topbar

donderdag 29 november 2012

Bericht aan de Sint

Allerliefste Sint,

Momenteel ben ik heel druk met de voorbereiding op de examens, vandaar ben ik nog niet in de gelegenheid gekomen om U een brief (al dan niet verlucht met tekeningen) te zenden. Ik hoop dat U mij desondanks niet vergeet. Wegens eerdergenoemd tijdgebrek heb ik een verlanglijstje op Pinterest aangelegd. Kunt U een beetje overweg met de computer? Zo niet vraagt U best hulp aan één van Uw Pieten. Het is niet moeilijk: U klikt gewoon hier. En zijn mijn wensen niet fabriceerbaar door Uw speelgoedmachine, dan belandt U met één druk op de (linker)muisknop in de juiste webwinkel. Sintshoppen was nog nooit zo makkelijk. Als U nu nog zo vriendelijk zou willen zijn uw collega's hier ook van op de hoogte te brengen, beloof ik dat U volgend jaar extra veel tekeningen in mijn schoentje vindt.

Met vriendelijke groeten,
Eva

En U? Wat hoopt U te ontvangen van de goedheiligman? 

zondag 25 november 2012

Een award, zowaar.

Complimenten zijn leuk om te geven en al even leuk om te ontvangen. Bijkomend voordeel: helemaal gratis. Geen wonder dat de opvoedboekjes U vertellen Uw kinderen uitgebreid te complimenteren bij goed gedrag, in plaats van de welgemikte mep bij het omgekeerde. Beide partijen worden daar gelukkiger van.

Enkele jaren geleden voerde Klasse campagne in de Vlaamse boekentas: "geef eens een compliment op een onverwacht moment". Met bijhorende stickers en al. Geen idee of het op grote schaal iets uitgehaald heeft, maar binnen de kennissenkring strooi ik sindsdien duchtig met complimentjes.

Vist U ook graag naar waardering? Start een blog. Naai, wacht tot U bekendheid krijgt en onder uw berichten talloze lovende reacties verschijnen. Awards, die circuleren hier ook. Voor net dat extra beetje zelfvertrouwen. Niet dat daar bij mij een groot tekort aan is, maar geef toe, bewondering vindt iedereen (stiekem) leuk. Aangenaam verrast was ik dus, toen ik mezelve bij Mammabelle genomineerd vond. Omschreven als "een meid met pit, haar op haar tanden en op haar pen. Ze schrijft echt fantastisch goed!". Ik hoop maar dat dat van dat haar figuurlijk bedoeld was.

De Liebster Blog Award dus. Wat ook inhoudt dat ik het het één en het ander moet blootgeven over mezelve. Bent u klaar? Daar gaan we.

Ondergetekende:
  1. Maakt constant lijstjes en vinkt heel graag af.
  2. Steekt haar tijd graag in naaien en toneelspelen, maar zou (wegens weinig werkzekerheid) van geen van beide haar beroep willen maken.
  3. Droomt van een job in het onderwijs. Kleuter en lager, ofzo.
  4. Heeft nog geen enkel gaatje in haar tanden en is daar stiekem heel trots op.
  5. Kan niet kiezen. Nooit. (en kreeg op restaurant zelfs eens geen eten omdat ze na een halfuur nog altijd niet beslist had).
  6. Heeft een hoofd dat altijd veel te vol zit met plannen.
  7. Volgde twee zomers op rij een fotografiecursus en hoopt stiekem op een spiegelreflex.
  8. Stapt graag kinderwinkels binnen om inspiratie op te doen.
  9. Droomt van een lange keukentafel met veel kinders (in de verre, verre toekomst).
  10. Zoekt/maakt graag cadeautjes. Liever geven dan krijgen, in haar geval.
  11. Kan niet in slaap vallen zonder eerst de komende dag te overlopen.
Elf, zoals gevraagd. En dan zijn we er nog niet. Ik dien U ook nog van antwoord te voorzien op evenveel vragen.

1. Wat is jouw levensleuze?
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!
2. Waar koop je jouw stofjes?
De aandachtige lezer kan zo mijn favorieten opnoemen. Kijkt U eens hier voor een quasi volledige lijst.
3. Zonlicht of maanlicht? 
Zonlicht. Ik hou van warmte en nachtrust.
4. Wat is jouw lievelingsrecept? 
Ondergetekende eet alles graag, behalve zalm en boontjes.
5. Wie is volgens jou een muzikaal toptalent?
Muziek valt niet echt binnen mijn interessegebied, maar de klassiekers weet ik wel te smaken.
6. Beste film aller tijden?
Veel te veel keus. Momenteel zijn Adem, Hasta la Vista en Tot Altijd favoriet.
7. Vanwaar kwam je inspiratie om te beginnen naaien?
Laat ons zeggen dat de inspiratie er al was voor de naaimachine. En dat dit alleen maar versterkt werd door de onmetelijke hoeveelheid prachtblogs.
8. Hoe omschrijf je jezelf in één woord?
Twee, mag dat ook? Optimistisch en (bijna) immer vrolijk.
10. Sinterklaas of kerstmis?
Goh... Allebei. Ik hou van feest!
10. Wat is je favoriete kledingstuk? 
Mijn appel-halterkleedje. Eigenlijk alle kleurige kleedjes. En rokjes en truien en T-shirts. Alles wat de kleerkast en een regendag opvrolijkt.
11. Sinds wanneer ben je gestart met bloggen? 
april 2012. En het nog lang niet beu!


Nu is het aan mij om complimentjes uit te delen. Ik geef het stokje met graagte door aan:

Lor@: waarheen mijn allereerste bezoek aan blogland leidde.
De Opgewekte Kapucijnaap: alleen al voor haar geweldige naam!
FeeSter: omdat hun prachtige spulletjes wat extra lezerspubliek verdienen
Mlle Belle: voor haar prachtige dochters en dito maaksels.
Various kinds: want mooie foto's, dat zien we graag
Storm & co: volgster van het (bijna) eerste uur. Waarvoor bedankt.
Flexje: voor haar prachtige kruippakjes in tricot
Patat en Kroket: want beginnende blogs met schone foto's, dat ziet ge niet vaak
Matilda: die vrolijke accessoires maakt, en we love vrolijk!
Inspirée Par Georgette: gewoon. Mag dat ook?
Artisanat: omdat jong naaitalent wat aansporing verdient :)

Oh, en nog zo veel meer mensen. Maar zo gaat dat in 't leven, ge kunt nooit iedereen gelukkig maken. Mijn keuze werd (volgens de regels) beperkt tot 11 blogs met minder dan 200 volgers. Ziet U uzelve in de linkerzijbalk staan? Voelt U zich dan vooral ook aangesproken.

Nu heb ik het helemaal gehad met elven en vragen. Bovenstaande genomineerden mogen dan ook genoegen nemen met 11 wetenswaardigheden over zichzelf. Of meer, maar niet minder.

Pfft. Dit bericht kan in de boeken als "langste bericht ooit". Bedankt voor uw tijd.

donderdag 22 november 2012

Wollig. Warm. Winters.

Zo ergens tussen mijn tweede en vierde verjaardag geloofde ik dat blauwe wol van blauwe schapen kwam. En groene wol van groene. Oranje van oranje. Bent u mee?
Tot ik op knutselkamp leerde over weven en breien en verven. Gedaan met de illusie. Zo gaat dat in het leven, de dingen die ge als kleuter gelooft draaien steevast uit op teleurstelling. De schapen verdwenen in hetzelfde rijtje als de baardige man en de klokken uit Rome.

De wollen truien met hun hoge prikgehalte, die verdwenen ook. Helemaal onderaan de stapel, ondanks hun warmte en hun schoonheid. Evenals alle kledingstukken met knoopjes. Kleuters met een eigen willetje :)
Maar nu ik 'groot' ben mogen ze terug. De wollen stukken dan toch, knoopjes zijn nog altijd niet mijn favoriet. Aangezien ik intussen ook gegroeid ben was het tijd voor nieuw. Met den overlock. Het breisel van In den Beer zag U vorig jaar bij Ienemiene. En omdat stof en patroon in dit geval gewoon voor elkaar gemaakt zijn: een rolkraagkleedje.
Ik deed eens van netjes en professioneel, stak het hele kleed ineen met de breedste steek van de naaimachine, paste hier en daar wat aan, en toen pas kwam de overlock in beeld. Veel moeite, maar een quasi-perfect resultaat én een patroon dat nog vele malen gebruikt zal worden.
Bij deze zou ik mij wel graag excuseren voor de kwaliteit van de foto's. We bevinden ons in een seizoen waar daglichtmomenten schaars zijn, en deze momenten daarbovenop nog eens tijdens school- en werkuren vallen. Dat had beter geregeld kunnen worden, vindt U niet? Dan zouden deze foto's misschien baden in een middagzonnetje, in plaats van een sfeer van rap-rap-voor-het-donker-is. Tot de zomer terugkeert zult U het echter hiermee moeten doen. Al goed dat dat nog even duurt, want mijn hoofd is gevuld met winterplannen.

Nu rest mij (bovenstaande gedachte indachtig) enkel nog het bedanken van iemand. Merci, schaap. Al ben je dan wit.

zaterdag 17 november 2012

SOS

Intussen ben ik het al goed gewoon in blogland. Prettig contact met de buren, de woonst netjes op orde. Jaja, ik ben hier graag. Al zit ik af en toe nog met wat vragen. Bij gebrek aan gemeentelijke dienst stel ik ze gaarne aan U, waarde collega's. In de hoop dat U met Uw tonnen ervaring mij van een antwoord kunt voorzien. Bijvoorbeeld:
  • Velen onder U doen het uploaden der foto's via Flickr. Maarrrr. Hoe? Ik gebruik altijd Picasa, doch Flickr lijkt mij handiger. Of niet?
  • Rond eerdergenoemde foto's verschijnt altijd een wit kader. Hoe doe ik dat verdwijnen (zonder ervaring in de goochelkunst)?
  • De Pin-it-button, zoals bv. hier. Handig in gebruik, iets minder in installatie. De Engelse uitleg op Pinterest leek mij eerder Koreaans. Iemand met een diploma vertaler-tolk op zak?
Veel vraagtekens. Dat past bij u, zegt de broer. En daarbij heeft U weeral iets geleerd over mij. Ik stel mij altijd overal vragen over. Vermoeiend, ik zeg het u. Gelukkig loopt de kennis omgekeerd evenredig met de leeftijd. Wat in mensentaal wil zeggen: hoe ouder ge wordt, hoe meer ge weet en dus hoe minder ge u hoeft af te vragen. Oef.

Ziezo. Mijn vragen zijn gesteld. Ik hoop dat U er wijs uit raakt, en, nog beter, mij kunt verderhelpen. In ruil daarvoor krijgt U mijn eeuwige dankbaarheid. Als dat geen schoon cadeau is.

dinsdag 13 november 2012

Tweeduizenddertien

Ik ben gezegend met een goed geheugen. Vraag mij gerust op welke dag het dochtertje van papa's collega het levenslicht zag (met die weddenschap won ik anderhalve meter stof!), welke weg we volgden tijdens een wandeling in 2006, of wat kleine zus een jaar geleden op restaurant bestelde (Ha! Hier had ik u liggen! Het kind kiest pertinent voor spaghetti. Maar de mama, die is onvoorspelbaar. Vraagt u me anders dat.). Helaas gaat deze mogelijkheid-tot-reproductie-van-feiten enkel op voor useless information. En niet voor wiskundige formules of jaartallen bij geschiedenis. Een nutteloze gave, met andere woorden. Afgezien van de weddenschappen dan.

Geheugen of niet, zonder agenda ben ik niets. Tenzij mijn medemensen zich er niet aan storen dat ik de helft van de afspraken mis. De minst interessante helft, dat wel. Maar toch.
Helaas zijn er in de winkel alleen saaie en/of belachelijk dure exemplaren te vinden. Ik legde, na lang wikken en wegen, het goedkoopste en saaiste op de toonbank, negeerde de onbegrijpende blik van het verkoopstertje en betaalde. Vier euro.

Thuisgekomen keerde ik mijn restjesbak binnenstebuiten en viste een schat. Een prachtstofje van Kokka, mijn allereerste designeraankoop. En bijna op. Wegens stofgebrek kon er zelfs geen fatsoenlijke boekenhoes meer af. Ik behielp mij met schaar en lijm, op de manier waarop uw moeder vroeger uw boeken kaftte, en een kwartier later veranderde de bijna deprimerende agenda in een vrolijk boekje.

Missie geslaagd! Het komende jaar noteer ik met een glimlach alle saaie en minder saaie afspraken.
't Is enkel te hopen dat de wereld intussen niet vergaat.

woensdag 7 november 2012

Blij

Helemaal zoals Alfred Judocus Kwak het zingt. Ik ben vandaag zo vrolijk. Zo vrolijk. Zo vrolijk. Zo ongelooflijk vrolijk. En de rest neuriet u er zelf maar bij.
Waarom?

Omdat uw 22 opmerkingen onder het vorige bericht mij ongelooflijk vrolijk stemden, evenals de 7800 keer (op de kop af!) dat u en uw collega's hier al kwamen kijken. Ja, ik ben zo iemand die wekelijks zijn statistieken checkt. Stelduvoor, dat ik dat hier allemaal zou schrijven voor één luttele lezer. Niet dus. Hoera!

En ook omdat ik na drie weken examens eindelijk nog eens rust heb, en rust staat gelijk aan naaitijd. Hoera! Dit deel van de vrolijkheid bereikte haar (vrolijkheid kan niet anders dan vrouwelijk zijn) hoogtepunt toen een Bambiblauwtje in de bus viel. Dubbel hoera! 
Omdat ik nu ook tot het clubje der Boekbezitters behoor. Stof voor Durf-het-Zelvers en Zo Geknipt sieren nu mijn leesplank. Het eerste kocht ik eergisteren in de plaatselijke boekhandel. Nummer twee volgde gisteren op de Boekenbeurs. Om de euforiemomenten wat te spreiden, begrijpt u? Dat is beter voor het hart zegt de cardioloog. Zelfs zonder signeerseesies van Sanne, Riet, Lies en Griet (het volk werd begroet door naamkaartjes en een naaimachine) was het over de koppen lopen bij de naaiboeken. Dames, het succes van jullie schrijfsels is bij deze verzekerd. Ik hielp jullie eentje verder op weg naar de top tien. Geen dank, de eer gaat volledig naar jullie gevieren.
Momenteel ben ik nog helemaal in de kijk-blader-en-roep-aah-fase, maar hopelijk is dat slechts tijdelijk en zal er na de wenperiode ook daadwerkelijk Iets gerealiseerd worden. Geduld, het is en blijft een schone deugd.

Driewerf hoera! Om dit alles te vieren, om aan mijn naaidrang tegemoet te komen en tegelijk het hoofd niet te hoeven breken op moeilijke patronen: een vlaggenlijn.

Volledig in het kader van Recykleren 2.0 zocht ik, weliswaar een dikke maand te laat, mijn schoonste restjes bijeen. Knippen, strijken en stikken. Voor ik het wist zat ik aan 56, en was de slinger iets te lang voor de living. Ach, een extra keertje rond de lamp en opgelost.
Instant rust pour la tête. Zen, de budgetoplossing.
Vrolijkheid aan de muur en in het hoofd. Wordt u daar nu niet blij van?
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...