Wollig. Warm. Winters.

Zo ergens tussen mijn tweede en vierde verjaardag geloofde ik dat blauwe wol van blauwe schapen kwam. En groene wol van groene. Oranje van oranje. Bent u mee?
Tot ik op knutselkamp leerde over weven en breien en verven. Gedaan met de illusie. Zo gaat dat in het leven, de dingen die ge als kleuter gelooft draaien steevast uit op teleurstelling. De schapen verdwenen in hetzelfde rijtje als de baardige man en de klokken uit Rome.

De wollen truien met hun hoge prikgehalte, die verdwenen ook. Helemaal onderaan de stapel, ondanks hun warmte en hun schoonheid. Evenals alle kledingstukken met knoopjes. Kleuters met een eigen willetje :)

Maar nu ik 'groot' ben mogen ze terug. De wollen stukken dan toch, knoopjes zijn nog altijd niet mijn favoriet. Aangezien ik intussen ook gegroeid ben was het tijd voor nieuw. Met den overlock. Het breisel van In den Beer zag U vorig jaar bij Ienemiene. En omdat stof en patroon in dit geval gewoon voor elkaar gemaakt zijn: een rolkraagkleedje.

Ik deed eens van netjes en professioneel, stak het hele kleed ineen met de breedste steek van de naaimachine, paste hier en daar wat aan, en toen pas kwam de overlock in beeld. Veel moeite, maar een quasi-perfect resultaat én een patroon dat nog vele malen gebruikt zal worden.

Bij deze zou ik mij wel graag excuseren voor de kwaliteit van de foto's. We bevinden ons in een seizoen waar daglichtmomenten schaars zijn, en deze momenten daarbovenop nog eens tijdens school- en werkuren vallen. Dat had beter geregeld kunnen worden, vindt U niet? Dan zouden deze foto's misschien baden in een middagzonnetje, in plaats van een sfeer van rap-rap-voor-het-donker-is. Tot de zomer terugkeert zult U het echter hiermee moeten doen. Al goed dat dat nog even duurt, want mijn hoofd is gevuld met winterplannen.



Nu rest mij (bovenstaande gedachte indachtig) enkel nog het bedanken van iemand. Merci, schaap. Al ben je dan wit.