** For English, click here **
Mijn brievenbus blijkt een verzamelplaats voor wonderlijke cadeaus te worden. Dit boek gidste mij door de examens en was als de meevoelende hand op de schouder op de momenten dat ik het even niet meer zag zitten. Enkele dagen daarna viel alweer een prachtig boek in de bus: Sewing Happiness, geschreven door de allerliefste Sanae.
Enkele weken eerder kreeg ik een mailtje uit Seattle: of ik mee wilde doen aan de Sewing Happiness world blogtour? Het boek is nu ook buiten de States beschikbaar en daarom houden acht bloggers uit alle hoeken van de wereld een soort virtueel welkomstfeestje.
Dit is het soort boek dat je, uit respect voor haar schoonheid, pas wilt lezen als alle omstandigheden perfect zijn. Een brandend haardvuur, een theetje, wat zachte muziek op de achtergrond en een avond vol tijd. Mijn hart werd warm toen ik de bladzijden zachtjes omsloeg.
Dit is geen standaard-naaiboek. Eerder een ode aan het simpele leven en de schoonheid van het creëren. Het zegt niet "meer!", "sneller!", "beter!". Het zegt "geniet. Leg jezelf geen druk op, maar geniet." Naaien als een soort mindfulness.
Ik die altijd vol plannen zit en voor wie naaien niet technisch en ingewikkeld genoeg kan zijn, leerde van dit boek hoe simpel soms ook mag. Hoe eenvoud ook fijn en mooi kan zijn.
Maar het allermooiste aan dit boek zijn niet de foto's of de lay-out, niet de stofkeuzes of de projecten. Het allermooiste is het verhaal. In vier hoofdstukken vertelt Sanae over hoe haar ontslag bij een grote firma en de diagnose van een chronische ziekte haar anders leerden leven. Hoe creëren haar weer vrolijkheid bracht.
Het leek wel alsof Iemand dit boek met opzet in mijn handen deed belanden.
Al maanden staat de naaimachine quasi-onaangeroerd in haar hoekje. Pijn en ziekzijn zijn pretbedervers als het op creativiteit aankomt; de concentratie te laag om een project tot een goed einde te brengen. Ik begon de machines te mijden omdat enkel ernaar kijken mij al triestig stemde, mij herinnerde aan alle keren dat ik eindigde met een mislukking en verkwiste stof omdat ik koppig doorzette terwijl het lijf mij richting zetel dirigeerde.
Maar kijk, u ziet hier een afgewerkt project! Of hoe Sewing Happiness mijn sewing mojo terugbracht.
Ik begon met twee Zip Pouches in een prachtig stofje dat ik overkocht van Mieke, gevoerd met streepjesjeans en met een lederen driehoekje dat ooit een versleten handtas was. Niet helemaal tevreden was ik met het resultaat, want de hoekjes hadden netter en rechter gekund. Maar ik genoot van het naaien en leren leven met imperfecties was nu net het doel van het boek. (Alsof het zo moest zijn. Droomtester, ik 😉)
De volgende dag verlangde ik opnieuw naar de naaimachine. Voor het eerst sinds lange lange tijd. Het tweede project was dus snel geknipt!
Ik gebruik mijn Nikon bijna dagelijks en toch was de lelijkheid van de camera strap mij nog nooit opgevallen. Tot ik die in het boek zag en mij plotseling heel erg begon te ergeren aan het standaard zwart-gele lint.
Ik gebruikte een restje van mijn Nani Iro bloesje (double gauze rond je nek, kan je iets heerlijkers bedenken?). Voor extra zachtheid streek ik er watten tussen en doorstikte met een zilveren garen. Samen met het leder en de zilveren spikkels op de stof geeft dat een heerlijk luxueus gevoel.
Het mag misschien melig klinken, maar dit boek veranderde mij echt. Ik geniet weer van naaien en meer van eenvoud. Dankjewel, Sanae. Dit was weer zoveel meer dan een boek alleen.
En nu komt het beste: ik mag jullie een gesigneerd boek én een stoffenbon (45$ bij 1000Stoff) cadeau doen! Wil je graag winnen? Volg withlovebyeva via Bloglovin' en laat een reactie na onder dit bericht, waarin je vertelt of en hoe #sewingismytherapy op jou van toepassing is. Maakt naaien jou vrolijk op een regendag? Hielp het je om tegenslag eventjes te vergeten? Op 12 februari trek ik de origineelste/mooiste/... reactie eruit!
Ongelooflijk vereerd en tegelijk verlegen, dat was ik toen ik de namen van de andere 'participants' zag. In mijn enthousiasme had ik snel "ja!" geroepen op de doe-je-mee-vraag, maar niet stilgestaan bij het geweldige gezelschap waarin ik zou vertoeven. Lees zeker de berichten van deze internationale blog-iconen (ik begrijp nog steeds niet wat ik daartussen doe ☺️) en geniet van nog veel meer Sewing Happiness!
January 24 - An of StraightGrain // Instagram
January 25 - Trine of Groovy Baby and Mama // Instagram
January 26 - Shelley of Bartacks and Singletrack // Instagram
January 30 - Annika of Näh Connection // Instagram
January 31 - Olu of Needle and Ted // Instagram
February 1 - Emi of Just Add Fabric // Instagram
February 2 - Eva of With Love - by Eva // Instagram
Voor mij is naaien een ideale manier om te ontstressen en mij eventjes enkel te focussen op het hier en nu. Gewoon rusten in de zetel doet mij teveel piekeren maar omdat je bij naaien je gedachten moet houden kan ik alles vergeten
BeantwoordenVerwijderenZo had ik het nog nooit bekeken, maar inderdaad, ik begrijp het! Bij mij geeft zwemmen een soortgelijk gevoel. Heerlijk dat naaien voor jou zo werkt, dan heb je meteen nog een leuk resultaat van je ontspanning!
VerwijderenHet lijkt me n prachtig boek met een prachtig verhaal..voor mij naaien ietd wat tussendoor onspanning heeft..en dus niet al te ingewikkeld hoeft te zijn...als het vlot gaat is het de ideale ontspanning.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zo het gevoel alsof dit boek echt iets voor jou is :)
VerwijderenIk herken mij volledig in je verhaal: altijd op zoek naar ingewikkelde creaties om de vorige te kunnen overtreffen, terwijl mijn simpelste creaties vaak de mooiste zijn. En vaak zijn die gemaakt als ik het meest ontspannen ben... Naaien is voor mij ook mijn kids gelukkig maken. Ze kunnen er zo blij van worden! En happy kids = happy mom
BeantwoordenVerwijderenJe wilt jezelf altijd verder uitdagen hé! Maar inderdaad, less is more. En die kindjes van jou, die zijn met alles mooi ;-)
VerwijderenWat fijn om te lezen dat je opnieuw wat plezier vond in het naaien! Dan gun ik je, helemaal van harte <3.
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb het naaien ontdekt na een tegenslag, al jaren ben ik thuis wegens chronische pijnen en jammer genoeg ook zware rugproblemen.
Ik MOEST iets doen, iets anders dan huilend de ene tv-serie na de andere bekijken en toen... toen ontdekte ik mijn mama's 35-jaar oude naaimachine en een ware passie laaide op. Het geeft me ook het gevoel van toch iets te betekenen in deze wereld, die heel klein geworden is tussen deze 4 muren.
Ja, het maakt me gelukkig, heel gelukkig zelfs.
Je kan wel zeggen dat het echt fungeert als mijn therapie, ook al moet ook ik regelmatig op de rem gaan staan en mijn lichaam en geest de nodige rust gunnen.
Hopelijk kan ook jij het zo omarmen, als iets wat je gedachten kan verzetten, weg van pijn en piekeren, simpele dingen creëren kan zo mooi zijn.
Al hou ik ook zo van je technische hoogstandjes ;-)
Dikke knuffel!
Wauw, hoe mooi dat de naaimachine jou viermurenvrolijkheid bracht! Ik moet zeggen, dat straalt ook af van je blog. Steeds heerlijk hoe jij stoffen en patronen combineert!
VerwijderenMomenteel zit ik in een naaidipje en oh ik hoop zo dat het binnenkort over gaat want ik mis het wel. Het uitzoeken van een patroon, een geschikt stofje en het proces van het in elkaar zetten van iets moois voor anderen of voor mezelf. Het lijkt me wel een tof boek maar mooie spullen om te maken. Ook fijn om te lezen dat je mee kon doen.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop mee!
VerwijderenWat grappig, ik wilde al reageren over mijn verhouding met naaien en mijn gezondheidsproblemen. Ik dacht een onverbeterljke creatieveling te zijn (ook op andere vlakken) maar ben er juist achter gekomen dat ik projecten start als ik me rot voel, uit een soort prestatiedrang, om een bepaalde kick, maar bijna dwangmatig. En met gevolgen voor mijn gezondheid. Ik naai nu dus met liefde minder, in plaats van meer :) Maar ik naai nog wel, selectief en zo bewust mogelijk van of ik er nog plezier aan beleef. Ik start ook bijna geen andere projecten meer. Ook omdat ik weet dat ik ze toch niet af kan krijgen zonder mijzelf geweld aan te doen. Maar het echt accepteren dat ik ZOveel minder gedaan krijg is nog wel zwaar.
BeantwoordenVerwijderenMocht ik het boek winnen, wil ik het graag lezen en weer dóórgeven :) Fijn dat het jou goed heeft gedaan!
PS ben je al op de hoogte van het feit dat chronische pijn (en vermoeidheid) door een "op tilt" zenuwstelsel kunnen komen? En dat je dat (weliswaar met moeite en veel begeleiding) kunt "resetten"? Hier in NL heeft het Vermoeidheid- en pijncentrum in Lelystad en de Bilt daar een aanpak voor. Mijn traject is bijna af en ik heb weer wat hoop voor de toekomst :)
Wauw, wat een verhaal! In Leuven is een soortgelijk centrum waar ik binnenkort eens ga kennismaken. Ik ben blij dat het jou hielp en wens je het allerbeste voor de toekomst!
VerwijderenOh wat goed Eva!
VerwijderenHet lijkt uit mijn stukje trouwens net alsof ik chronisch moe ben geworden dóór mijn hobbies, dat is onzin, ze droegen maar een klein steentje bij.
Oh nee, dat had ik er helemaal niet uit begrepen hoor!
VerwijderenWat een mooie tekst alweer! Zo fijn dat dit boek je dat heeft kunnen meegeven!! En dat je weer zin hebt om te naaien, hoe klein en 'gewoon' de projectjes ook soms zijn dezer dagen... Ikzelf zit nu een beetje in een soort 'bewuste' naaidip. Nadat de naaimachine hier in Amerika aankwam, werd dat zo'n soort 'ontsnappen' voor mij, iets waar ik m'n gedachten in kon stilzetten en effe enkel helemaal mijn eigen zin doen, in tegenstelling tot de rest van de dag. De aanpassing van mijn leven in belgië, met werk, familie en vrienden en vriendinnen, meer tijd-voor-mezelf, naar het leven hier waar ik bijna enkel maar mama en huishoudster ben en weinig èchte contacten heb, viel me duidelijker zwaarder dan ik dacht. Maar door een tijd terug in België te zijn, zonder naimachine, voelde ik dat dat me deugd deed en dat ik een beetje teveel aan het 'gaan' was, waardoor ik eigenlijk alleen maar rusteloos werd. Teveel willen doen, teveel willen maken, teveel willen willen willen... Klinkt misschien allemaal wat raar en ik ben zelf ook nog wat aan het zoeken hoor... Alleszins probeer ik het dus nu wat rustiger aan te doen, en wil ik nu even enkel naaien als ik daar echt zin en tijd voor heb, en enkel dingen die ik ook graag wil maken. Vooralsnog is het niet veel, maar het hoeft effe niet en dat is ook best een fijn gevoel. In die zin raakt wat jij schrijft me ook wel. Soms brengt het leven je dingen waar je mee aan de slag moet, die je op een pad brengen dat je misschien niet helemaal voorzien had, of dat niet is zoals je dacht dat het zou zijn. Daarin toch opnieuw je eigen weg zoeken, is een uitdaging, maar wel een hele mooie en boeiende en leerrijke. Doet me ook wat denken aan jouw zinnetje 'appreciëren in plaats van verwachten'. Enfin, ik moet maar eens stoppen met m'n epistel hier :-) Bedankt voor weer zo'n mooie en eerlijke post, en ik zou nog bijna vergeten te zeggen: schone tasjes en een leuk hengsel ook! :-) Trouwens, ik werd een hele tijd geleden heel erg geraakt door deze post, ook over de 'therapeutische' werking van naaien, al is het daar misschien op een andere manier: http://sewmariefleur.com/how-sewing-saves-me/ Zeker ook het lezen waard vond ik...
BeantwoordenVerwijderenOh Barbara, jouw epistels zijn toch altijd de beste! Heerlijk om te lezen. Ik begrijp die rusteloosheid en dat te veel willen wel, ik denk dat ik daar af en toe ook last van heb ;) De link die je doorstuurde heb ik ook met veel plezier gelezen. Veel succes met je zoektocht, en een dikke knuffel naar de overkant van de oceaan!
VerwijderenOh Eva! Wat ben ik blij voor jou (en voor mezelf en al je andere volgers 😉) dat je terug kon genieten van het naaien. Dat kan niet anders dan een TOPboek zijn! Een prachtig cameralint trouwens! 💙
BeantwoordenVerwijderenIk ben een kleine 4 jaar geleden begonnen met naaien. Toen vooral uit creatieve goesting, maar even later kon ik er mijn werkhoofd mee leegmaken en werd het een middel om door een moeilijke periode te komen. Heerlijk toch om bewust tijd daarvoor te kunnen maken (iets wat ik heel moeilijk vond, tijd maken voor iets voor mezelf), zalig om helemaal te kunnen opgaan in een projectje, om te proberen, om terug creatief bezig te zijn en om (de ene keer al meer dan de andere) voldoening over iets zelfgemaakt te hebben. En het is ook heel leuk om stofjes te shoppen uiteraard 😉😇 Ik vond er alvast helemaal mijn ding in, en zoiets had ik echt nodig 💙
Hier word ik helemaal vrolijk van!
VerwijderenHeel leuk gedaan. Super dat je weer in de naaivibe aan het komen zijt. En ik ben vooral fan van je ritstasjes! 😃
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om te lezen! Heel lang geleden waren er donkere dagen, zo donker dat ik besliste om 3 maanden therapie te gaan volgen. Daar leerde ik weer wat ik altijd al leuk vond, creatief bezig zijn : haken, breien, kleien, ... . daar leerde ik ook voor het eerst op een doekje rechtdoor op lijntjes stikken. En toen kwam er weer licht in de dagen. Het geluid van de machine brengt me rust. Ik lees hier al heel lang mee.En blijf genieten!
BeantwoordenVerwijderenZo mooi geschreven!
Verwijderenmooi geschreven Eva
BeantwoordenVerwijderenOh meisje, ik ben erg blij voor jou dat je je sewing mojo terug hebt gevonden! Ik heb een vrij zwart jaar achter de rug, dat nog steeds grijs is maar ik trek me recht aan het feit dat het lichter aan het kleuren is. Het naaien bleef ook hier lang in de vergetelheid geduwd. Geen zin, geen tijd, niet genoeg focus, teveel tranen in mijn ogen om treffelijk te zien. Ik begon dan te breien. Simpele dingen, sjaals vooral, omdat dat altijd rechtdoor was en ik er niet bij moest nadenken maar mijn handen wel een bezigheid hadden. Ik smeet me ondanks mijn zwarte mindset wel volledig op Bloggers for life en besloot ook zelf maar iets in de veiling te droppen. Dat werd een jasje op maat omdat ik mezelf écht niet achter mijn machine gezet kreeg. Het ging niet. Alsof ik het naaien associeerde met mijn gelukkige tijden en ik dat nu niet mocht doen omdat ik niet gelukkig was. Maar Bloggers for life was afgesloten en ik moest de jas wel maken voor de winnares. het meisje dat won is een vriendin van mij en ik beloofde haar het jasje mee te brengen op de babyborrel van haar 2e dochtertje half januari. In al mijn impulsiviteit besloot ik ook voor een andere vriendin dat jasje te maken want ook zij kocht lotjes en kwam naar die babyborrel. En zo kwam het dat ik op een week voor die borrel ben gestart aan 2 Maëlle jasjes, met tegenzin geef ik toe. Maar eens dat de patronen getekend en geknipt waren, voelde ik: het zit goed. Ik kon me weer verliezen in het maken van iets. Ik kon me daar volledig op focussen en eventjes alles vergeten. Dus die mojo, die kwam ook hier toe. Hij stond vast gewoon even in de file.
BeantwoordenVerwijderenOh, wat een mooi verhaal! Niet het zwart waar ik zo af en toe glimpjes van opving, dat gelukkig weer grijs wordt maar hopelijk ook snel unicorn-roze. Wel de dubbele jasjesdeal en de vrolijkheid die ik daarin lees. Ik duim zo voor meer van dat!
VerwijderenZo fijn om te lezen dat dit boek je sewing mojo terug aangewakkerd heeft...
BeantwoordenVerwijderenKleine imperfecties maken je creatie net nog unieker en hey, niets of niemand is perfect, toch?! ;-)
Ook hier werd er de laatste tijd veel minder genaaid, gelukkig niet door fysieke beperkingen, maar door een reeks serieuze mentale kloppen en tijdsnood die daardoor volgde. Mijn laatste naaiproject ( http://handgemaaktdatsmaakt.blogspot.be/2017/01/zetelvulling-met-een-betekenis.html ) was een poging om 1 van die kloppen een plaatsje te kunnen geven, letterlijk en figuurlijk. :-)
Wees maar fier op jezelf, je bent keigoed bezig lieve Eva.
Dat "plaatsje geven" is wel op een prachtige manier gelukt!
VerwijderenJij hebt wel het coolste cameralint ooit nu Eva! Hoe mooi ook hoe je jouw respect voor het boek verwoordt.
BeantwoordenVerwijderenZo'n jaar geleden werd het heel donker rondom mij op professioneel vlak. Ik was verschillende maanden out. Tijdens die periode waren kleine naaiprojectjes lichtpuntjes die samen met hele fijne naaibabbels, een ontspannen naaiweekend en fijne tests een lichtslinger vormden die mij de kracht gaf om te blijven "vechten". De lichtjesslinger flikkerde soms hevig - slecht contact ofzo - maar vaak gaven de naaiprojecten zo'n boost dat de lampjes gloeiden op hun hardst. Het deed me inzien dat een spaarlamp ook voldoende licht geeft om te kunnen zien en dat te fel licht verblindt.
Ik veranderde van "energiemaatschappij" wat maakte dat mijn spaarlampje nu een mooie warme gloed heeft. Ok, het elektriciteitsnet is nu ook al eens overbelast, maar dat komt dan doordat ik wat veel lampjes aan mijn slinger hang. Kiezen tussen fijne dingen is altijd moeilijk. Maar als je kan kiezen met je hart sta je al heel ver. Ik koos voor toffe peertjes aan mijn lampenslinger in de overtuiging dat we samen een véél warmer licht verspreiden dan de design hallogeenlampen die mijn vorige werkomgeving rijk(?) was. In tegenstelling tot de designlamp die liefst niet wordt verplaatst of aangeraakt verlichten de peertjes het feest van elke dag. Ze kunnen eender waar worden opgehangen en de kleur geven die ze willen. Er is plaats en vooral respect voor ieders talent. Ze deden me dit jaar mijn naaimachine meenemen naar school. Mijn zesdeklassers naaiden mee voor Bloggers for Life en maken nu hun eigen buff. Deze week zei één van hen nog: "juf, ik word helemaal rustig van het geluid van de naaimachine." Ik antwoordde: "Awel, dat heb ik ook!"
Wat een prachtig geschreven verhaal! Ik gloei er helemaal van, net als de lampjes in jouw slinger. Het maakt mij blij om al jullie hoopvolle verhalen hier te lezen!
VerwijderenBeetje een onrustige ziel, altijd dubbel levend in mijn hoofd. En toen was er een teamdag op het werk, met workshops allerhande, waaronder een workshop oorbellen maken, waar ik eerder toevallig verzeilde, want zag het niet weggelegd voor mijn onhandige zelve. Dat laatste is niet veranderd (de stukjes die hier vanonder de naaimachine rollen zijn soms (tragi) komisch), maar de workshop deed me ontdekken dat "creëren" me houdt in het moment, weg van gepieker.. De geerfde naaimachine op zolder werd hierdoor ontdekt, de rest is geschiedenis ..
BeantwoordenVerwijderenOh joepie, wat een fijne toevalligheid!
VerwijderenDo one thing that makes you happy everyday! Naast knuffelen met mijn kids, kijken naar en genieten van hoe ze opgroeien, hoort naaien voor mij ook onder de categorie 'what makes me happy'. Hoe dat komt, kan ik moeilijk uitleggen, maar het is zo! Kiezen, knippen, bedenken, starten, vloeken, opnieuw beginnen, blij zijn met het resultaat, blij zijn als anderen blij zijn met het resultaat, ... zelfs al zijn het eenvoudige naaisels ... En nu ik toch aan het typen ben: ik ben verliefd op je servies! Zo heerlijk nostalgisch!
BeantwoordenVerwijderenDe blijheid straalt uit je woorden :) En het servies, dat is ons "chique servies" en het resultaat van jarenlang rommelmarktsparen met papa. Ik vind het nog altijd jammer dat het intussen compleet is en dat onze zondagochtenduitjes naar Tongeren dus ook gestopt zijn ;)
VerwijderenIk denk niet dat ik naaien als therapie beschouw, eerder als hobby. Een hobby die ik echt wel nodig heb, vooral het iets kunnen maken met mijn handen is belangrijk voor mij. En of dat nu naaien, breien, stofferen, hameren, timmeren of schilderen is, dat doet er niet toe. Van niets iets kunnen maken geeft mij vooral voldoening.
BeantwoordenVerwijderenIk moet er alleen voor zorgen dat ik mezelf de tijd geef om dingen te maken. Mijn ongeduld en enthousiasme voor het werk forceren me vaak tot haasten en snel, snel iets willen afwerken en dat heeft dan weer zijn effect op het resultaat. Gewoon rustig, met een muziekje op de achtergrond, het liefst met de ramen open en dan rustig stap voor stap met aandacht voor elk detail iets kunnen maken? Awel, die momenten, die brengen de zen in mijn leven.
Oh, en ik volg via Feedly. Is dat ook okè?
Please?
Pretty please?
Vandaar het "beter"-woord :) Alles wat jij maakt is zo puur en zo mooi dat ik zelfs al zen word van ernaar te kijken, dus als het maken ervan dubbel effect heeft dan begrijp ik helemaal waar die hobby vandaan komt!
VerwijderenIk zag #sewingismytherapy al vaak passeren op IG, en ik snapte dat nooit goed. Naaien voor mij was een poging om orde in mijn hoofd vol ideeën te scheppen, en allesbehalve 'zen' omdat die ideeën geen rekening houden met de tijd die het kost om iets uit te voeren :) Maar toen ik laatst patchworkvierkantjes knipte en stikte begon ik het te snappen. En vroeg ik mij af hoe dat bij anderen zat, vandaar de vraag.
Enneuh, natuurlijk gij. Ik ben zo blij dat jij hier meevolgt ♥️
Altijd teveel projectjes (meestal voor anderen) in het hoofd, en bij het opstapelen daarvan kan wel eens de nodige stress gecreëerd worden :)
BeantwoordenVerwijderenEen boek met eenvoudige projectjes voor mezelf zou hier dus zeker geen kwaad kunnen!
Dat ken ik! ;)
VerwijderenIk waag graag mijn kans voor dit mooie boek :-)
BeantwoordenVerwijderenBij mij is naaien een kinderdroom dat uitkomt na al die jaren.
Ik zei vroeger altijd dat ik modeontwerpster ging worden, maar ik was er van overtuigd dat je daar heel mooi voor moest kunnen tekenen en dat kon ik toch niet zo goed dacht ik ;-)
Iets helemaal anders gaan volgen op school, maar de drang om creatief bezig te zijn bleef toch en werd alleen maar aangewakkerd met de komst van mijn kindjes, ook het feit doordat ik zo weinig passend gerief vond/vind in de winkel met mijn lange armen en benen zorgde ervoor dat ik wilde gaan naaien.
Mijn lieve buurvrouw (en tevens meter van mijn jongste zoon :-)) zette mij op weg en ik had nooit kunnen dromen om al zoveel te kunnen.
Een hele blije dame dus dat ik toch heb doorgebeten :-D
Oh ja, wat goed van jou! En naaien is toch ook mode ontwerpen hé. Of althans, zo zie ik mezelf toch ;)
VerwijderenIk wissel het naaien van makkelijke projectjes graag af met wat meer uitdagende werkjes. En ik vind dat ze allebei hun waarde hebben. Met de makkelijke projecten kan ik mijn hoofd leegmaken en met de andere kan ik mijn eigen grenzen verleggen. En allebei hebben ze een mooi resultaat waarmee ik vaak ook nog iemand anders blij kan maken.
BeantwoordenVerwijderenDat is een mooi evenwicht!
VerwijderenJouw woorden raken me keer op keer. Jij krijgt het zo mooi verwoord. Hier geen ellendige ziekte, maar de eeuwige strijd met hoge verwachtingen die ik mezelf opleg.
BeantwoordenVerwijderenIk heb afstand genomen, wel om een andere reden dan jij, maar ook omdat ik er nood aan had. Ik moest van mezelf creatief zijn en ik moest van mezelf altijd de lat hoger leggen.
Nu moet ik niets meer en het gekke is, dat door terug vanuit mijn buikgevoel te naaien er al 2 projecten toffe projecten tot stand kwamen. Projecten waarbij het lijkt alsof ik daar hard heb over nagedacht, maar in feite een aaneenrijging zijn van toevalligheden met een zéér bevredigend resultaat.
Geen leven meer aan 200 per uur vol met prikkels meer voor mij. Het lijkt er op dat jij daar al heel goed in slaagt.
Een theetje, met een wafel, een deken en dat boek, dat klinkt als de hemel op aarde!
Ook dat is een beetje herkenbaar voor mij :) Goed bezig An! x
VerwijderenZiet er een heel mooi boek uit!
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat voor veel mensen (voor mij alleszins) het naaien (en creëren in het algemeen) een soort van tegengewicht biedt voor de op consumptie gerichte, drukke maatschappij. We kunnen alles wat we maar willen, kopen. De keuze aan "snel" entertainment (tv-kanalen, Netflix, social media, noem maar op) is enorm. Snel, veel, goedkoop, wegwerp, massaproductie.
Zelf iets naaien is zo heerlijk anders dan dat :-)
Daar heb je helemaal gelijk in! Daar ga ik nog eens aan denken als ik voor de 400e keer mijn tornmesje bovenhaal ;-)
VerwijderenWaauw, ik geniet al erg van je beschrijvingen van het boek alleen al, wat moet dat wel niet zijn om het echt in handen te houden? Ik wou eventjes dat ik daar bij jou zat, en dat ik mee mocht genieten van dat boek, een theetje, de lekker wafeltjes... :)
BeantwoordenVerwijderenNaaien is voor mij ook even alle aandacht bij het naaisel houden, opperste concentratie, aan niets anders kunnen (hoeven) denken.
Het is op dit moment gewoon zo druk met allerlei andere dingen dat ik er te weinig toe kom, tot mijn therapie. En dat is dan ook weer een cirkeltje, want op den duur heb je er geen zin meer in. of denk je 'goh voor dat klein beetje tijd...' Binnen 2 weken ga ik op naaiweekend en in tegenstelling tot vorig jaar heb ik nog niks voorbereid. Echt niks. Ik heb daarnet 3 patronen op papier geschreven, van dingen die ik misschien toch wil maken daar. En ik hoop daar toch ook weer de drive terug te vinden, samen met de tijd!
Die eerste zin <3
VerwijderenIk wens je een heerlijk naaiweekend waarin het helemaal ontspannen naaien is! Toevallig weer in de Wildeman? Anders kom ik eens dag zeggen ;)
Ja, toevallig wel! Zeker en vast welkom :) x
Verwijderen2016 was voor mij helaas geen prettig jaar. Ik bleef echter regelmatig naaien en daar haalde ik heel wat voldoening uit, ook al was ik vaak te moe.
BeantwoordenVerwijderenSnelle, simpele dingen maken, maakt mij blij! Ik kan me dus wel vinden in #sewingismytherapy en hoop dat het voor jou ook 'helend' werkt!
Snelle, simpele dingen, daar is dit boek ideaal voor. En overgoten met een sausje van "je bent goed zoals je bent, het hoeft geen haute couture te zijn". Heerlijk.
VerwijderenAuwtch! Hier wordt een gevoelige snaar geraakt...Ook hier zijn er momenten waarop het naaien een beetje 'moeten' werd, en ik me gefaald voelde als ik door vermoeidheid weer niet aan dat projectje begon dat ik in mijn hoofd had. Twee jaar geleden begon ik te naaien, omdat ik met een job en twee jonge kinderen niet de energie had voor een hobby buitenshuis. Ik vond het zalig om me even op niets anders te moeten concentreren dan naald en draad. Maar ook ik voel soms de druk om nog dit en dat af te krijgen, toch dat nieuwe patroontje nog te tekenen....En dan verlies je het plezier van het proces uit het oog.
BeantwoordenVerwijderenGek toch, hoe een mens zichzelf zo onder druk kan zetten, en hierbij zijn eigen plezier op de helling zet. Een boek als dit is dus een welkome eye-opener!
Dat omschrijf je zo perfect!
VerwijderenWaaw dat ziet er een top-boek uit!!
BeantwoordenVerwijderenIk zit momenteel in een naai-dipje en ik zoek nog de juiste manier om er weer uit te geraken, misschien door het boek?
Lijkt me een mooi boek met waarschijnlijk erg herkenbare stukken in. Zelf heb ik een spierziekte die vooral op de schoudergordel inwerkt, wat ervoor zorgt dat mijn schouders en nek s'avonds meestal compleet vast zitten (gelukkig nog geen krachtverlies, maar daardoor ook geen recht op extra kiné) Hierdoor wordt er ook minder genaaid dan gewild, maar ook het bloggen heb ik stopgezet. Het zorgde voor mij voor een te grote druk en sfeer van 'moeten' Ik moet naaien, foto's nemen erover bloggen, Elke blog volgen, meedoen met de trends,... . Na het bandwerk van de wintercollecties voor de kinderen, rolde er nog een tas voor het werk uit de naaimachine en toen viel het stil. In de kerstvakantie haalde ik de moed nog een boven en naaide spannend spannend twee tafellakentjes voor de salontafel. Vorige week besloot ik dat de kussens in de zetel echt aan vervanging toe waren en heb ik eerst nog twee uur liggen twijfelen of ik nu de moeite ging doen om er een rits in te steken of niet (het is de rits geworden) Hopelijk neet de zin hier ook steeds meer en meer toe, de ideetjes zijn er in elk geval wel en eens de seizoenverandering weer daar is, is de nood in de kinderkast er ook weer. We kunnen het natuurlijk ook allemaal op wintermoeheid steken, iets waar ik de laatste jaren altijd in januari/februari last van heb.
BeantwoordenVerwijderenIk las het net op je blog ja, zo jammer! Maar wel fijn dat je blijft naaien. Heerlijk, zo zonder moeten.
VerwijderenWat weer een prachtige post! Heerlijk om te horen dat het vlammetje voor naaien en creëren nog steeds gloeit!
BeantwoordenVerwijderenVoor mij is naaien de perfecte ontsnapping. Zeker als ik helemaal er in op kan gaan.
Maar behalve gewoon een hobby (want dat is het ook) betekent het meer voor mij. 7 jaren geleden is mijn leven volledig op de kop komen staan. Hoewel ik heel veel heb gewonnen: de liefde van mijn leven en twee geweldige dochters. Ik heb ook veel moeten opgeven: een appartement en leven in Amsterdam, een geweldige baan, mijn kat, vrienden die niet mee konden met de veranderingen, rondreizen in verre vreemde landen. Ik had nooit een andere keus willen maken, maar heftig was het wel! Het heeft even geduurd voordat ik mezelf terug vond. Naaien is een onderdeel van mijn leven waarin ik kan leren, groeien en ontwikkelen. In het naaien groeit mijn zelfvertrouwen, en in de naaicommunity voel ik mij thuis.
Elk nadeel heb z'n voordeel en elk verlies ook ergens een winst. Mooi hoe jij dat omschrijft!
Verwijderenja , enkele jaren gelede zat ik even in de diepste dip van mijn leven tot nu toe (en hopelijk voor altijd)!!! Ik was al sinds mijn tienerjaren aan het naaien. De ene moment al wat meer dan de andere, maar toen ik mijn dip had, had ik er gewoon zoveel behoefte aan om alleen te kunnen zijn met mijn naaimachine, mijn stofjes en mijn gedachten. Nu zoveel jaar later (ongeveer 5) naai ik zeker met zijn tijden ook nog alleen, maar heb ik 2 groepen naaiende vriendinnen. De ene heeft een heel actieve chatgroep waar we elkaar steunen met raad en daad en als het even uitkomt spreken we ook eens een avondje af om te naaien of te gaan eten en naar de film. ook de andere groep wordt veel afgesproken. om de 14 dagen naaien we samen een avond en soms doen we een daguitstapje, een filmdate en dan als toppunt op het jaar een naaiweekend. Elk met zijn eigen stijl en persoonlijkheid zijn dit 2 hele hechte groepen van toffe mensen... Dus ja naaien is mijn therapie!!!
BeantwoordenVerwijderenNaaien is vaak een op-je-eentje-hobby, dus heerlijk dat je die kunt delen met andere mensen!
VerwijderenIk ploeter mezelf doorheen de week de laatste tijd op zoek naar een evenwicht tussen werk en thuis. De balans is even helemaal zoek waardoor ik niet meer aan naaien toe kom. En ik mis me-time achter mijn naaimachine omdat het mijn hoofd leeg maakt. Even geen tijd om te denken aan vanalles en nog wat dat moet gebeuren maar gewoon bezig zijn met stof, schaar en naaimachine. Ja, ook voor mij is naaien een beetje therapie.
BeantwoordenVerwijderenDan wens ik dat je snel de tijd en naai-energie terugvindt voor die me-time!
VerwijderenNaaien, breien en (soms blijft het bij) dromen over mogelijke projectjes, dat maakt me happy. Het is een overstijgen van de alledaagsheid. Het wakkert enthousiasme aan. De titel van het boek kon niet beter zijn ; het boek is alvast héél welkom als inspiratieboost... !
BeantwoordenVerwijderenSewing is not my therapy, zeker niet. Ik vind het plezant, het geeft me voldoening, ik word er trots van af en toe. Maar als ik het gehad heb, als het te druk is, als ik een off-day ( of -week of -month) heb is het niet iets wat mij rustig maakt. Het is een hobby, die ik het liefst en het best doe als het met mijzelf ook het liefst en het best gaat. Het is een soort verlengstuk van mijn betere ik, van Eva op een goeie dag. En dan geniet ik, maak ik de schoonste dingen en kan ik daar tig keer bewonderend naar kijken.
BeantwoordenVerwijderenFijn te horen dat je je goesting terugvond, Eva. En dat boek, dat komt hier sowieso in huis. (Maar ik win het wel graag!)
Dat vermoedde ik al, aan je reacties in de tour ;) Kansen verhogen! ;) Ik denk dat ik toch maar van random.org doe, want kiezen wordt echt veel te lastig. Maar ik zou het wel fijn vinden om het naar jou te mogen opsturen!
VerwijderenGoedemorgen , bij mij begint het al bij het zoeken van patroonte dat ik leuk vind , daarna alleen maar meestal met mijn dochter naar de stoffenkamer , dan thuis starten , heerlijk is dat zelfs als het soms eens fout gaat . Het boek zou ik aan mijn dochter , die de naaimicrobe geerfd heeft kado doen voor haar verjaardag op 12februari , een tof verjaardagskado waar ze heel blij zou mee zijn .
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Doortje
Een cadeau voor jullie beiden zou dat zijn: de projectjes voor de dochter en het verhaal voor de mama!
VerwijderenIk herhaal mezelf, ik weet het, maar ik doe het zo bewust... dat boek had geen betere brievenbus kunnen vinden dan die van jou ♥
BeantwoordenVerwijderenJij bent zo ♥️
VerwijderenO Eva, ik weet het wel hoor, waarom je daartussen staat :-) En wat ben ik blij dat je je mojo stilaan terug vindt! Ik ben die van mij ook al een tijdje kwijt, moet ik zeggen. Ik ga ook stilletjesaan weer beginnen met de kleine projectjes. Die kunnen inderdaad zoveel voldoening geven, dat vergeet ik altijd.
BeantwoordenVerwijderenIk miste jouw unieke stijlgevoel inderdaad al een tijdje :) Want 'minder naaien' houdt hier niet 'minder bloglezen' in, integendeel!
VerwijderenEerst en vooral, Eva, wat fijn dat je je plezier ook teruggevonden hebt in kleine projectjes. Ik hoop dat dat blijft lukken. Je hoeft het niet eens hier tentoon te spreiden (liefst wel hé), maar af en toe een beetje vreugde halen uit het naaien, da's van het bevredigendste dat er is, vind ik.
BeantwoordenVerwijderenik kan mij verliezen in het maakproces, mijn hoofd wordt dan leeg en vol tegelijk, raar om te beschrijven, maar misschien herken je het wel. Wat mij het meest aanspreekt aan het naaien, da's de symbiose tussen mij en de machine. Het heeft lang geduurd eer ik mijn hobby gevonden had. Iets waar ik mooie dingen mee kan maken, maar waar ik vaak genoeg ook bij kan denken 'oh, goed genoeg'. 't Is iets waarbij ik mijn fouten vaak ook kan omarmen, en dat maakt het zo leuk voor mij. En als dat omarmen niet lukt, dan gooi ik het in de vuilbak, zodat ik mijn frustratie kan vergeten. 't Moet iets leuks blijven ten huize Jozefien.
Wat een mooie houding. Ik denk dat ik hem wat ga overnemen :) Mijn frustratieprojecten liggen op een stapel een doorn in het oog te wezen!
VerwijderenNaaien leert mij vooral geduld hebben - wat ik dus absoluut niet in grote porties bezit, helaas. En sinds vorig jaar hou ik echt vast aan 'less is more'. Beter weinig of klein, maar wel goed en vol vertrouwen. Ben eigenlijk best wel benieuwd naar het boek.
BeantwoordenVerwijderenIk wens jou veel zon, veel energie en veel happiness op alle vlak (niet enkel sewing)!
Oh, zo prachtig, vooral dat cameralint!
BeantwoordenVerwijderenIk weet soms niet goed waarom ik zo graag naai, want ik doe niet anders dan zuchten bij het tekenen en knippen, en ik moet mezelf altijd dwingen om eraan te beginnen en mijn naaimachine uit te halen, maar eens ik vertrokken ben, is het alleen maar genieten ... van het denkproces, het maakproces, het resultaat, de blijheid van degene die het krijgt. En daarnaast is het ook genieten van 'het wereldje', van de inspiratie die je mekaar biedt, de steun, de mooie dingen die je toont en ziet, er vriendinnen aan overhouden (al dan niet in real life), meeleven ...
Ik ben zo blij dat ik altijd mee mag kijken in jouw wereld en dat jij, ondanks alles, toch van de grote én kleine dingen weet te genieten. Ik wens je nog duizend kleine dingen erbij!
Wat schrijf je dat mooi! Bij deze mijn eerste voornemen voor 2017: wij gaan nog eens (naai)daten hé!
VerwijderenHet doet me oprecht deugd te lezen dat je terug plezier vindt in het naaien! Jouw verhaal raakt me, omdat ook ik vaak rekening moet houden met pijn en verminderde energie. Het verhaal dat Isabel (Bel'Etoile) beschrijft, zou zo door mij geschreven kunnen zijn. Ik begon in 2012 te naaien. Met een moeder die vroeger zowat alle kleren voor haar kinderen zelf maakte, stond dat misschien wel in de sterren geschreven. Toch begon ik er pas mee toen het niet goed met me ging. Het gevoel dan toch mooie dingen zelf te kunnen maken, gaf me zo veel voldoening. Dat doet het nu nog steeds trouwens. Wanneer een projectje een succes wordt, en zeker wanneer ik voor anderen kan naaien en hen daar gelukkig mee kan maken: zalig!
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk dat je je mojo terug vond! Bij mij staat die soms in overdrive, waardoor ik aan niks anders meer kan denken, en dus hele dagen gestresseerd rond loop als ik niet kan naaien. Achter de machine zitten geeft dat een gevoel van bevrijding. Ik moet echter leren om er nog meer van te genieten, om meer in het moment te zijn, in plaats van al aan een volgend project te denken nog voordat het huidige is afgewerkt. Kwaliteit boven kwantiteit, ik probeer het van harte!
BeantwoordenVerwijderenSewing is my therapy... Enkele jaren geleden kwam ik op een donkere dag bij een therapeute terecht om samen uit te zoeken waar het ergens mis liep. In de eerste gesprekken probeerde ze me te leren kennen: wat zijn de dingen die ik leuk vind, wanneer maak ik daar tijd voor (niet zo bleek 😞), waar hou ik van,... you get the picture. Ze had een goed idee van wie ze voor zich had, dat gevoel kreeg ik althans. Toen vroeg ze me welke lessen ik als leerkracht nu eigenlijk gaf. Ik antwoordde wiskunde en informatica... "hmmm raar, je leek me een hele creatieve, gevoelsmatige persoon, toch kies je voor heel logische, betrouwbare, juiste vakken" Een van haar opdrachten voor mij was te zoeken naar dat creatieve en er de tijd voor te nemen. En toen kwam naaien in mijn leven. Elke keer opnieuw voelt het goed... zelfs als het helemaal niet lukt :) Rust in mijn hoofd...
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt alsof je de juiste persoon op het juiste moment tegenkwam :) Wat een fijne tip van haar, wat fijn dat je er zoveel plezier in vindt!
VerwijderenWat een heerlijk aantrekkelijke brievenbus blijk jij te hebben <3
BeantwoordenVerwijderenNaaien is soms dubbel, het is zo ontzettend rustgevend, het geeft energie en het doet je wat vergeten wat er allemaal rond je gebeurt, alleen is dat niet altijd eenvoudig, om stress/pijn- en moevrij achter de machine te kruipen. Er ligt een klein laagje stof op de mijne, te wachten tot ik het er af blaas en me er met een glimlach achter installeer... Binnenkort, hoop ik, weet ik, binnenkort, als alles beter is :)
Dat die binnenkort heel heel snel komt, dat wens ik jou zo hard! x
VerwijderenMet een burn-out achter de kiezen, weet ik als geen ander dat het belangrijk is om jezelf af en toe te plezieren. En toch is dat iets wat ik toch nog vaak vergeet. Te perfectionistisch, te ambitieus, te druk, geen zin...... en weet ik wat ik nog meer verzin. En dat terwijl ik weet dat ik mezelf er helemaal in kan verliezen. Zoals jij het beschrijft zou je denken dat het de duw in de rug is om weer meer en vaker te gaan naaien. Wie weet kan Sewing Happiness mij wel over de streep trekken om toch weer in de actiemodus te gaan.....
BeantwoordenVerwijderenOoh Eva, zelfs ik krijg al een warm gevoel van het lezen van jouw berichtje ... Wat fijn om horen dat de naaimicrobe jou weer wat vlinders bezorgde ! Ik zou zeggen, blijf gewoon genieten van dit boek ...
BeantwoordenVerwijderenMooie afsluiter van deze reeks, Eva! Jij past zo perfect in dat rijtje!
BeantwoordenVerwijderenIk wil dit boek heel graag lezen, dus heb zowat overal gereageerd, maar hier vind ik het moeilijker om de woorden te vinden.
Ik heb ook geen eenduidig antwoord op de vraag.
Mijn gezondheid, en mijn vertrouwen, kreeg een grote knauw een aantal jaar geleden. Naaien, dingen maken heeft me wel geholpen -en nog steeds- om vertrouwen op te bouwen en stappen naar buiten te zetten.
Door dingen te maken, schep je toch ook een soort van wereld (een heel menselijke, waar goeie dingen tijd vragen en waar imperfect ok is) en breng je op een of andere manier wat meer liefde in de wereld. -Heel tastbaar zelfs als je een jasje maakt voor je kind.-
Het plezier van het naaien zit bij mij wel vooral in het verzinnen, stoffen zoeken, combineren ... En ideeen zijn er vaak met hopen, en dan is het soms moeilijk om die drive in goede banen te leiden, en niet teveel te willen.
Dus, naaien is ook een soort van leerschoop.
Ik begon met naaien en bloggen een 6 tal jaar geleden toen het zowel lichamelijk als mentaal niet goed met me ging. Het hielp me op de juiste momenten mijn focus te houden, of net mijn hoofd leeg te maken. Het werd mijn therapie die me op de been hield, de pijn en vermoeidheid even deed vergeten. Stralende mensen, waaronder jij, kwamen daardoor op mijn pad en liepen onverwacht op 1 of andere manier een stukje met me mee. Anderhalf jaar geleden kreeg ik door een lichamelijke ingreep een nieuwe kans, langzaamaan vond ik met het verdwijnen van de pijn ook weer terug rust in mijn hoofd, de kracht om met een aantal problemen om te gaan en weer anders in het leven te gaan staan . Nu kan ik zonder pijn ook weer volop genieten van sporten, bewegen, wat mijn energiepeil enorm ten goede komt. Dus ja : sewing happiness! Het hielp me door een erg moeilijke periode en ook al staat het op een veel lager pitje, ik kan er nog steeds een stuk van mijn creativiteit en soms ook onrust in kwijt. Alles is met elkaar verbonden de pijn, de vermoeidheid, de onrust. Ik wens jou van ganser harte toe dat ze bij jou ook de hoofdschakelaar vinden, zodat die gereset kan worden en je geleidelijk aan, zonder pijn ook de kracht en de methodes vindt die ook de vermoeidheid en onrust bezweren. Ontzettend blij ben ik te lezen dat je weer wat van de sewing happiness hebt kunnen proeven. Lie(f)s
BeantwoordenVerwijderenIk begon met naaien in de periode dat er bij mijn dochtertje een tumor werd vastgesteld. De beste therapie om al onze zorgen even aan de kant te zetten. Ik volgde toen enkele naailessen en die twee uurtjes op woensdagavond concentreerde ik me enkele op naald en draad, en dat zorgde ervoor dat ik nadien weer vol energie was voor een week vol onderzoeken en ziekenhuisbezoeken.
BeantwoordenVerwijderenDat is intussen al iets meer dan 4 jaar geleden, Janne is intussen helemaal genezen, en nog kan naaien mij enorm rustig maken. Even geen zorgen, maar puur genieten!
Fijn om te lezen dat naaien zoveel mensen helpt om het hoofd leeg te maken!
Oh jeetje zeg, al die verhalen.. ik word daar stil van. Ik vind het boek gewoon zo belachelijk mooi, het past per-fect in mijn "nieuw" huis. Ik bedoel, als ik de verbouwingen overleefd heb en alles eindelijk kan inrichten zoals het hoort. En als het binnen eindelijk meer dan 15° is. #zieligdoenerij
BeantwoordenVerwijderenBeste Eva,
BeantwoordenVerwijderenJouw blogs, deze, maar ook die over het andere boek en de blog die daar weer de aanleiding voor was, hebben me erg geraakt. Ik heb momenteel zelf het geluk een mooi nieuw leventje in me te mogen dragen, maar tegelijkertijd ben ik door dit wonder al maanden aan bed en bank gekluisterd. Ik worstel met mijn frustratie en teleurstelling daarover, maar vroeg mij ook al zo vaak af hoe dat moest zijn voor mensen die chronisch met dergelijke frustraties worstelen. En hoe zij zich daar aan ontworstelen. Jij omschrijft het zo eerlijk en prachtig tegelijk, daar werd ik echt even stil van.
En ja, ook mijn naai vibe lag behoorlijk stil door gebrek aan energie en motivatie, en dat terwijl ik mijzelf eind vorig jaar juist een mooie nieuwe tweedehandse machine cadeau had gedaan... Maar voor de verjaardag van mijn zoon ben ik van de week toch weer aan de slag gegaan. Meteen heb ik weer kunnen ervaren wat voor geschenk het naaien voor mij kan zijn: het loslaten van mijn perfectionisme dat mij in mijn werk (ook in de creatieve sector, de muziek) juist zo ongelofelijk in de weg zit. Me ook trots en tevreden kunnen voelen als het niet helemaal recht en perfect is en zelfs ook ruim een week te laat klaar... Mijn creatie -en dus mezelf- gewoon kunnen omarmen. Dat is een groot geluk!
Ik wens jou nog heel veel mooie geluksmomenten toe: aan de naaimachine, in je studie en met je familie en met alle andere lieve mensen om je heen.
Als je dit hier allemaal leest wens je iedereen een exemplaar van dit boek toe he... Elk huisje heeft zijn kruisje. Ieder mens zijn rugzak. Uit kleine dingen hoop en energie halen.
BeantwoordenVerwijderen