topbar

maandag 19 februari 2018

Gezien: HUIS (8+)

Mijn kleine vriendin Liv en ik, wij houden wel van wat cultuur. In afwachting van eigen kroost om in te leiden in de wondere wereld van theater en musea neem ik haar mee naar elke voorstelling die mijn mailbox passeert. Samen genieten we van woorden en van beelden en laten we onze fantasie haar loop. Gisteren zagen we HUIS, een doe-voorstelling voor ouders, kinderen en iedereen die 8+ is.


HUIS is een huis. En toch weer niet. Het is een huis zoals een kind het zou tekenen: een rechthoek met een puntdak en een schoorsteen. En tegelijk is het kapot. Want binnen wonen een mama die geen mama wil zijn, een papa die niet terugkomt en een kind dat probeert te begrijpen. 


Aarzelend wandelden we die wereld binnen, met in onze oren het verhaal. Een verhaal met twee helften: kinderen horen de mamakant, volwassenen horen de kinderstem. 


HUIS is geen voorstelling met een podium en een publiek, maar een gebouw met vier kamers waar je op je eigen tempo door wandelt. Kamers vol details, om te kijken, te voelen, te zitten of te liggen.


Na het verhaal fluisterden we na, zij en ik, in de kamer met het zachte tapijt waar we het liefste zaten. Ik stond ervan versteld hoeveel ze onthouden had, hoeveel ze begrepen had van een verhaal dat ging over de moeilijkheid van mama-zijn als je tegelijk door een depressie waadt; en van kind-zijn van een moeder die enkel slaapt en een vader die misschien ooit terugkeert. Toch was het verhaal nooit triest. Het ging over wensen en dromen en kietelen, heel erg op kindermaat en tegelijk ook voor volwassenen mooi. 


De kamers zijn heerlijk om door te dwalen en de koptelefoon zingt poëzie in je oor. Wie wil kan zijn verbeelding laten dansen, en dat is wat we deden. 


HUIS was poëzie met een rauw randje. Bij het buitenkomen deed het licht bijna pijn aan onze ogen. Het was weer even wennen, die echte wereld.


HUIS is een installatie door Inne Goris, LOD muziektheater en HETPALEIS. Met een koptelefoon wandel je op eigen tempo door het huis en krijg je tijd om het te laten binnenkomen. Ouders en kinderen horen hetzelfde verhaal vanuit een ander perspectief, wat uitnodigt om nadien te vertellen. Gezien in de Warande op 18 februari 2018. 

Ik vind het bijna jammer dat ik dit moet schrijven in een wereld waarin sluikreclame zo vanzelfsprekend is, maar nog even voor de duidelijkheid: niet gesponsord, enkel onze onder-de-indruk ervaringen. In de hoop dat het jullie inspireert!

vrijdag 16 februari 2018

Een vrijdagverhaaltje.


Het ging zo.

De man was klaar voor het avontuur. Hij zette zijn hoed op, rechtte zijn rug (wat ging dat moeizaam door het gewicht van de tas) en kuste zijn vrouw.

Hij zei “Wacht hier. Ik kom terug.”

En zij wachtte tot het haar bij haar slapen al grijs werd. Tot de koffie koud, de kinderen groot en de planten volledig verwelkt waren. Zij spon de draad en slurpte de soep en wachtte. De gordijnen, rafelend aan de randjes, roerloos in het ochtendlicht. Je kon de stilte bijna ruiken.

En juist toen zij zich voor de zoveelste keer te slapen legde, in het bed waar zijn kreukels nog lagen, klonk de bel lang en luid door het huis. Zij schrok, wist niet wat te doen, niet meer wat een bel verwachtte. Of was het de man? Ja, eindelijk thuis! Liefde gleed als een gloed in haar hart, vervuld schoven haar voeten in koude pantoffels, de trap af, de deur door. Met een stralende glimlach schoof zij de grendels opzij.


De postbode wist niet waaraan hij dat had verdiend.






vrijdag 2 februari 2018

Een gouden student

Terwijl ik dit schrijf, schrijft hij ook.* Met alle kennis die nachtenlang verzameld werd bepaalt hij op dit moment het verschil tussen een twintig en een buis (hem kennende zal het resultaat dichter naar het eerste leunen).  Ik sta er vaak versteld van, bij hem, hoe veel er in een hoofd past. Hij schrijft over onuitspreekbare syndromen en minuscule lichaamsdeeltjes. Ik schrijf over groots graagzien en over stoffen die hun evenbeeld niet kennen.

Lotte Martens for men


Deze stof is er eentje van Lotte Martens, alweer. Sinds ik bij Lotte werk als jobstudent word ik soms eens in natura betaald en vindt een stofje haar weg naar mijn naaitafel. Maar niet met deze. Deze stof ligt al jaren in mijn kast en is nu zelfs niet meer te verkrijgen. Een unicum, dat ik kocht om een unieke vriendschap te bezegelen.

Lotte Martens for men

Het is een roestbruine sweaterstof met een reliëf en bedrukt met donker goud. Dat donker goud, dat deed het hem. Mannelijk genoeg, en toch speciaal, net zoals hij is.

Lotte Martens for men

Waar Broer het graag sober houdt, is Jan wel te vinden voor een 'specialleke'. Regelmatig schuift hij aan mijn tekentafel aan (in tekentalent is hij ongetwijfeld mijn meerdere) om mee te denken over originele ontwerpen. Dit kleedje is van ons beider hand, en na deze (veelgedragen) trui wilde hij wel eens iets 'geks' proberen. Zo kwam het dat ik de Chess sweater hertekende tot een patroon met één raglanmouw en één gewone. 

Lotte Martens for men
Lotte Martens for men

Die verschillende mouwen accentueerde ik -uiteraard- door printplaatsing. 

Lotte Martens for men

Ik kocht twee panelen van de stof, die elks 70 cm hoog waren. Ik knipte en puzzelde zo lang met stof en patroon tot print en effen elkaar in evenwicht afwisselden. 

Lotte Martens for men


De printstrook kwam onderaan op de voorkant

Lotte Martens for men

En bovenaan op de achterkant

Lotte Martens for men

Met hier en daar een inzetstuk

Lotte Martens for men

Als je goed kijkt zie je zelfs hoe inzetstuk en raglanmouw elkaar spiegelen. 

Lotte Martens for men

Het is een specialleke. Het is een unicum. Het is een trui die niet veel mannen zouden dragen, maar hij komt ermee weg, zoals zijn glimlach iedereen inpakt.

Lotte Martens for men

Foto's namen we in ons beider habitat: een oude aula zoals Leuven er nog enkele rijk is. De houten bankjes zijn verschrikkelijk als je er uren les op moet doorbrengen, maar fotogeniek voor andere doeleinden.

Lotte Martens for men

Na de shoot lieten we nog een boodschap achter voor de studenten van de volgende ochtend. We hoopten op een goedlachse professor die onze levenswijsheid niet zou uitvegen.

Lotte Martens for men
Lotte Martens for men

* Terwijl ik dit post, zijn de examens net en de foto's al een stukje meer verleden tijd. Straks rijden we samen naar de Ardennen, voor wat "hoofd leeg" na wekenlang studeren. Stiekem hoop ik dat deze trui in zijn valies zit ;)


Stof: Lotte Martens - niet meer verkrijgbaar 
Patroon: een mix van de Chess sweater en de Rocco voor mannen
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...