Een gouden student

Terwijl ik dit schrijf, schrijft hij ook.* Met alle kennis die nachtenlang verzameld werd bepaalt hij op dit moment het verschil tussen een twintig en een buis (hem kennende zal het resultaat dichter naar het eerste leunen).  Ik sta er vaak versteld van, bij hem, hoe veel er in een hoofd past. Hij schrijft over onuitspreekbare syndromen en minuscule lichaamsdeeltjes. Ik schrijf over groots graagzien en over stoffen die hun evenbeeld niet kennen.

Deze stof is er eentje van Lotte Martens, alweer. Sinds ik bij Lotte werk als jobstudent word ik soms eens in natura betaald en vindt een stofje haar weg naar mijn naaitafel. Maar niet met deze. Deze stof ligt al jaren in mijn kast en is nu zelfs niet meer te verkrijgen. Een unicum, dat ik kocht om een unieke vriendschap te bezegelen.

Het is een roestbruine sweaterstof met een reliëf en bedrukt met donker goud. Dat donker goud, dat deed het hem. Mannelijk genoeg, en toch speciaal, net zoals hij is.

Waar Broer het graag sober houdt, is Jan wel te vinden voor een 'specialleke'. Regelmatig schuift hij aan mijn tekentafel aan (in tekentalent is hij ongetwijfeld mijn meerdere) om mee te denken over originele ontwerpen. Dit kleedje is van ons beider hand, en na deze (veelgedragen) trui wilde hij wel eens iets 'geks' proberen. Zo kwam het dat ik de Chess sweater hertekende tot een patroon met één raglanmouw en één gewone. 

Die verschillende mouwen accentueerde ik -uiteraard- door printplaatsing. 

Ik kocht twee panelen van de stof, die elks 70 cm hoog waren. Ik knipte en puzzelde zo lang met stof en patroon tot print en effen elkaar in evenwicht afwisselden. 

De printstrook kwam onderaan op de voorkant

En bovenaan op de achterkant

Met hier en daar een inzetstuk

Als je goed kijkt zie je zelfs hoe inzetstuk en raglanmouw elkaar spiegelen. 

Het is een specialleke. Het is een unicum. Het is een trui die niet veel mannen zouden dragen, maar hij komt ermee weg, zoals zijn glimlach iedereen inpakt.

Foto's namen we in ons beider habitat: een oude aula zoals Leuven er nog enkele rijk is. De houten bankjes zijn verschrikkelijk als je er uren les op moet doorbrengen, maar fotogeniek voor andere doeleinden.

Na de shoot lieten we nog een boodschap achter voor de studenten van de volgende ochtend. We hoopten op een goedlachse professor die onze levenswijsheid niet zou uitvegen.

* Terwijl ik dit post, zijn de examens net en de foto's al een stukje meer verleden tijd. Straks rijden we samen naar de Ardennen, voor wat "hoofd leeg" na wekenlang studeren. Stiekem hoop ik dat deze trui in zijn valies zit ;)


Stof: Lotte Martens - niet meer verkrijgbaar 
Patroon: een mix van de Chess sweater en de Rocco voor mannen