Laatbloeier. (En Jacob).

Kleine piek in de bezoekersaantallen afgelopen maandagmorgen (Of neen. Nog erger. Twee maandagochtenden geleden. Tussen het starten van een bericht en het publiceren dient men rekening te houden met een voorziene wachttijd van 1 week). Ik had namelijk iets aangekondigd. Traag als ik ben, zullen we hier maar spreken van een verlate weekendpublicatie. "Student" mag intussen my middle name zijn, die eerste week valt toch niet gelijk te stellen met "op je fiets springen en wegrijden".

Nood aan een visuele voorstelling? Maak een sprongetje achteruit in de tijd, naar een Acco-file zwetende studenten met een uit de kluiten gewassen vierjarige aan boekengewicht in uw armen. Heimelijk lachend om de eerstejaars en hun onafscheidelijke stadsplannetjes (om vervolgens zelf een onbedoelde omweg te maken langs straten waar je nooit eerder kwam). De vergeten geur van zweterige aula's, het zitvlakgenot van harde houten banken, en het praktisch nut van schrijftafeltjes die zodanig afhellen dat enkel een strategisch geplaatste gom het wegrollen van de volledige pennenzakinhoud kan voorkomen.

Dit om te zeggen dat ik goed en gelukkig gestart ben!

En dat ik een laatbloeier ben. Eentje dat haar zomercollectie komt tonen wanneer de rest van het land aan de wintergarderobe begint. Eentje dat toen enkele liefde-op-het-eerste-gezicht-jes richting winkelmand dirigeerde om ze pas tweeënhalf jaar na datum te verwezenlijken.

In dit specifieke geval was het laatbloeien niet mijn eigen schuld. Ik kocht Jacob met bestemming 'Ilias', maar het ventje in kwestie dacht daar duidelijk anders over. Erg begaan met zijn persoonlijke coolheidsfactor en bijgevolg wars van retro schudde hij resoluut het hoofd toen ik hem mijn plannen voorschotelde.

De laatbloeister is echter ook een doorzetter. Mijn zinnen waren gezet op een broek, en ik wenste (geadviseerd door haar) daarvoor de alom geprezen Zonen-09-handleidingen aan te wenden. Oplossing: ik paste het patroon zodanig aan dat haar oorsprong enkel nog door een naaiend oog herkend kan worden. Weg brede pijpen, weg prachtige vouw. Weg alle elementen die mij in Jacob zo hard aanspreken, maar bij het kieskeurige jongens moet men zijn voorzorgen nemen. Ik verhoogde bovendien de 'poep' met drie centimeter, om onzedelijke poses tijdens het spelen te vermijden.

Toen nog zomer, koos ik voor een korte broek met omslag. De randjes werkte ik af met biais.

Van diezelfde biais maakte ik paspel, die terugkomt in de achterzakken.

En in de voorzakken, waar ik mijn creativiteit eens op losliet. Een zak met een 'flapje', losjes gebaseerd op Lotta. (Maar dat blijft onder ons, afgesproken? Want broeken geïnspireerd op kleedjes verliezen vast meteen hun stoerheid. En dat wensen we ten allen tijde te vermijden).

Ook onderdeel van de 'coolness': een knoop en een rits. Want broeken zonder zijn voor kleuters, dixit de achtjarige. Zijn nicht vloekte en tornde, maar kreeg als resultaat een broek naar zijn wens!

Jacob is, naast mijn eerste broek-met-rits, onderdeel van een volledige feestoutfit. Maar die is voor morgen. Of voor volgende week.

Stof: rekbare jeans - Pauli
Patroon: Jacob - Zonen09
Knoop en biais: Veritas