Eline en de naaimachine

Het begint een jaarlijkse traditie te worden. Zij, ik, en de naaimachine. Een vrije dag vol creativiteit en perfectionisme. Ze had een heel jaar niet meer geoefend, maar het gaat met naaien blijkbaar zoals met fietsen: zodra haar voet de pedaal raakte, waren we vertrokken.

Dit keer wenste Eline een iets grotere uitdaging: een rok voor haar mama. Ah ja, als Ilias dat kan… De maat was een grote onbekende, en het smsje met die vraag werd pas laat gelezen. We kozen dus een alternatief, voor de mama die vaak reist en die ze zo graag ziet. Hartjes waren een evidentie, om de liefde tot over zee te kunnen voelen. Een kussen dat in de valies past, mét paspel (een uitdaging!) en een lekker zachte fleece aan de achterkant.

Eline heeft veel liefde om te geven. In het kleine stukje tijd dat ons nog restte voor de dan nog onwetende mama opnieuw zou aanbellen, selecteerde ze uit de restjesdoos bedachtzaam de stukken die bij haar vriendinnetjes pasten. Wat vulling, een knoop en een lintje, en de liefde kan doorgegeven worden!