topbar

zaterdag 29 maart 2014

Jonah

Jonah. Een jongetje uit een verhaal. Toepasselijke walvissen sierden zijn geboortekaartje; er was dus geen scheepslading creativiteit nodig voor het cadeau-idee. Het hier al oeverloos aangehaalde tijdsgebrek deed mij wederom teruggrijpen naar evergreens: hier in de vorm van een kleurig gestreepte flockwalvis en een gepersonaliseerde vlaggenlijn.
Evergreens verkrijgen die titel met reden, natuurlijk. Facebookgewijs verzamelde ik hints over moeders smaak, en naar verluidt werden de hieruit voortgekomen creaties goed onthaald.
Lieve Jonah, ik wens jou alle moois voor de toekomst!

donderdag 20 maart 2014

Rondleiding

Daar op de Blogameetup was ik - op enkele baby's na - de benjamin van het gezelschap. Het onderwerp van gesprek verhuisde, na het obligate "Welke blog heb jij?" en de bijhorende tips en ervaringsuitwisseling, steevast naar de voor mij nieuwe levensfase. Wat ik studeer? En waar? En of ik op kot zit? Op kot, jawel! Daarbij de bedenking van mijn kant dat ik al een volledig academiejaar van plan ben U dat kot eens te tonen. Nieuwsgierige blogumeetup'ers en anderen: treed binnen in mijn nederige woonst!
De deur versierde ik, bij wijze van herkenbaarheid, met feestattributen van hier. Een paar van de gezichtjes, een naam in vilt, niemand loopt per ongeluk voorbij!

Eénmaal binnen valt de blik van een geroutineerd stoffenwinkel-oog meteen op het dekbed (wie zich niet aangesproken voelt mag ook het globaal overzicht beschouwen). 2 meter Petit Pan, 7 meter huisgemaakte paspel, grijze katoen van Artevelde. Meer moet dat niet zijn voor zoete dromen.
Aan de muur posters, kaartjes, foto's en tekeningen van overal. Met als gemene deler "dingen waar Eva blij van wordt".
De vilten vogels in het hoekje floten zich een weg naar mijn rugzak (na betaling, uiteraard) in een kraampje op Mano Mundo vorig jaar.
Wordt daar ook nog gestudeerd? Natuurlijk. Geen zorgen. Het zicht vanuit mijn bed is dit:
Veel licht, veel plaats. Een goede mix tussen zonnige vrolijkheid en concentratiebevorderende rust.
En nu we toch bezig zijn met het tonen van details:
Sleutels zijn in veilige bewaring in het kleine vogelhuis.
Prulletjes beperken zich - voor afstofgemak in de gehele ruimte - tot het grote houten huis.
Juweeltjes aan het witte hart. Wit wint met voorsprong, daar op die bovenste boekenplank.
En zag u de kerststal? Die hier al een hele tijd verlangend stond te wezen? Tante trok mijn naam uit het kerstpotje en vervulde zomaar die wens. Voor mijn part blijft het jaar rond kerstmis.

Met spijt in het hart moet ik U mededelen dat de rondleiding hier ten einde is. Twaalf vierkante meter, dat is niet om uren over te schrijven. Nog een overzichtsfoto, en dan kunt U weer naar huis.
Even ter informatie: hier ging geen uitgebreide opruimsessie aan vooraf. "Het leven zoals het is", permanent proper. Perfectionist op alle vlakken :)

Afscheid nemen we met een prachtig gedicht van Hans Andreus, uit tijdschriftletters op de deur. En met de winterjas, die hopelijk spoedig vervangen worden door een zomers exemplaar dat wél in de kamerkleuren past.
Daaag!

woensdag 5 maart 2014

Een Hemd voor Broer

Een zaterdagnamiddag spenderen tussen de winkelrekken bungelt ergens onderaan het favoriete-bezigheden-lijstje van Broer. Niet omdat de inhoud van zijn kleerkast hem koud laat, een kleine portie ijdelheid is hem niet vreemd. Eerder omdat 'standaard confectiematen' en 'op het lijf geschreven' niet tesamen in zijn woordenboek voorkomen.

Na nauwkeurige opmeting bleek meteen waarom. Met lengte twee-meter-en-twee (waarvan 66 cm arm) en de tailleomtrek van een twaalfjarige kunnen we bij Broer eerder spreken van het type 'kapstok' dan van het type 'kleerkast'. Nochtans lijkt de gemiddelde kledingzaak zich eerder op deze laatste te concentreren. Mouwen die halverwege de onderarm eindigen, T-shirts tot aan de navel, truien die gepast zouden zijn als er een siamese tweelingbroer in het spel was (die er niet is, voor alle duidelijkheid.) U begrijpt dat passen steeds een feestje is.

Na de dag waarop we 15 winkels aandeden alvorens één gepaste jas te vinden (en dan keken we nog niet eens naar kleur, model of prijs) besliste zus Eva om de volgende verjaardag in het teken van een uitdaging te zetten. Een Hemd voor Broer. Smal en lang. Het patroon in Knipmode kwam als geroepen. Broer koos hier een stof en Zus keurde goed. Aan de kotkeukentafel knipte en verknipte ze het patroon, daarbij mentaal bijgestaan door enkele geïnteresseerden en hun ontbijt. 

En ziehier, het past!
Na 6 weken fulltime achter de studieboeken plande ze haar lesvrije week vol naaiprojecten, om al die verdrongen creativiteit eindelijk vrij te laten. Maar het lijf besliste dat het genoeg geweest was met de aanslagen en stuurde de ene na de andere ziektekiem haar richting uit. Van de ambitieuze vakantielijst raakte dus enkel het eerste afgevinkt:
Maar we zijn content! Hemdenmakerij bleek makkelijker dan verwacht. Voor de kraag vond ik eventjes verduidelijking hier, en de mouwsplitten gingen verbazend vlot dankzij dit (tenminste, nadat ik had uitgevogeld welke stofkant "de goede" voorstelde in de handleiding, daar was één tornsessie voor nodig).
De avond van de verjaardag vierden we op restaurant, Broer strategisch gepositioneerd tegenover mezelve. Het eten was lekker, maar de perfecte pasvorm aan de overkant trok steeds weer mijn aandacht. Genieten: perfectie!
Het is af, het is smal, jarige Broer is content, en er staat nergens water in de kelder. Missie geslaagd!
stof: Hélium Gris, Petit Pan 
patroon: nummer 1, Knipmode nov. 2013
knoopjes: Hexagoon
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...