Mijlpalen en bandwerkperikelen

Afgelopen week trad ik zomaar de wereld der volwassenen binnen. Deze opmerkelijke mijlpaal ging gepaard met een prachtig feest waar ik me zelfs als dementerende negentigjarige nog momenten van zal herinneren. Een feest waar tonnen werk in kropen die het meer dan waard bleken. Een feest met massa's foto's - door verschillende fotografen - die eerst verzameld en geselecteerd dienen te worden, alvorens ik U laat meegenieten.

18 dus. De leeftijd waarop sterke drank en autorijden en het land verlaten zonder ouderlijke toestemming ineens toegelaten worden. Maar ook de leeftijd waarop alles wat altijd vanzelfsprekend leek kan kantelen. Ondergetekende wordt doordeweeks uithuizig en bijgevolg noodzakelijkerwijs zelfstandiger. Vriendinnen-sinds-de-kleuterklas zoeken studiegenot in een andere stad of nog veel verder.

Vriendin Lies, bijvoorbeeld, verruilt voor een jaar ons natte Belgenlandje voor het zonnige Frankrijk. Bij wijze van afscheid houdt ze een kleenexparty, en welk geschenkje past daar beter dan de alom bekende zakdoekdooshoes (hier de kers op de top van de piramide)? Hij lijkt mij alleszins ideaal ter opvanging van heimweetranen en slappelachsalvo's.

Vriendin Steffi koos een stad iets dichter bij huis, maar zet voor de zekerheid een soortgelijke doos op de vensterbank. Ze zocht naar wat opvrolijking van haar tranenopvanger en bestelde er meteen een pennenzakje bij. Ze koos uilen en bloemen van bij de Stoffenkamer.

Ten slotte trekt ook ondergetekende naar een nieuwe leefomgeving die danig met kleur gevuld dient te worden. Sinds ik in Amerika nog 3 yard reserve bestelde, durfde ik eindelijk te knippen in mijn prachtige Retro Rocket Rascals.

Augustus lijkt onafgesproken uitgeroepen tot bandwerkmaand in blogland. Net als mijn grote idolen zette ik mij afgelopen week aan een flinke stapel pennenzakken en zakdoekdooshoezen. Allereerst voor Lies en Steffi (en mezelve), daarnaast ook omdat zulks reservemateriaal altijd handig is bij plotselinge hoge cadeautjesnood.

Die nood bleek afgelopen week al danig voelbaar. Hoewel uit de pennenzakkenstapel enkel nog de donkerblauwe overblijft, zegt Eva vol overtuiging: genoeg gebandwerkt. Komende jarigen, U weze gewaarschuwd!