Ondanks de reeds aanwezige exemplaren van wisselende ouderdom: een nieuw. Pasgeboren, versgestikt. Het moet niet altijd recyclage zijn. Om de verkleining der ecologische voetafdruk toch een beetje tegemoet te komen enkel een broek. In de kast liggen tenslotte genoeg T-shirts - eveneens van wisselende ouderdom - die combineerbaar zijn met donkerblauw.

De pyjamabroek was trouwens een perfect project om zuster O. beter te leren kennen. Vooral dan haar verhouding met lubberende tricot. Morgen mag ik naar de les, maar mijn geduld reikte niet zo ver. Zuster O. en ik sloegen dus aan het proberen, en brachten het er al met al zeer goed van af. Ik prutste wat met haar spanning, zij prutste wat met mijn naden. Maar we kwamen tot een resultaat dat "goede samenwerking" mag heten. En mannen, die zien die kleine foutjes toch niet.

De vader wenste in de anonimiteit te blijven en verstopte zich detective-gewijs achter de krant. Maar ziet u een man in bovenstaande outfit op weg naar de brievenbus, dan weet U zeker dat hij het is.