Een ode aan de vriendschap (en een cadeau voor Kaat)

Ik zie. Regenkrullen. Een haartje van één van haar katten op één van haar schouders (Misschien verdwaald. Misschien zorgvuldig en uit liefde daar bewaard.). Muziek in haar hoofd en in haar oren. Vingers die zich dansend een weg over de snaren banen. Vrolijkheid en onzekerheid. Koffie in de ochtendles. Een agenda met kleurtjes zodat de week haar niet overspoelt. Honderden berichtjes over de kleine en grote dingen in het leven. Tekeningen en schilderingen. Oprechte interesse in de mensen rondom haar. Zweedse paardjes. Licht en gezelligheid. Breinaalden in een deken dat vele winters werk en warmte bevat.

Ik zie, en ik zie graag. Ik zie haar graag. Kaat, mijn beste vriendin en dito stofkeuze-assistente. Ze krult, zoals haar kater zijn staart: haar haren als het regent, haar neus van plezier. Ze zingt in haar hoofd, en ze klinkt mij als muziek in de oren.

Voor Kaat, lieve Kaat, maakte ik een lampenkap. Zelfde werkwijze als hier, in een herfstige stof voor haar warme kamer.

Dankjewel, lieve Kaat, om wie je zo prachtig bent. Geniet met eenzelfde gulzigheid van de komende twintig levensjaren!