topbar

dinsdag 6 oktober 2020

Op tocht met kaarsjesliefde: een dagboekje


Vrijdag 

Na een drukke werkdag trek ik de kantoordeur achter mij dicht. Fietsend door de stromende regen gaan mijn gedachten over alles wat gebeurd is en nog moet gebeuren. De laatste documenten zijn afgedrukt, alle wandelaars gemaild, de sponsorpagina aangemaakt, de truien bedrukt, de kerken gereserveerd, de picknicks besteld, de coronatoestemmingen binnengehaald, de route uitgestippeld. Om de zenuwen wat te temperen doe ik iets wat enkel naaisters begrijpen: ik zet mijn naaimachine in gang en stik nog gauw vier mondmaskers voor Team Kaarsjesliefde. Net voor ik in bed kruip zie ik op Instagram hoe iemand schrijft “ik wandel dit weekend mee, stuur me een berichtje als ik voor jou een kaars mag branden”. Met een tevreden glimlach val ik in slaap: dit is exact waarom ik het allemaal doe. 



Zaterdag 

Om 5u30 gaat de wekker. De laatste inschrijvingen verwerken, koffie zetten voor de vroege vogels die om 9 uur met ons zullen vertrekken. Team Kaarsjesliefde is als eerste op post: Nele, Menno en Chloë zullen het hele weekend voor de praktische ondersteuning zorgen, wat keihard werken is. We testen de geluidsinstallatie, zetten kaarsjes en muziek klaar, serveren koffie, thee en handgel. Zachtjesaan druppelen de mensen binnen, klaar voor het eerste kaarsjesmoment. Het moment waarin ik vertel over het vertrouwen om op tocht te vertrekken, en het vertrouwen van mijn liefsten om mij zomaar te laten vertrekken. 

 
Eerste kaarsjesmoment in de kapel van het LEO XIII seminarie in Leuven. Een verhaal over op tocht vertrekken en vertrouwen. 


De eerste kilometers wandelen we door de Leuvense binnenstad. Met mondmasker, maar dat kan de sfeer niet drukken. Ik vind het wonderlijk hoeveel mensen er mee wandelen: mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, mensen die elkaar niet kennen maar toch vrolijk aan de babbel raken. Het is duidelijk dat dit soort verbondenheid iets is wat in coronatijd gemist werd/wordt. In Wijgmaal sluiten we aan bij een koor dat sinds de lockdown elke zaterdag gaat zingen op het binnenplein van het woonzorgcentrum. Op onze smartphones volgen we de liedteksten mee. Af en toe zien we een dankbare hand zwaaien van achter de ramen. 

 
Tweede kaarsjesmoment in de kerk van Wijgmaal. Een verhaal over dankbaarheid om de eerste grote tochthalte (Reims) te bereiken en zoveel warme mensen te mogen ontmoeten. 

De kerkverantwoordelijke van Wijgmaal had picknicktafels klaargezet voor als de voorspelde regenbuien een buitenpicknick onmogelijk zouden maken. Dat blijkt helemaal niet nodig: we hebben nog geen druppel regen gevoeld. Onderweg naar Wezemaal, door het prachtige natuurgebied Wijgmaalbroek, begint zelfs de zon te schijnen. 

 
Derde kaarsjesmoment in de kerk van Wezemaal. Een verhaal over het ontstaan van kaarsjesliefde: over Eline die er niet meer is maar verder leeft in de kracht van kaarsjes. 

Bij elke halte verandert de groep: er gaan mensen weg, er komen anderen bij, en het is telkens weer een cadeau om te zien hoe iedereen op zijn manier bijdraagt aan de tocht. In Wezemaal sluiten o.a. Koen & Lieve aan, die in de buurt wonen en graag de leiding over de wandelroute overnemen. Dat geeft mij de kans om meer te babbelen én het leidt ons langs prachtige weggetjes over de Wijngaardberg naar Gelrode. We krijgen ook gezelschap van fotografe An die de sfeer van de tocht prachtig in beeld vangt. Ook het gezelschap van de zon is zalig en onverwacht: ondanks de bezorgde berichtjes die ik de hele dag door krijg van online tochtvolgers, is er nog 0% regen gevallen op onze tocht. Maar wanneer we Gelrode naderen, komen plots de donkere wolken opzetten… 

 
  Vierde kaarsjesmoment in de kerk van Gelrode. Een verhaal over de magie van Vézelay, haar beschermende basiliek en vioolmuziek. Vanaf hier durf ik het echt een wonder noemen. 

De hele dag al verbazen we ons over het prachtige wandelweer, maar in Gelrode bereikt die het summum. De donkerblauwe wolken doen vermoeden dat we het laatste stuk in de regen zullen wandelen. Binnen in de kerk vertel ik over het onweer op mijn tocht rond Vézelay en hoe ik net op tijd de basiliek binnen ben om niet nat te worden. Na het kaarsjesmoment komen we buiten. De straat is nat en … de lucht is blauw. De parallel tussen mijn verhaal en het weer is wonderlijk. Het is alsof het zo bedoeld was. Met ook nog een stuk zelfgebakken cake en een tas warme thee voelen we ons helemaal gesterkt voor het laatste stuk van de tocht. Eva en Bart wachten ons op aan de Demer, en terwijl het rondom ons donker wordt, steken we voor de laatste keer vandaag de kaarsjes aan. In onze warmende handen, net zoals het kaarsjesliefde-mannetje. 

 
Vijfde kaarsjesmoment in het Sint-Jozefscollege van Aarschot. Een verhaal over het kerkje van St Goussaud en dankbaarheid om het delen van kaarsjesliefde. 

Na een prachtige dag keren de wandelaars huiswaarts. Nele en ik krijgen een matras bij de Roeckies en worden verwend met warme soep en koekjes. We zijn er nog maar net binnen of het begint te regenen. De hele nacht lang gaan de hemelsluizen open; ik hoor het gedruppel op het glas van de veranda waar we onder mogen slapen. 
  

Zondag 

Regen regen regen in het ochtendlicht. Ik ben bang dat ons geluk op is; dat we vandaag toch de buien zullen moeten trotseren. Tot om 8u50 de laatste druppel valt. Om 9u begint onze tweede wandeldag en het is weeral droog. Een aantal wandelaars van gisteren staan er opnieuw, net als een hele hoop nieuwe enthousiaste gezichten. Een ochtendkoffietje, een eerste kaarsje, en dan trekken we weer op pad! 


 
  Zesde kaarsjesmoment in de Sint-Rochuskapel van Aarschot. Een verhaal over de oversteek van de Pyreneeën die de poort naar een nieuw land vormen. 

De kerk van Langdorp is in renovatie dus het kaarsjesmoment houden we in open lucht aan de spoorweg. Een op het eerste zicht troosteloze locatie, tot Jonas de historiek van de plek en het monument vertelt. De link met de vluchtelingen waarvoor we deze tocht stappen, is plots heel tastbaar. De wind blaast onze vlammetjes snel uit, maar de keitjes bij het monument zijn minstens even krachtig. 

Zevende kaarsjesmoment aan het monument voor de jodentransporten in Langdorp. Een verhaal over (willen/moeten) vluchten, vroeger en nu. 

Bij elk kaarsjesmoment hebben we wel enkele mensen uit de lokale gemeenschap die aansluiten. Eén van de zangers uit Wijgmaal beslist zelfs om vandaag ook mee te stappen, wat een fijne verrassing. Na het kaarsjesmoment-dat-een-keitjesmoment-werd, tikt een dame uit Langdorp mee aan. Ze haalt twee theelichtjes uit haar zak die duidelijk hier hadden moeten branden. “Wil je ze meedragen”, vraagt ze, “en ze in de volgende kerk aansteken?” De tranen in haar ogen tonen hoe belangrijk die kaarsjes voor haar zijn. We dragen ze mee, en in Testelt branden ze extra krachtig. 

 
  Achtste kaarsjesmoment in de kerk van Testelt. Een verhaal over de eindeloze meseta en een oase in die woestijn

Van Testelt een kort stukje naar Zichem, en daar verwent Team Kaarsjesliefde de wandelaars en luisteraars alweer met zelfgebakken cake. Ideaal om krachten op te doen voor het laatste wandelstuk van onze tocht. Ook hier weer sluiten mensen uit de buurt aan die enthousiast de weg wijzen. 

 
  Negende kaarsjesmoment in de kerk van Zichem. Een verhaal over verdriet en een warme hand op mijn schouder. 

Op dit laatste stukje tocht volgen we de echte pelgrimsroute langs de Demer. De feestklokken luiden als we de Grote Markt van Diest op wandelen. Binnen in de kerk krijgen we een staande ovatie van de parochianen die speciaal door het avonddonker zijn gekomen om mijn verhaal te horen. Het is een ingetogen knaller van een einde. De emoties en verbondenheid zijn zo sterk voelbaar als wandelaars en Diestenaars één voor één een kaarsje komen branden. Ik krijg een applaus dat volgens mij eerder voor de sfeer bedoeld is. De kerk is gigantisch en chique, maar twintig kleine kaarsjes krijgen haar nederig op de knieën. 

 
  Tiende kaarsjesmoment in de kerk van Diest. Een verhaal over de aankomst in Santiago en het verderleven van kaarsjesliefde daarna. 

Na dit intense weekend sluiten we met Team Kaarsjesliefde af op restaurant. We zijn moe maar we zweven op wolkjes. Wat een energie, wat een kracht. Het is bijna wonderlijk hoe zoiets simpels, een klein kaarsje onderweg, zoveel mensen kan beroeren. Ik geloof dat er een soort magie in kaarsjesliefde zit. 



Maandag 

De glimlach waarmee ik wakker word, kon niet groter zijn. Prachtig om te mogen voelen hoeveel mensen zich lieten raken door de kaarsjesliefde. Prachtig hoe alles perfect uitdraaide, hoe we precies onder een luchtbel van geluk en mooi weer mochten wandelen. Ik ben dankbaar om iedereen die mee op tocht was. De mensen die vooraf inschreven, degenen die onderweg aansloten, de velen die van thuis volgden. Ik schrik als ik mijn gsm open en de grote hoeveelheid berichtjes, reacties en views zie. Dit had ik nooit verwacht. Ik vind het bijzonder dat zo’n eenvoudig verhaal zo kan troosten, hoop geven, ontroeren. 


Ook bijzonder dat we bijna 3000€ ophaalden voor Vluchtelingenwerk Vlaanderen (bijna - ik hoop dat we die grens nog overschrijden!). Dat is tenslotte waarvoor we dit allemaal deden.


En verder? 

Dit weekend deed mij voelen wat ik zélf te geven heb. Verhalen, verbinding, rust, troost. Ik hoop stiekem dat ik dit nog vaak mag doen, want mensen mogen raken is een bijzonder sterk iets. Daarom gooi ik hier een ideetje op: scholen/parochies/bezinningshuizen/…, ik kom graag voor jullie vertellen! Het mooie aan kaarsjesliefde is dat het zo laagdrempelig is. Een sterk symbool voor iedereen, los van leeftijd of cultuur. Stuur me dus gerust een mailtje als je samen iets wil uitdenken. 


Nog voor ik die mogelijkheid opgooide, kreeg ik zelfs al de vraag. Pastorale eenheid St Augustinus (Dessel Witgoor Retie Schoonbroek Postel) viert haar derde verjaardag en ‘bestelde’ mij voor een vertelwandeling op zondag 11 oktober. Hetzelfde concept als deze tocht, maar dan in miniversie (20 km langs 5 haltes) én volledig door hen georganiseerd. Ik mag dus gewoon stappen en vertellen, een grote luxe na de inzet voor deze tocht. En jij mag gerust ook mee stappen/luisteren! Hier vind je alle info


Blijven jullie de kaarsjesliefde delen via Instagram met de #kaarsjesliefde? Zo maken we samen een zee van kaarsjesliefde doorheen het hele land, om samen onze handen aan te warmen. 




Credits 

Alle foto’s zijn genomen door An, de geweldige fotografe achter An Epic View. Het volledige foto-album van de tocht kan je hier bekijken. Nog op zoek naar kleurrijke beelden van je bedrijf of je gezin, bekijk dan zeker eens haar website

Alle getuigenissen/kaarsjesmomenten zijn gefilmd door Chloë. De gsm-livestream werd in totaal meer dan 5000 keer bekeken; in deze post vind je de beelden die met een echte camera gemaakt werden. Bekijk ze of stuur ze door naar anderen zoveel je wilt. Wil je ze ergens vertonen, laat je het dan even weten? Ik heb graag een idee van waar/waarvoor mijn verhalen gebruikt worden, en misschien kan ik je zelfs aan beter materiaal helpen. 

De kaarsjesliefde-kaarshouders zijn speciaal voor dit initiatief ontworpen door The Big Baobab, het houtwerkbedrijfje van mijn broer. Alle deelnemers kregen er eentje mee naar huis om de kaarsjesliefde te blijven verspreiden. Ze waren t.e.m. 30/10 ook te bestellen via zijn website

donderdag 10 september 2020

26/27 september : Ga je mee?


Van 10 juli tot 18 oktober 2019 wandelde ik van de Kempen naar Santiago de Compostela. Een bijzondere tocht die bijna 2000 mensen beroerde via de dagboekposts op Instagram. Om die mensen nog eens samen te brengen (en uiteraard ook om anderen te inspireren) maakte ik een soort theatervoorstelling, die ik in mei 2020 op drie locaties in Vlaanderen zou spelen. 

Maar toen kwam corona. De voorstelling zal er ooit nog eens komen, als we weer écht mogen samenkomen, maar in afwachting daarvan alvast een alternatief. 

Op 27 september organiseert Vluchtelingenwerk Vlaanderen de Refugee Walk, een staptocht van 40 km naar analogie met jonge vluchtelingen die vaak gigantische afstanden te voet afleggen. Aangezien alle opbrengsten van Pelgrim de voorstelling naar deze organisatie zouden gaan, doe ik graag mee aan dit initiatief!


Op tocht met kaarsjesliefde



Op 26-27 september vertrek ik te voet uit Leuven, en wandel ik 50 km naar Diest. (Hier vind je de route)

Iedereen die wil, is welkom om aan te sluiten! 

De tocht loopt langs verschillende haltes. Op elke halte kunnen mensen aansluiten/afhaken (er is telkens een treinstation/bushalte aanwezig). De haltes zijn: 

- zaterdag 26 september: Leuven, Wijgmaal, Wezemaal, Gelrode, Aarschot
- zondag 27 september: Aarschot, Langdorp, Testelt, Zichem, Diest

Belangrijker: de haltes zijn niet alleen opstapplaatsen, maar ook verhaal+kaarsjesmomenten. Aan elke halte zal ik, in een kerk of in openlucht, een stukje over mijn tocht vertellen. Nadien zullen we samen een kaarsje branden omdat kaarsjesliefde het belangrijkste woord van mijn pelgrimstocht was. Tijdens het wandelen kunnen we daar gezellig over napraten. 

Wie alle haltes meedoet, hoort dus een compleet pelgrimsverhaal. Voor wie maar enkele haltes meedoet, of wie niet kan meewandelen, zullen we de kaarsjes-/verhaalmomenten ook filmen. Zo kan je gegarandeerd het hele verhaal horen, al is de verbondenheid natuurlijk nog echter als je er zelf bij bent. 

Met deze actie hoop ik een mooi bedrag aan Vluchtelingenwerk Vlaanderen te kunnen schenken, én mijn pelgrimsverbondenheid te kunnen delen met velen van jullie. 


Enthousiast?


Je kan meedoen op verschillende manieren. Welke optie kies jij? 


Ik wandel twee dagen lang mee 
  • Je kan de volledige 50 km van Leuven naar Diest meewandelen, of ergens later aansluiten / vroeger afhaken (bv. meewandelen tussen Wijgmaal en Zichem)
  • We vertrekken op zaterdag om 9u in Leuven. Het is belangrijk om stipt te kunnen vertrekken dus kom zeker op tijd. De aankomst is gepland op zondagavond rond 20u in Diest. Hier vind je de volledige route.
  • Schrijf je je in zodat we weten hoeveel mensen we mogen verwachten? Dit is belangrijk zodat we weten of we op jou moeten wachten. Omwille van de coronamaatregelen hebben sommige kerken een maximum aantal aanwezigen. Daar geldt: wie eerst inschrijft, is zeker van een plekje.
  • Na je inschrijving ontvang je concrete afspraken per mail.
  • Van alle wandelaars wordt een bijdrage van min. 5€ verwacht. Die gaat volledig naar Vluchtelingenwerk Vlaanderen en kan je vooraf op onze pagina op de site van Refugee Walk storten.
  • Je kan je op die pagina ook officieel inschrijven als medeteamlid op de website van de Refugee Walk, maar dat hoeft niet. Dat kan tot 20 september. 
  • Wandel je mee op zondagmiddag, dan kan je een picknickmand bestellen die wordt geleverd op onze lunchplek 's middags! Alle info hier.

Ik wandel graag een stuk(je) mee en kies zelf de afstand 
  • De route en het verwachte uurschema vind je hier. Elk verhaal+kaarsjesmoment heeft een treinstation vlakbij. Zo kan je gemakkelijk heen en terug reizen.
  • Schrijf je je in zodat we weten hoeveel mensen we mogen verwachten? Dit is belangrijk zodat we weten waar we op jou moeten wachten.
  • Omwille van de coronamaatregelen hebben sommige kerken een maximum aantal aanwezigen. Daar geldt: wie eerst inschrijft, is zeker van een plekje.
  • Na je inschrijving ontvang je concrete afspraken per mail.
  • Van alle wandelaars wordt een bijdrage van min. 5€ verwacht. Die gaat volledig naar Vluchtelingenwerk Vlaanderen en kan je vooraf op onze pagina op de site van Refugee Walk storten.
  • Je hoeft jezelf geen mede-teamlid te maken op de site van Refugee Walk . Dat is enkel voor wie de volledige twee dagen mee stapt. 
  • Wandel je mee op zondagmiddag, dan kan je een picknickmand bestellen die wordt geleverd op onze lunchplek 's middags! Alle info hier.

Ik wandel niet mee maar wil wel (enkele van) de kaarsjesmomenten meemaken 

  • Je kan ook per auto, fiets of openbaar vervoer van halte naar halte rijden. De route en het verwachte uurschema vind je hier.
  • Schrijf je je in zodat we weten hoeveel mensen we mogen verwachten? Omwille van de coronamaatregelen hebben sommige kerken een maximum aantal aanwezigen. Daar geldt: wie eerst inschrijft, is zeker van een plekje.
  • Ook van thuis uit kan je de kaarsjesmomenten mee volgen, via filmpjes op Instagram en Facebook. Zo willen we de tocht toegankelijk maken voor iedereen, ook voor wie fysieke aanwezigheid moeilijk is.

Ik wandel niet mee maar draag graag bij aan de kaarsjesliefde vanuit mijn eigen regio

Ga op 27 september een kerk of kapel binnen, of steek thuis een kaars aan, en deel je foto op Instagram met #kaarsjesliefde. Zo maken we samen één groot web van kaarsjesliefde doorheen het land.


Ik wil graag praktisch ondersteunen 
  • Woon je in de buurt van de route en heb je zin om...
    • ons onderweg iets te eten of te drinken aan te bieden?
    • je wc open te stellen?
    • ons te komen aanmoedigen?
    • Ik ben ook op zoek naar een tuin in Aarschot om op zaterdagavond mijn tentje te mogen zetten
  • Ben je bezig met film/fotografie/... en heb je zin om een deel van de tocht (audio)visueel vast te leggen?
  • Heb je zin om de wandelaars aan de aankomst op te wachten met enthousiasme of warme chocomelk?
  • Eigen ideeën altijd welkom!
Alle kleine hulp wordt ontzettend gewaardeerd! Laat het even weten via dit formulier, dan kijken we samen wat we kunnen realiseren.


Ik wil graag financieel ondersteunen 

Met deze tocht zou ik graag 500€ aan jonge vluchtelingen kunnen schenken! Help je mee om dat waar te kunnen maken? Alle giften, hoe klein ook, welkom via onze pagina op de site van Refugee Walk . Giften vanaf 40€ zijn fiscaal aftrekbaar. 


Ik zou het fijn vinden als jullie voor mij of een geliefde een kaars zouden branden 

Met alle liefde en plezier. In dit formulier kan je aangeven hoe en voor wie je kaarsjesliefde wenst. Als het niet lukt met het formulier, kan je je wens ook per e-mail (withlovebyeva(at)hotmail.com) of brief (adres op aanvraag) doorsturen. Ik draag alle wensen in mijn pelgrimsrugzak mee. Elke halte zullen we voor enkele wensen met z'n allen een kaarsje branden. 



Coronaproof?


Na maanden van afstand hebben we nood aan verbindende activiteiten. Op deze manier probeer ik de sfeer van mijn tocht en van Pelgrim de voorstelling over te brengen en het tegelijk heel veilig te houden. 

We houden ons aan de regels i.v.m. groepssporten buiten. Dat houdt in dat we voldoende afstand houden tussen de wandelaars en dat de groep nooit groter dan 50 personen mag zijn. Daarom vragen we je om in te schrijven. Met jullie gegevens kunnen we, indien nodig, contact tracing mogelijk maken.

We vragen aan alle deelnemers om hun eigen drinkbeker, mondmasker en alcoholgel mee te brengen. In de kerken en op drukke plaatsen zullen we een mondmasker dragen. Geen zorgen, alle praktische afspraken ontvang je nog eens per mail na je inschrijving. 

Durf of kan je er niet fysiek bij zijn? Zelfs dan kan je toch een beetje mee op tocht gaan: op Instagram en Facebook delen we de belangrijkste momenten. De verbondenheid zal misschien niet dezelfde zijn, maar je kan zo toch deel uitmaken van het verhaal. 



Inschrijven


Laat me zeker weten als je graag deel uitmaakt van deze tocht, op welke manier dan ook!








Eerst nog wat vragen? Ik hoor ze graag. Je kan contact opnemen via Facebook, Instagram of e-mail.

zondag 21 juni 2020

De kleerkast van mama

Nu ik weer even thuis woon en mijn gezinsleden vaker zie, tuimelen ook de ideeën om hun kleerkasten te vullen. Broer en Zus zag u al, maar ook mama viel stevig in de prijzen!


Als eerste een feestelijke jurk - van toen we nog dachten dat mei een communiemaand zou worden. Een simpel recht jurkje dat alle aandacht naar de stof trekt.


Deze lichte jacquard heet Viola Carex Rose en maakt deel uit van de nieuwste collectie van Lotte Martens. Ik kreeg van haar een lap cadeau om er iets voor mama mee te maken, zodat jullie zouden zien hoe mooi de stof valt en verhult.





Hoe perfect de print bij mama's haar past ook.




Daarnaast een T-shirt voor dagelijks gebruik. Of tenminste, dat was het plan. Ik had nog een lapje french terry liggen en besliste op een avond om daar halsoverkop een Greentown T-shirt van te maken. Mama moest enkel knikken en goedkeuren :)


Greentown is een tof patroon van About Blue. Ik bestelde het op pdf, maar voor de knip-en-plak-haters is er sinds kort ook een papieren versie!


Zoals we van tekenaar Riet gewoon zijn, is het een patroon vol toffe details. Plooien, splitjes, dingen die perfect uitkomen,... Als ik naai met Rietpatronen, zet ik altijd mijn gedachten even uit. Eigenwijsheid bekoop je achteraf, want elke (op het eerste zicht onlogische) stap uit de handleiding is essentieel voor een spot on eindresultaat.




De stof heeft gouden streepjes die glitteren in de zon. (Hij heet niet voor niets liquid sunshine, natuurlijk.) Mama combineerde met een lange rok, en oeps, plots had ik een tweede feestoutfit gemaakt. Nu ja, in coronatijd moeten we maar af en toe zelf het glas heffen zeker?



Lichtroze jurk
Stof: Viola carex rose - Lotte Martens (ik gebruikte 1 adult paneel van 1m20 + 50 cm uni viola rosé) *gekregen*
Patroon: Sweet jurkje - Remi & Cosette for teens (ik vertrok van maat 18j en paste van alles aan)

T-shirt
Stof: Liquid sunshine - About Blue (ik gebruikte 90cm)
Patroon: Greentown T-shirt - About Blue (ik maakte maat 46)

zondag 14 juni 2020

About Blue

Maandenlange opsluiting in mijn appartementje - dat leek mij niet de ideale manier om de coronaperiode te overbruggen. Nog voor de lockdown officieel werd afgekondigd trok ik weer bij mijn ouders in. Dat wil ook zeggen: al tien weken gezelschap van deze twee.


Never a dull moment, dat is zeker.


Een greep uit hun aanbod: volledige gesprekken in onbestaande dialecten, het imiteren van televisiepersoonlijkheden tijdens de afwas, het regelmatig herhalen van zinnen uit die imitaties (bij voorkeur op een ongepast moment, uiteraard. Een komiek weet zijn moment te kiezen.), het opvrolijken van alle gezinsleden en vooral dan hun vader.


Toen lanceerde About Blue dé perfecte strijkapplicatie: de grafische veruitwendiging van een sketch die dit tweetal regelmatig reciteert. Die kon ik niet ongekocht laten!


Broer had nog nood aan T-shirts dus werd het weer Billie (net als hier en hier), in de uni french terry van About Blue. Die is trouwens heel aangenaam van kwaliteit: ietsje dikker dan SYAS en zalig zacht.


Daar valt me plots het belang van stofkeuze op: in french terry had ik beter een maatje groter overgetekend. Want waar de vorige Billies (in dunne tricot) losjes vielen, zie ik nu toch wat plooien aan de borst. Of zou dat door mijn heerlijke coronakeuken komen? ;-)


Om de kleur van de applicatie te laten terugkeren in de -verder heel basic- T-shirt, splitste ik de halsboord in twee kleuren. Daarvoor gebruikte ik een minireepje boordstof die over was van deze trui!


De zoom werkte ik af op de Blanche-manier, met garen in hetzelfde lichtblauw.


Zus kreeg een sportieve Teddy sweater met kap (een gratis toevoeging aan het patroon) in een andere uni french terry van About Blue, die luistert naar de prachtige naam Blue Haze. Je zou hem voor minder in je kast willen, toch?


De boog en de kap kreeg ik uit de restjes van Broers shirt, en zo is de cirkel weer rond. (En kreeg ik 2 stuks uit 2m.)



Het komische duo werd helemaal enthousiast toen ze mijn stofkeuze zagen. Twinnen met je broer/zus, blijkbaar is dat voor twintigers weer done.


Dan volgde de moeilijkste opdracht: foto's. Naar serieus hoef je niet te zoeken, maar toffe broer-zus-beelden en een schaterende blokpauze, dat vonden we wel!



Broer
Stof T-shirt: UNI 16 Blue Wing Teal - About Blue (ik gebruikte 1m)
Patroon T-shirt: Billie voor mannen - Zonen09 (ik maakte maat 48)
Strijkapplicatie "Rustig Erik" - About Blue 

Zus
Stof trui: UNI 9 Blue Haze - About Blue (ik gebruikte 1m)
Stof boogje en kap: UNI 16 Blue Wing Teal - About Blue (restje van de T-shirt voor Broer)
Boordstof: 9 Blue Haze - About Blue (ik gebruikte 25cm)
Patroon trui: Teddy sweater met kap - WISJ (ik maakte maat 14j)

maandag 1 juni 2020

Zomer-ganzen?

Het lijkt wel zomer buiten, maar dat is het eigenlijk nog niet. 
Dit lijken wel zwanen, maar zijn ze het niet?


De zomerzwanen van About Blue lagen al jaren in mijn kast. Ik was instant verliefd toen ze hier en hier en hier verschenen (jeweetwel, bij die topbloggers die de promotie van nieuwe collecties altijd op magistrale wijze vormgeven). Ik kocht ze in grote en kleine print-variant, met als achterhoofdplan een jurkjestwinning tussen Liv en mezelf. Vijf jaar later is die kleine Liv een tiener en zouden zomerzwanen niet meer in haar kleerkast passen. In de mijne daarentegen was nog wel plaats voor wat sierlijk gezomerzwaan!


Nu ja, zwanen... Trots kwam ik met mijn nieuwe jurk beneden, om door vaderlief begroet te worden met een licht afkeurend "waarom stof met gànzen?" Na een jeugd op een boerderij waar een ganzenfamilie als waakhond werd ingezet, was hij stellig zeker: dit zijn geen zwanen. 


Gelukkig is de rest van de wereld iets milder. Zwaan of gans, in mijn favoriete winkel kreeg ik zomaar complimenten van onbekenden over de vrolijkheid van mijn jurk. 


Het patroon is de Emily jurk uit een LMV van vorig jaar. Ik volgde eerst braafjes het patroon, maar na de conclusie 'patattenzak' haalde ik de zakjes weg en versmalde ik serieus naar de taille toe. Het is nog steeds een los model, heerlijk op hete dagen, maar die taillering mocht het toch wel hebben voor mij.


De print van de stof leek wel gemaakt voor het patroon. Een voorpand was net één zwanenbeeld hoog, het 'gras' onderaan loopt zelfs mooi over in de bovenste blaadjes van de rok. De belegstiksels liet ik exact gelijklopen met die overgangen zodat ze nauwelijks zichtbaar zijn. 


Aan het halsdetail nog wat gele paspel om de link te leggen met mijn gele sandalen. 


Zomerganzendansje!


Stof: Zomerzwanen - About Blue (oude collectie) - ik gebruikte 1,5m
Patroon: Emily jurk - La Maison Victor 04/2019 - ik maakte maat 36 en versmalde naar de taille toe
Fotograaf: Zus

woensdag 15 april 2020

Lente met Dora

Het was bijna paaszondag. Zo'n dag die meestal vol-vol-vol zit. Vol familieliefde. Volle agenda, van middernachtmis naar vroege eierenzoektocht. Volle magen, want het paasontbijt gaat naadloos over in het feestmenu. 


Het was bijna paaszondag. Het zou een stille dag worden, zonder eieren of vieringen of feestplannen. Zo'n dag als alle andere in coronatijd. Nee hé zeg, dat konden we niet laten gebeuren! Dus bestelden we online eieren, maakten Zus en ik het feestelijkste ontbijt in jaren, keken we naar de gelivestreamde mis en staken we zelf het middernachtelijk paasvuur aan. Op Skype deden we zelfs even alsof het een écht familiemaal was. 

Bij feest horen mooie kleren, zeker als de standaardoutfit een comfortabele joggingbroek inhoudt. Speciaal voor het gezinspaasfeest naaide ik dus een nieuwe jurk in de allerzachtste SYAS-viscose die ik online kocht bij PiekeWieke.


Dora is een patroon uit de nieuwste FibreMood die vanaf vandaag in de winkels ligt. Ze heeft wijde fladdermouwen en een opstaande kraag, twee elementen die flatterend werken voor wie niet met een weelderige boezem is gezegend. Het patroon voor mijn feestjurk was dus snel beslist!


Zoals steeds bij FibreMood twijfel ik veel te lang over de maat. De tabel situeert mij er immers standaard twee maten boven mijn confectiemaat. Mijn Frances leerde me al dat ik beter afga op die laatste, Owen toonde hetzelfde aan bij Broer. En toch liet ik mij weeral vangen... Ik vergat ook de standaard verlenging van 15 cm door te voeren. Achteraan heb ik dus wat stofteveel, en qua lengte is het eerder een midi- dan een echte maxi-jurk, maar zelfs zo vind ik Dora nog prachtig!


De "oversized en losjes"-hype laat ik zachtjes aan mij voorbijgaan, dus Dora-met-striklint is wat ik verkies. Maar laat je het lint weg, dan is Dora ook een zalig comfortabele losse jurk!


Een lenteweertje. Een prachtige nieuwe jurk. Zelfs in-mijn-kot geeft dat aanleiding tot glimlachen! 



Stof: Rayon three lines pink viscose - See You At Six - gekocht bij PiekeWieke (ik gebruikte 2m80)
Patroon: Dora - FibreMood editie 9 (ik maakte maat 38 verbreed naar 40 op de heupen)
Fotograaf: Broer
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...