Binnenkijken: een kot dat geen 'kot' is

Al sinds ik in september van kot veranderde, plan ik een mini-rondleiding door de 12 m² die ik rijk ben. Maar zoals dat gaat met plannen is er altijd wel een beter moment. Als het licht mooier valt, als die kaders eindelijk hangen, als er zin is in foto's nemen. De dag voor ik mijn sleutels inruilde voor drie maanden zomervakantie, schoot ik nog snel wat beelden. Zonder mooi licht maar met kaders, zonder de juiste lens maar wel met goesting. Geen perfectie, wel een goede oefening in goed-is-ook-genoeg. Wees welkom op mijn kot!

Een nieuw kot in een prachtig oud gebouw, met een tuin vol oude bomen die mij telkens vrolijk maken. Die ervoor zorgen dat het nooit warm wordt op mijn kamer, maar ook dat er nooit zon binnen schijnt. Onderbelichte beelden, u zult het ermee moeten doen. Ik krijg er dit uitzicht voor in de plaats ♥

In mijn dromen heb ik een echt huis om in te richten, vol kamers om met moois te vullen. Deze tijdelijke thuis is 12 m² groot, maar mentaal maak ik een onderverdeling in kamers. 

De inkomhal

De slaapkamer

Een 50mm-lens en een klein kamertje; de fotografen onder u kunnen zich al indenken dat er vooral detailbeelden zullen volgen. Van de muur boven mijn bed, bijvoorbeeld. Ikea-kruidenrekjes dienen daar als tentoonstellingsruimte voor mijn favoriete prentenboeken. Nog voor het eerste kind hier ooit geboren wordt zal zijn boekenkast gevuld zijn. Vandaag zijn kinderboeken vaak echte kunstwerken die ik maar moeilijk kan laten liggen. De tekeningen, de poëzie die door de zinnen zingt.  

Onder die kaders staat een bed, bedekt met de blauw-geel-groene neerslag van mijn naaicarrière. Ontelbare blokpauzes vulde ik met het knippen en stikken van ontelbare vierkantjes. De wazige foto doet het geheel geen eer aan, maar ik herhaal braaf mijn mantra: niet perfect is ook goed genoeg. 

De badkamer

Die bestaat gewoon uit een spiegel, een lavabo en een wasmand, maar kom. De vogeltjesbakjes houden functioneel-maar-lelijk toiletgerief uit het zicht.

De studeerkamer

Mijn prikbord zijn er eigenlijk vier, die doorgaans onder warme kookpotten horen te liggen (deze kurken onderzetters) maar ook prima dienstdoen als "niet vergeten!" decoratie.

De woonkamer

Twee zetels om vrienden te ontvangen, met leuke nieuwtjes of met liefdesverdriet. Ik geniet ervan om  te luisteren, met thee en met koekjes, naar studiestress of naar vakantieplannen. Eén van hen zei ooit: "jouw kamer is echt mijn rustpuntje in Leuven. Gewoon even op adem komen en het lijkt alsof de wereld hier eventjes stilstaat". Een prachtig compliment vond ik dat. In de drukte van de dag verdienen ze dat, dat de tijd even eeuwig is.

Voilà! Met vier grote stappen ben je door mijn kamer heen ;-)

Enkele weken eerder kwam Rob Stevens, huisfotograaf van de KU Leuven, langs om enkele promobeelden van onze residentie te maken. Mijn kamer en ikzelf mochten figurant zijn (en hij had een bredere lens), dus hierbij nog wat betere beelden!

Beelden van toen de kadermuur nog een gewone witte muur was. Intussen ziet hij er zo uit.

De prachtige houten kaders van het Deense merk Moebe waren een cadeautje aan mezelf. Twee platen van plexiglas en vier houten latjes, bijeengehouden door een rubberen ring die tevens als ophanglus dient. Eenvoudig en geniaal, zoals we dat van Scandinavisch design gewend zijn.

De haakjes die net wasknijpers lijken zijn van hetzelfde merk en dezelfde geniale eenvoud. Twee plankjes met een rubbertje ertussen. Ik kocht ze hier.

Die kaders en knijpers vulde ik met dierbare dingen in zwart-wit, als tegenhanger voor de overdaad aan kleur in de rest van de kamer. Een tekening die ik op een marktje kocht, een sashiko-schilderij dat ik van Sanae kreeg, een blad vol lieve verjaardagswoorden van mijn vrienden. 

En foto's veel foto's. Een trio van Bokrijk, eentje van aan zee, en eentje die Jan maakte maar er zo mooi tussen past. Mijn favoriet van aan zee in februari. En Mona in het groot op canvas. Ik ben nog steeds zo verliefd op dit beeld. Op de overgave en de onschuld, op het bevreemdende en tegelijk lieflijke van de zwaan.

Het Z-bord kocht ik in Haarlem, na twee dagen ijskoude zee die mij zo deugd deden dat ik dat gevoel in een souvenir wilde gieten. De Z van zee, van zilt, van zout, van zoet, van zalig en van zacht. Voor mij het symbool van "doe maar rustig, alles komt goed."

Alle foto's kreeg ik cadeau van Smartphoto. Een dubbel cadeau, want ik mag aan één van jullie een Smartphoto-bon van 30€ weggeven! Laat gewoon even in je reactie weten of je naam mee in de pot mag, dan maak ik op 20 juli de winnaar bekend.

Een lange, herexamenvrije zomer wacht mij. Ik kijk al uit naar de reizen, de naaiplannen, de uitstapjes en de niksdagen. Maar toch ook alweer naar volgend semester, als de zetel weer vol vrienden zit en ik thee en tijd kan schenken.