topbar

woensdag 31 december 2014

Blokbeelden

Zij vroeg naar mijn jaar. En of mijn hoofd eens van tussen de boeken wilde piepen om voor U de tien schoonste beelden van het afgelopen jaar op te snorren. Zeer zeker, zei dat hoofd. Het feit dat ze nog vertrouwt op het uitstervend ras der bakstenen toetstelefoons doet geen afbreuk aan de omvang van haar fotocollectie. Een beetje tijd, vraagt ze dus, want het doorscrollen van al die herinneringen neemt vast meer dan één vijfminutenpauze in beslag.

In afwachting toch wat foto's, zo op die laatste dag van het oude jaar. Niet om mijn berichtental alsnog de hoogte in de jagen, wat die oogst betreft was 2014 geen voltreffer. Ik schijn tegengesteld aan de wijnen te produceren, met toppen in 2012 en 2013 en een dal in het voor de Bordeaux beste jaar in tijden. U hebt steeds op één van beide fronten voordeel.

Een beeld van een jaar, daar doe ik even over. Maar een beeld van een week, dat lukt. Om U even terug te katapulteren naar die veelvuldig geroemde "schoonste tijd van ons leven": dingen waar ik blokblij van werd!

Het langzame slinken van het pagina-aantal. Elke bladzijde die mij dichter bij vakantie brengt, is goed voor een klein vreugdesprongetje.
Regen tegen de ramen. Niets zo gezellig als getokkel terwijl je droog achter de boeken zit.
Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan: kerstfeestjes vol lekkers en gezelligheid, een tijdelijk leeg hoofd en onverwachte cadeautjes. Een uitbreiding voor mijn gekoesterde kerststal - die in Leuven achterbleef. De koningen hebben letterlijk nog een hele reis af te leggen.
Het uitzicht door mijn kamerraam. Schoonheid die motiverend werkt!
Leuke ontdekkingen tijdens het studeren. Uitgeleende nota's die dankwoordjes blijken te bevatten, en zorgen voor een glimlach tussendoor.
Winterse wandelingen tijdens de middagpauze, om het hoofd, de neus en de tenen op te frissen.
Verder viel hier bijster weinig te beleven afgelopen week. (Zie foto 1). Niettemin wens ik u allen het allermooiste voor morgen en de rest van volgend jaar!

zaterdag 20 december 2014

En toen was er licht.

Een streepje Genesis, dat past wel in deze donkere kersttijd.
Een streepje licht, dat paste wel op mijn kot, zo meldde menig bezoeker na een avond onder de ongezellige lamp die Stad Leuven vast ooit in grote getale aankocht om zijn studenten goedkoop uit de duisternis te halen.

En zo geschiedde. Samen met twee - toen nog hoogzwangere - sympathieke bloglandbewoners plakte en plooide ik stof.
Licht
Toen was daar alvast de kap. Intussen hadden cursussen en handboeken hun herintrede gedaan en bleef er van weekends weinig meer over dan een uurtje middagpauze, allesbehalve voldoende voor een zoektocht naar de bijpassende lampvoet. Tot de mama een bezoek aan een blauw-gele Zweed plande en ik snel een boodschappenlijstje meegaf. "Zo'n witte stok om een lamp op te zetten, dat is vast niet moeilijk te vinden". De mama permitteerde zich enige creatieve vrijheid in het aankoopproces en voldeed daarmee niet meteen aan dochters eisen.
Licht
Na een korte gewenningsperiode ben ik meer dan tevreden met mijn extra licht- en gezelligheidsbron!
Licht

stof: Triangularity Topaz - Art Gallery - restje van hier
lampenkap-kit: Juffertje Uil
lampvoet: Ikea

dinsdag 25 november 2014

Eline en de naaimachine

Het begint een jaarlijkse traditie te worden. Zij, ik, en de naaimachine. Een vrije dag vol creativiteit en perfectionisme. Ze had een heel jaar niet meer geoefend, maar het gaat met naaien blijkbaar zoals met fietsen: zodra haar voet de pedaal raakte, waren we vertrokken.
Eline en de naaimachineEline en de naaimachine
Eline en de naaimachineDit keer wenste Eline een iets grotere uitdaging: een rok voor haar mama. Ah ja, als Ilias dat kan… De maat was een grote onbekende, en het smsje met die vraag werd pas laat gelezen. We kozen dus een alternatief, voor de mama die vaak reist en die ze zo graag ziet. Hartjes waren een evidentie, om de liefde tot over zee te kunnen voelen. Een kussen dat in de valies past, mét paspel (een uitdaging!) en een lekker zachte fleece aan de achterkant.
Kussen
Eline heeft veel liefde om te geven. In het kleine stukje tijd dat ons nog restte voor de dan nog onwetende mama opnieuw zou aanbellen, selecteerde ze uit de restjesdoos bedachtzaam de stukken die bij haar vriendinnetjes pasten. Wat vulling, een knoop en een lintje, en de liefde kan doorgegeven worden!
Hartjes

donderdag 6 november 2014

Wat F&G had kunnen zijn.

De grootjes vierden feest, deze zomer. Een halve eeuw op hun gemeenschappelijke teller. Lang voor u geboren werd keken zij elkaar al verliefd in de ogen. Een blik die toen voor het nageslacht werd vastgelegd, terwijl datzelfde nageslacht hem nog geregeld 'live' kan bewonderen.
Uitnodiging

Creatieve kleindochter mocht de uitnodiging én de kleinkinderlijke feestoutfits voorzien. Teneinde de homogeniteit niet te fel te verstoren, werden de driehoekjes van de achtergrond hergebruikt in de kleding. Met Ilias als meest treffende voorbeeld. Het heertje koos zelf de stof en pikte uit de lange lijst meteen de stiekeme favoriet van zijn nicht. ♥ dat Iliasje! 
T-shirt

Rond die stof brouwde mijn breinlaboratorium een feestkostuum. Geen bruidegom-in-de-dop: hemdjes en aanverwanten komen zijn kleerkast niet binnen. Kleding mag volgens Ilias zijn hoofddoel als comfortabele, functionele lichaamsbedekking niet voorbijgaan. Aan deze algemene wetmatigheid voegt hij zelf nog een tweede eis toe. Stoer en gemakkelijk, dat moest het zijn.

Zijn broek zag u al. Daarbij kwam een T-shirt…
Outfit

En een trui!
Trui

De flapzakjes met paspel die ik bij Jacob introduceerde, hergebruikte ik in in de trui, waar ook de
T-shirtstof komt piepen.
DSC_0072

Vraagt u mij om één onderdeel van het drieledige kostuum als favoriet aan te duiden? Dan kies ik zonder nadenken voor het warmste deel. De stof, waar zij zo lyrisch over schreef op een manier die ik enkel kan beamen, is zacht en heeft kleine spikkeltjes in de kleuren van de driehoekjes. De verre toekomst beloofde alvast een exemplaar voor mezelf.
Flapje

In mijn hoofd zat een outfit die eenheid vormt, maar waarvan de onderdelen ook combineerbaar zijn met de rest van de kleerkast. Toen het af was (een maand of drie geleden, ja.), ontsnapte mij een gelukzalig zuchtje. Dit hadden Ilias en zijn mama net zo goed bij Fred & Ginger kunnen kopen.
Ilias

Alsof zelfs de kosmos hen gunstig gezind was, verwarmde de zon hun hele feestdag met die stralen die we al weken moesten missen. Het was een prachtig feest, maar de trui zult u er zelf bij moeten fantaseren :-)
Ilias

De kleine Stromae ontving bakken complimenten over zijn tenue, en onze beide gezichtjes blonken.
Ilias
(Nadat enkele neefjes in onderlinge samenspraak hadden beslist dat ze onder geen beding op de foto wilden - en dus ostentatief hun gezicht zouden wegdraaien zodra ik met camera passeerde, kon ik anders vrolijk poserende Ilias enkel hoofdloos en ongezien vangen. Zowel trui als snoet mag u er dus bij verzinnen.)

Bij deze sluit ik het zomerhoofdstuk af. Nu de gelijknamige vakantie (die KU Leuven hardnekkig negeert) gepasseerd is en de novemberwind in mijn fietshanden snijdt, mag de herfst ook hier officieel intreden. Zodra ik de tijd vind voor warmere naaisels, hoort u van mij!

Stof T-shirt: Indianerwelt - Lillestoff  - bij Kersenpitje
Patroon T-shirt: Ottobre
Stof trui: sweaterstof bij Pauli
Patroon trui: Stof-voor-durf-het-zelvers 1 (maat 134-140)
Elastische paspel: Hexagoon

dinsdag 7 oktober 2014

Laatbloeier. (En Jacob).

Kleine piek in de bezoekersaantallen afgelopen maandagmorgen (Of neen. Nog erger. Twee maandagochtenden geleden. Tussen het starten van een bericht en het publiceren dient men rekening te houden met een voorziene wachttijd van 1 week). Ik had namelijk iets aangekondigd. Traag als ik ben, zullen we hier maar spreken van een verlate weekendpublicatie. "Student" mag intussen my middle name zijn, die eerste week valt toch niet gelijk te stellen met "op je fiets springen en wegrijden".

Nood aan een visuele voorstelling? Maak een sprongetje achteruit in de tijd, naar een Acco-file zwetende studenten met een uit de kluiten gewassen vierjarige aan boekengewicht in uw armen. Heimelijk lachend om de eerstejaars en hun onafscheidelijke stadsplannetjes (om vervolgens zelf een onbedoelde omweg te maken langs straten waar je nooit eerder kwam). De vergeten geur van zweterige aula's, het zitvlakgenot van harde houten banken, en het praktisch nut van schrijftafeltjes die zodanig afhellen dat enkel een strategisch geplaatste gom het wegrollen van de volledige pennenzakinhoud kan voorkomen.

Dit om te zeggen dat ik goed en gelukkig gestart ben!

En dat ik een laatbloeier ben. Eentje dat haar zomercollectie komt tonen wanneer de rest van het land aan de wintergarderobe begint. Eentje dat toen enkele liefde-op-het-eerste-gezicht-jes richting winkelmand dirigeerde om ze pas tweeënhalf jaar na datum te verwezenlijken.

In dit specifieke geval was het laatbloeien niet mijn eigen schuld. Ik kocht Jacob met bestemming 'Ilias', maar het ventje in kwestie dacht daar duidelijk anders over. Erg begaan met zijn persoonlijke coolheidsfactor en bijgevolg wars van retro schudde hij resoluut het hoofd toen ik hem mijn plannen voorschotelde.

De laatbloeister is echter ook een doorzetter. Mijn zinnen waren gezet op een broek, en ik wenste (geadviseerd door haar) daarvoor de alom geprezen Zonen-09-handleidingen aan te wenden. Oplossing: ik paste het patroon zodanig aan dat haar oorsprong enkel nog door een naaiend oog herkend kan worden. Weg brede pijpen, weg prachtige vouw. Weg alle elementen die mij in Jacob zo hard aanspreken, maar bij het kieskeurige jongens moet men zijn voorzorgen nemen. Ik verhoogde bovendien de 'poep' met drie centimeter, om onzedelijke poses tijdens het spelen te vermijden.

Toen nog zomer, koos ik voor een korte broek met omslag. De randjes werkte ik af met biais.
Jacob - voor
Van diezelfde biais maakte ik paspel, die terugkomt in de achterzakken.
Jacob - achter
En in de voorzakken, waar ik mijn creativiteit eens op losliet. Een zak met een 'flapje', losjes gebaseerd op Lotta. (Maar dat blijft onder ons, afgesproken? Want broeken geïnspireerd op kleedjes verliezen vast meteen hun stoerheid. En dat wensen we ten allen tijde te vermijden).
Zak
Ook onderdeel van de 'coolness': een knoop en een rits. Want broeken zonder zijn voor kleuters, dixit de achtjarige. Zijn nicht vloekte en tornde, maar kreeg als resultaat een broek naar zijn wens!
Knoop
Jacob is, naast mijn eerste broek-met-rits, onderdeel van een volledige feestoutfit. Maar die is voor morgen. Of voor volgende week.

Stof: rekbare jeans - Pauli
Patroon: Jacob - Zonen09
Knoop en biais: Veritas

zaterdag 13 september 2014

Writers block.

Mijn digitaal archief mag dan geen toonbeeld van perfectie zijn, het vooropgestelde doel is "mooie foto’s en dito leesvoer". Want eerlijk, blogs vol dt-fouten en onderbelichting dragen allesbehalve mijn (en naar ik vermoed ook uw) voorkeur weg. Schrijven, fotograferen en naaien, voordien drie aparte hobby’s, nu in één online stekje gegoten.

Ik geniet van elke stap in het productieproces, een keten die sinds tweeënhalf jaar danig uitgebreid is. Van het bedenken, het knippen, het stikken, het strijken, over het fotograferen, het schrijven, en - niet in het minst - het lezen van uw mening. 

Maar af en toe is de inspiratie zoek. Creaties genoeg om U te tonen; de zomervakantie was op naaivlak uiterst productief te noemen. Sinds de spiegelreflex mijn leven verrijkte vormen foto’s minder dan ooit een struikelblok. Maar wat schrijf je nog over de zoveelste T-shirt? Die door stofkeuze toch weer origineel is, doch verder niet van massa’s creativiteit getuigt. Vandaar, de tijdelijke writers block.

En voor Job twee schone T-shirts. Eentje met korte, en eentje met lange mouw.
T-shirtjes voor Job
KortLang

Het kleine mannetje is in elk geval klaar voor de herfst!
Aan!
Aan!

Patroon: Ottobre
Schildpaddentricot (Dapper): de Stoffenkamer
Sterrentricot: de Stoffenkamer

woensdag 3 september 2014

La Valisette pour Charlotte

We schrijven midden september 2013. Het eerste kaartje dat de dan nog maagdelijk witte (met uitzondering van enkele souvenirtjes der voorgangers) kotmuur siert, is een vrolijke aankondiging. De wereld is een babysitkindje rijker. Welkom Charlotte!

Ik stuur een vrolijk antwoord en beloof spoedig een bezoek. Tot daar het snelle gedeelte. Want bezoek zonder cadeau, dat is als een kinderwagen zonder wielen.

December 2013. Net voor de examens écht van start gaan, mag ik kleine Charlotte al even vasthouden. Als kleinste fan van het kerstconcert waar zowel haar grote broer als ondergetekende (de eerste als jongste, de laatste als oudste koorlid) het beste van zichzelf geven, heeft de dame wel een voorkeursbehandeling verdiend. En wederom beloof ik: zodra mijn kennis geëtaleerd en mijn resultaten binnen zijn, kom ik langs!

Enkele maanden later begint de koffertjesrage in naailand. In gedachten plan ik een versie voor kleine Charlotte. Fleurig en lief, maar niet zeemzoet of prinsesserig. In aanloop naar de lesvrije week ga ik alvast op zoek naar materiaal. En naar een patroon. Of niet. Want twee rechthoeken met een rits, hoe moeilijk kan dat zijn?

Februari 2014, intussen. Die lesvrije week vol naaiprojecten verandert in bedliggerij nadat het lichaam besliste dat het genoeg is geweest met de aanslagen. La Valisette raakt geknipt, en dat is meteen alles.

De maanden daarna raakt het valiesje in stukjes en beetjes gestikt. Met de nodige problemen betreffende stoflagen, ritsen en biaisafwerking binnenin. Patronenaanpasserij, daar draai ik inmiddels mijn hand niet meer voor om. Kleedjes en jumpsuits op maat, vrolijke truien, hemden met foliekes (all soon to be blogged!) rollen met het grootste gemak uit mijn verbeelding en vervolgens uit mijn machines. Tassen daarentegen; ik lijk er een antitalent voor te bezitten. Mét bijhorend gebrek aan goesting, hoewel de nood hieraan twintigmaal groter is dan de leegte in de kleerkast. Wat ik dacht toen ik uit het niets aan een patroon begon, geen mens die het weet. Dat het moeilijk was, en bijgevolg niet perfect; daar kwam ik tijdens en na de werken wel achter. Gelukkig is niets van mijn zweet en gevloek te herkennen in het eindresultaat.
ValiesjeBinnen
Het handvat in tassenband vrolijkte ik op met paddestoelenlint.
Handvat
De onderkant is in toile cirée, met noppen. Voor per-ongeluk-neerzetten-in-een-plas en dergelijke.
onderkant
Half mei 2014. Af! Met alweer examens in het vooruitzicht, beloof ik het bezoek voor erna. Echt waar.

Augustus 2014. Met meer interesse voor het papier dan voor mijn noeste arbeid opent Charlotte, luttele weken voor haar eerste verjaardag, het cadeau. Mama en papa zijn meer dan tevreden, en de bijna-jarige zal het ding nog jaren kunnen gebruiken bij logementen allerhande.
Hoekje
Al een geluk dat ik ditmaal niet voor kleding opteerde.

buitenstof: Hedgehoglets Teal (Norwegian Woods), Michael Miller, bij Habiba
binnenstof: kastliggertje Fredrika, van bij Ikea
versteviging: Décovil light, bij Pauli
onderkant: Sioux Rouge (toile cirée), Petit Pan, bij Hexagoon
tassenband: Vermiljoen
tweezijdige deelbare rits (100 cm): Veritas

donderdag 21 augustus 2014

Samenwerkende vennootschap

Broer en ik, wij vullen elkaar perfect aan. De bedenker (ik). De uitvoerder (hij). Van kleuterspelletjes over knutselprojecten tot kookexperimenten: ik mag alle creativiteit van de wereld aanwenden, en hij neemt de praktische kant voor zijn rekening. Met de grootste precisie, bovendien. Hoeveelheden kruiden worden minutieus afgewogen, knippen gebeurt steeds exact op de lijn. Perfectionisme, het is een familietrek. 

Over zijn lastige maten schreef ik u al eerder, evenals over de oplossing op het bijhorende winkelprobleem. Maar dankzij de naaiende zuster (een beetje zelfverheerlijking kan geen kwaad, wel?) lijken die ongemakken alvast gedeeltelijk van de baan. Met een groot feest in het vooruitzicht maakte ik een zomers hemd in een door het heerschap zelf gekozen stof. Hetzelfde patroon, maar met korte mouw - wat meteen de hoeveelheid werk halveerde.
Een hemd voor Broer
Het familiale perfectionisme - waar ook ik mijn deel van kreeg - vormt absoluut een pluspunt bij hemdenmakerij. Alles klopt. Tot in de details.
kraagBij wijze van grapje verving ik de onderste knoop uit de gele rij door een blauwtje. Omdat mannenkleding niet altijd serieus en grijs moet zijn.
Knoopjes
Tot zover mijn aandeel van het maakproces. Na het vorige exemplaar nam ik mij heilig voor om een volgende versie wél te voorzien van mooie foto's. Zelfs al behoort "poseren" tot favorieten noch bijzondere talenten van de nieuwe hemdeigenaar. Maar zoals dat steeds gaat bij ons: ik vraag, hij draait. Ik scrolde doorheen de online herencollecties, bekeek daarbij eerder de foto's dan de kleding, en maakte mentale notities.

Op een vroege ochtend (het mooiste licht, weet u wel) dirigeerde ik hem in het hemd en in de wei. Versleepte hij voor mij de zware tuinbank tot achtergrond en voorgrond klopten. Nam hij glimlachend de gevraagde poses aan. 
Een hemd voor Broer
Een hemd voor Broer
Als dat geen goede samenwerking is. 
Een hemd voor Broer
Patroon: Knipmode november 2010, model 1
Stof: Triangularity topaz, Art Gallery, Liesellove
Knopen: Hexagoon

zaterdag 16 augustus 2014

Liv(e). Love. Mara

Ik had u een vervolg beloofd. Zij had een vervolg gedroomd. En alsof ze het wist, kondigde zij op dat moment haar toen nog geheime blog-actie aan. Ik sprong meteen mee op de kar, in mijn gedachten was mijn Mara voor Liv diezelfde avond al af. Een licht zomers bloesje in een luchtig stofje. Oudroze, dé compromis tussen de kleurvoorkeur van de zesjarige en die van haar mama, en bovendien prachtig tegen haar donkere velletje.

Wegens vakanties langs beide kanten deden we de fotografische styling een maand eerder dan de vereiste blogdatum. We trokken samen naar het mooiste plekje van de buurt en speelden tot de zon zakte, we van top tot teen gehuld waren in zandkorrels en haar mama zich verwonderd afvroeg of we nog wel zouden terugkeren.
Naaien voor Liv was wederom een plezier. Om haar gezichtje bij het openen van het pakje, bij het passen, bij het showen aan de rest van de familie. Om de trots dat ‘Eva dat gemaakt heeft’. Om haar vrolijke medewerking tijdens de vastlegging van het project op de gevoelige plaat (Die avond, haar mama bekijkt de foto’s: “Oh Liv, hier kijk je mooi!” “Ja, dat moest ik van Eva.”). Omdat het kind zelfs gehuld in een vuilniszak nog prachtig zou zijn.
Gelukkig maken de vorm en de details van Mara de verst mogelijke verwijdering van een vuilniszak! Ik volgde netjes de duidelijke handleiding en koos op verzoek van de mama voor fladdermouwtjes. De enige verandering die ik doorvoerde, was het spiegelen van de plooitjes.

Atelier Brunette en Mara vormden in mijn hoofd een prachtig duo. Zacht, licht en zomers; het soort katoen waar zuster N. (helaas letterlijk) een zwak voor heeft. Na het lezen van deze post besloot ik het middenstuk te verstevigen met vlieseline, wat de verwerking aanzienlijk vergemakkelijkte. Een aanrader voor iedereen met soortgelijke combinatieplannen!
Atelier Brunette, Mara en Liv vormden in mijn hoofd een prachtig trio. Een vermoeden dat bevestigd werd op het moment dat de derde de tweede over haar hoofd trok.
Content zijn we, allebei!
Patroon: Mara blouse, Compagnie M.
Stof: Bye Bye Birdie Blush, Atelier Brunette, Liesellove
Gouden paspel: Liesellove
Lichtroze bloemknoopjes: Veritas
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...