Mini

Tot nu toe werden hier enkel rokjes-voor-eigen-gebruik geproduceerd. En eentje voor de zus, maar dat telt niet want die heeft dezelfde maat. De kledingkast kreunde, dus kwamen er twee (kasten hé, geen zussen). Eén voor de zomer, en één voor de winter. Dat komt ervan als naaien in uw favoriete avondactiviteit verandert.

Op internet zijn allerlei prachtige rokjes te vinden. Ik probeerde en was content. Dat gaat dus ook voor grote meisjes. Maar ik bleef toch een beetje op mijn honger zitten. Want, geef toe, er bestaat toch niets schattigers dan rokjes-voor-kleintjes? Awel, dat is een probleem. Want de enige kleuter (nu ja, intussen zelfs al kleuter-af) in onze familie is van het verkeerde geslacht, helaas. Die is content met geflockte T-shirts en zo, maar van de rest moet hij niet weten. Wat wel te begrijpen is, maar soit.

Daarom maakte mijn hart een sprongetje toen de mama van kleine Loes een berichtje naliet onder één van mijn foto's. Of ik niet eens een rokje voor Loes wou maken. En dat ze daar schoon mee ging zijn en zo. We mailden wat heen en weer over stofjes en modelletjes, en een paar weken later was daar dit.

Maatje 98 alstublieft. Zo schattig. Zo mini!

We pasten, maar het was nipt. Ik zette er een stukje tussen in de tailleband en nu lukt het beter. Al liet de tante van Loesje zich ontvallen dat ze hoopt dat het snel te klein gaat zijn. Dan kan haar dochter het afdragen ;)

Een overzicht

Jupla, nog geen week online en al 6 volgers! Ik ben content. Maar u niet waarschijnlijk. Want dat staat hier al een week online en u hebt nog niks gezien. Tja. U zou natuurlijk mijn Flickr-pagina kunnen bekijken, maar om het u gemakkelijk te maken: een overzicht. Van alle handgemaaksels van het afgelopen jaar. Nu ja, de schoonste, want állemaal lijkt me toch wat vermoeiend voor uw scrollende wijsvinger. En trouwens, daarvoor kunt u nog altijd terecht op Flickr.

Portemonneetjes. Voor klantenkaartjes, kleingeld,… Mijn allereerste maaksel en al direct in drievoud geproduceerd (voor de medemens met een slordige handtas, weet u wel)

De Zsazsa-broche, nog zo’n evergreen. En ook in drievoud, al staat de collectie op het punt zich uit te breiden.

Ballonrokjes à la Miss Stik: zonder twijfel een geweldige handleiding! Mijn allereerste ervaring met rokjesmakerij (ik weet het, er zijn makkelijkere modellen om mee te beginnen, leest u anders dit). En weeral drie stuks, tiens, dat merk ik nu pas…

Rimpelrokjes: mijn absolute topfavoriete, zowel om te dragen als om naar te kijken als om te maken. Zeker met de rimpelvoet die de Sint dit jaar bracht. En zie, al die rokjes-voor-kindjes-handleidingen, dat gaat dus ook voor volwassenen hé.

Elk nieuwbakken baby’tje krijgt ze van mij: slofjes! Makkelijk, weinig stof nodig, en voor een fractie van de prijs van de Bobuxjes uit de winkel.

Voor de verjaardag van de zus: een dekentje. Zoooo zacht!

Noodlehead-rugzakje, voor een klein meisje dat 4 werd en éindelijk met de grote kleuters mee naar ’t zwembad mocht.

Een Burda-patroon, gecombineerd met mijn allerliefste lievelingsstofje en de hulp van grootmoe, wordt een vrolijk zomerkleedje.

En dan mijn schoonste stuk van dit najaar: een rokje uit de Knippie (oktober 2011) dat je ook al hier en hier zag. Ik nam de 164, voegde langs alle zijkanten 2 centimer toe, langs de onderkant 8, en ziedaar: het paste.

Hema-dekbedovertrek werd kleedje (Shirt Dress van MADE) en vlaggenlijn

En verder nog wat rokjes.

Manmanman. Tegen dat die foto's hier stonden was er toch al een goeie twee uur gepasseerd. En dan staan ze niet eens allemaal zoals ik het wil. Alle begin is moeilijk?

Zo. Nu ga ik nog wat naaien. Kwestie van toch íéts te doen op nen avond.

Warm welkom

Dag lieve lezer,

Kom binnen! En stoor u niet aan de rommel, dat komt allemaal wel goed als ik het hier in blogland wat meer gewend ben. Denk ik. Want het ging niet allemaal vanzelf, eerder in stapjes.

1.    De ontdekking van grootmoe’s naaimachine, nu toch al een jaar of 10 geleden. U weet het nog niet, maar mijn grootmoe kan geweldig naaien. Al vanaf mijn eerste jaren op deze planeet maakte ze kleertjes voor mij (en voor de broer en de zus, ahja).

2.    In de laatste kleuterklas vatte ik het plan op mijn eigen rokje te ontwerpen. Ik viste een stofje uit de knutselbak op school, kleefde alles met plakband aaneen en was zeer verheugd over het resultaat. Tot het ding vanzelf terug uiteen viel. Gelukkig was daar grootmoe. Et voilà, mijn bewondering voor de naaimachine was geboren.

3.    Vanaf dat moment greep ik elk bezoek aan grootmoe aan om te oefenen. Rechtdoor stikken, siersteken, en later zelfs poppenkleertjes, knuffels, prulletjes en al die dingen waar kleine  meisjes nog zot van zijn.

4.    De Sint kreeg een brief met, ik geef toe, een hele lijst verlangens. Naast een babyzusje en een puppy stond daar toch ook een naaimachine tussen. Maar om de een of andere reden vond het Goedheiligman mijn wensen nogal ingewikkeld en ging voor het veilige, simpele en goedkopere doosje Playmobil. 

5.    Na een tijdje verdwenen het zusje en de puppy van de lijst wegens te grote onhaalbaarheidsfactor (ik had nu immers door wie de cadeautjes voor mij uitkoos), maar de naaimachine bleef hardnekkig bovenaan staan. En ziedaar, mijn verlangen werd gehoord. Door diezelfde lieve grootmoe. Op een kille decemberdag reden we samen naar Mertens en kozen daar het beste machien van heel de winkel, onder het mom van “alleen het beste is goed genoeg” (jaja, da’s zo ongeveer de lijfspreuk van mijn oma, zeg nu nog dat ik het niet getroffen heb!). En voor de geïnteresseerden: ’t is een Bernina B380. Zalig machien, absoluut.

6.    Nu kon het echte werk beginnen. Ik schuimde het internet af op zoek naar tips en tricks, en zij maar zeker dat die in overvloed aanwezig zijn! En zo werd ik trouwe fan van onder meer haar, haar, haar, haar, haar, haar, haar en haar (en natuurlijk nog zovele anderen). Toffe ideeën, vrolijke stofjes, regelmatig een glimlach tijdens het lezen (hebt u dat ook?): naaien, mijn nieuwe passie!

7.    En dan kwam het idee. Als ik zelf nu ook eens? Mor nee, want wie zit daar nu op te wachten, en er zijn er al zo veel, enzovoort. Ik ben blijkbaar niet de enige die last heeft van zulke gedachten. Maar het bleef, dus hier ben ik dan. Welkom!

PS: Nu bent u al minstens vijf minuten aan het lezen, en u weet nog niet eens wie ik ben. Onbeleefd, ik weet het. Maar we zullen dat eens direct goedmaken sé. Ik ben Eva, 16 jaar, sinds december 2010 de trotse bezitter van een naaimachien, autodidact, zot van vrolijke stofjes en zwierige kleedjes en rokjes. En de rest hoort u wel een andere keer.