De Kleine Kleermaker

Het had de 322e Sus&Wis kunnen zijn. "De Kleine Kleermaker". Mis poes. Het is de titel die vanaf heden wordt toegekend aan neefje Ilias. Die eerste creatie smaakte naar meer. Op een onbewaakt moment tijdens een familiaal gebeuren fluisterde hij in haar oor: "Eva, ik wil met jou een kleedje maken. Voor mama's verjaardag." En daarbij van die onweerstaanbare ogen. Ze kon geen neen zeggen. (Zelfs niet met in haar achterhoofd het besef dat de bewuste verjaardag nog maar twee weken weg was en het neefje niet op fietsafstand woont.)

Nu wilde het toeval (voor de non-believers: het was voorbestemd) dat de bijna-jarige mama nog een oppas zocht voor die geen-school-maar-wel-werkdag. De grote nicht kwam logeren in Gent en kon zo het geheime plan ten uitvoer brengen. Ze stuurde een beetje bij, zodat het kleedje een rokje werd en de opzet iets minder ambitieus.

De Kleine Kleermaker was uiterst gemotiveerd. Zelfs het besef dat de prachtigste bakstenen stoffenwinkel in omstreken pas om 10 uur de deuren opent kon niet beletten dat het kind al om half zeven klaarstond.

Zodra moeder de deur uit was begonnen we aan patroon-overtekenen en patroon-knippen. We kozen voor een A-lijn uit de laatste Knipmode (juni 2013).

Nadien fietsten we samen naar de Stoffenkamer. Meneer stond erop dat we zijn spaarpot meenamen en was  aardig opgelucht toen bleek dat de gekozen stof niet de volledige inhoud ervan opslorpte. De eerste keus ging naar iets met landbouwvoertuigen. Uiteindelijk kwamen we tot een compromis. Een glimlach van zijn kant toen de winkeljuffrouw hem complimenteerde met zijn plannen en aankoop.

Thuis deden we van spelden en stofknippen.

En toen begon het echte werk! De Kleermaker zette zich achter de naaimachine, eerst nog aarzelend op schoot, uiteindelijk helemaal zelf.

Al was er wel een klein hulpstukje nodig.

De naden gingen recht en er moest maar één keer getornd. Enkel voor de rits nam nicht zelf even plaats achter de machine. Twee minuten gunde hij de Playmobil zijn aandacht, nadien stond Ilias alweer naast de machine. "Duurt het nog lang? Is het nu al weer aan mij?"

Buiten alle verwachtingen verdween die motivatie zelfs niet na een hele dag arbeid. Een volhoudertje, dat neefje van mij! Permanent in opperste concentratie. Met resultaat, want 's avonds was het af.

Aanschouw: de verjaardagsrok met paspel. Een coproductie van Eva en Ilias, helemaal goedgekeurd door de jarige.

De allerlaatste stap in het proces werd door de Kleermaker ook zeer belangrijk bevonden. Vinger voor vinger blogt hij voor u.

ik vont het heel leuk om te maaken. Een kado voor mijn mama een rokje. Ik kan al alles zelf en dat geloofde mijn mama eerst niet. Straks word ik de beste jongens naaier van de familie. Ik wou een nieuwe wepsajt maken die bestaat jammer genoeg niet echt : Eva en Ilias With Love.