Ik stuur een vrolijk antwoord en beloof spoedig een bezoek. Tot daar het snelle gedeelte. Want bezoek zonder cadeau, dat is als een kinderwagen zonder wielen.
December 2013. Net voor de examens écht van start gaan, mag ik kleine Charlotte al even vasthouden. Als kleinste fan van het kerstconcert waar zowel haar grote broer als ondergetekende (de eerste als jongste, de laatste als oudste koorlid) het beste van zichzelf geven, heeft de dame wel een voorkeursbehandeling verdiend. En wederom beloof ik: zodra mijn kennis geëtaleerd en mijn resultaten binnen zijn, kom ik langs!
Enkele maanden later begint de koffertjesrage in naailand. In gedachten plan ik een versie voor kleine Charlotte. Fleurig en lief, maar niet zeemzoet of prinsesserig. In aanloop naar de lesvrije week ga ik alvast op zoek naar materiaal. En naar een patroon. Of niet. Want twee rechthoeken met een rits, hoe moeilijk kan dat zijn?
Februari 2014, intussen. Die lesvrije week vol naaiprojecten verandert in bedliggerij nadat het lichaam besliste dat het genoeg is geweest met de aanslagen. La Valisette raakt geknipt, en dat is meteen alles.
De maanden daarna raakt het valiesje in stukjes en beetjes gestikt. Met de nodige problemen betreffende stoflagen, ritsen en biaisafwerking binnenin. Patronenaanpasserij, daar draai ik inmiddels mijn hand niet meer voor om. Kleedjes en jumpsuits op maat, vrolijke truien, hemden met foliekes (all soon to be blogged!) rollen met het grootste gemak uit mijn verbeelding en vervolgens uit mijn machines. Tassen daarentegen; ik lijk er een antitalent voor te bezitten. Mét bijhorend gebrek aan goesting, hoewel de nood hieraan twintigmaal groter is dan de leegte in de kleerkast. Wat ik dacht toen ik uit het niets aan een patroon begon, geen mens die het weet. Dat het moeilijk was, en bijgevolg niet perfect; daar kwam ik tijdens en na de werken wel achter. Gelukkig is niets van mijn zweet en gevloek te herkennen in het eindresultaat.
Het handvat in tassenband vrolijkte ik op met paddestoelenlint.
De onderkant is in toile cirée, met noppen. Voor per-ongeluk-neerzetten-in-een-plas en dergelijke.
Half mei 2014. Af! Met alweer examens in het vooruitzicht, beloof ik het bezoek voor erna. Echt waar.
Augustus 2014. Met meer interesse voor het papier dan voor mijn noeste arbeid opent Charlotte, luttele weken voor haar eerste verjaardag, het cadeau. Mama en papa zijn meer dan tevreden, en de bijna-jarige zal het ding nog jaren kunnen gebruiken bij logementen allerhande.
Al een geluk dat ik ditmaal niet voor kleding opteerde.
buitenstof: Hedgehoglets Teal (Norwegian Woods), Michael Miller, bij Habiba
binnenstof: kastliggertje Fredrika, van bij Ikea
versteviging: Décovil light, bij Pauli
onderkant: Sioux Rouge (toile cirée), Petit Pan, bij Hexagoon
tassenband: Vermiljoen
tweezijdige deelbare rits (100 cm): Veritas
Oh, zo herkenbaar, die tijd! La valisette ziet er desondanks wel geslaagd uit! Leuk om te geven ook.
BeantwoordenVerwijderenDat hebben wij gemeenschappelijk, tasjes maken gaat me ook niet altijd goed af (en een valies, daar waagde ik me zelfs nog niet aan!)
BeantwoordenVerwijderenMaar idd, het mag wel lang geduurd hebben, Charlotte zal er een veelvoud aan jaren van kunnen genieten!
Dat uitstel-probleem heb ik ook. Ligt nooit aan mezelf. Maar late verrassingen krijgen is eens zo leuk, dus vanaf nu weiger ik om nog op babybezoek te gaan, ik ga altijd op peuter, zelf kleuter-bezoek.
BeantwoordenVerwijderenVoor zo een leuk cadeau zou ik ook wel een jaartje willen wachten en die onderkant is heel slim gezien. Eentje die ik ga onthouden voor de volgende keer dat ik een tas maak. Al zal dat nog even duren, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenGeduld is een schone deugd en Charlotte wist toch niet dat er nog zo'n mooi koffertje voor haar aan kwam,hé!
BeantwoordenVerwijderenOp zo'n schoon valisette zou ik ook wel even kunnen wachten :). En nog wat langer ook!
BeantwoordenVerwijderenWaw! Heel tof.
BeantwoordenVerwijderenEn idem hier hoor, tassen maken gaat mij niet goed af. Zo'n valiesje heb ik zelfs nog nooit geprobeerd.
En Charlotte zal ook veel langer genot hebben van haar valisette dan van kleding he, zeker als ze zoals ik meteen verliefd wordt op zo'n prachtig valieske !
BeantwoordenVerwijderenGeslaagd hoor!
BeantwoordenVerwijderenTof! Nee! Kei-tof!
BeantwoordenVerwijderenMooi! En zo herkenbaar, dat van dat kleding versus tassen naaien...
BeantwoordenVerwijderenfantastisch! (zowel de valies als de uitleg :)
BeantwoordenVerwijderenSupertof!
BeantwoordenVerwijderenWat een schone valisette! En een grappig verhaal. Herkenbaar. :-)
BeantwoordenVerwijderenDaar zal die kleine meid nog vele jaartjes mee lopen pronken!
BeantwoordenVerwijderenCharlotte heeft toch nog geen tijdsbesef eh :D
BeantwoordenVerwijderenOh, Charlotte mag haar handjes kussen, mooi!
BeantwoordenVerwijderenTassen zijn ook niet echt mijn ding, vandaar dat het leder voor mijn nieuwe sacoche hier al een jaar ligt te verkommeren. Maar het resultaat is weer top, knap!
BeantwoordenVerwijderenMooi! En ik vind je idee van het lintje op het tassenband bijzonder leuk, heb je het lint nog vastgestikt of zit het alleen op vier punten 'dwars' doorgestikt?
BeantwoordenVerwijderenIk heb het lintje eerst op het tassenband vastgestikt, en dan het handvat erop genaaid.
Verwijderen