Rondleiding

Daar op de Blogameetup was ik - op enkele baby's na - de benjamin van het gezelschap. Het onderwerp van gesprek verhuisde, na het obligate "Welke blog heb jij?" en de bijhorende tips en ervaringsuitwisseling, steevast naar de voor mij nieuwe levensfase. Wat ik studeer? En waar? En of ik op kot zit? Op kot, jawel! Daarbij de bedenking van mijn kant dat ik al een volledig academiejaar van plan ben U dat kot eens te tonen. Nieuwsgierige blogumeetup'ers en anderen: treed binnen in mijn nederige woonst!

De deur versierde ik, bij wijze van herkenbaarheid, met feestattributen van hier. Een paar van de gezichtjes, een naam in vilt, niemand loopt per ongeluk voorbij!

Eénmaal binnen valt de blik van een geroutineerd stoffenwinkel-oog meteen op het dekbed (wie zich niet aangesproken voelt mag ook het globaal overzicht beschouwen). 2 meter Petit Pan, 7 meter huisgemaakte paspel, grijze katoen van Artevelde. Meer moet dat niet zijn voor zoete dromen.

Aan de muur posters, kaartjes, foto's en tekeningen van overal. Met als gemene deler "dingen waar Eva blij van wordt".

De vilten vogels in het hoekje floten zich een weg naar mijn rugzak (na betaling, uiteraard) in een kraampje op Mano Mundo vorig jaar.

Wordt daar ook nog gestudeerd? Natuurlijk. Geen zorgen. Het zicht vanuit mijn bed is dit:

Veel licht, veel plaats. Een goede mix tussen zonnige vrolijkheid en concentratiebevorderende rust.

En nu we toch bezig zijn met het tonen van details:

Sleutels zijn in veilige bewaring in het kleine vogelhuis.

Prulletjes beperken zich - voor afstofgemak in de gehele ruimte - tot het grote houten huis.

Juweeltjes aan het witte hart. Wit wint met voorsprong, daar op die bovenste boekenplank.

En zag u de kerststal? Die hier al een hele tijd verlangend stond te wezen? Tante trok mijn naam uit het kerstpotje en vervulde zomaar die wens. Voor mijn part blijft het jaar rond kerstmis.

Met spijt in het hart moet ik U mededelen dat de rondleiding hier ten einde is. Twaalf vierkante meter, dat is niet om uren over te schrijven. Nog een overzichtsfoto, en dan kunt U weer naar huis.

Even ter informatie: hier ging geen uitgebreide opruimsessie aan vooraf. "Het leven zoals het is", permanent proper. Perfectionist op alle vlakken :)

Afscheid nemen we met een prachtig gedicht van Hans Andreus, uit tijdschriftletters op de deur. En met de winterjas, die hopelijk spoedig vervangen worden door een zomers exemplaar dat wél in de kamerkleuren past.

Daaag!