Harley in vermomming

Komt u op een willekeurige vrije dag ons huis binnengewandeld, dan is de kans groot dat u boven de naaimachines hoort ratelen. Loopt u de trap op en de naaikamer binnen, dan is de kans groot dat u ondergetekende in weinig zedige outfit (lees: ondergoed/legging en T-shirtje) achter haar machines ziet zitten. Want patroontekenen zonder theoretische achtergrond vereist vooral heel veel passen en aanpassen. Activiteiten die sneller gaan wanneer niet na elke naad een volledige omkleedbeurt volbracht moet worden. Ik krijg vaak de vraag naar het "geheim" achter mijn kinderpatronen op damesmaat, ziehier de enige tip die ik kan meegeven: proberen, experimenteren, en vooral veel passen.

Het gaat zelfs zo ver dat ik elk genaaid kledingstuk even rond mijn lijf drapeer voor het de laatste afwerking krijgt en richting bestemmeling vertrekt. Oòk Liv's kleedjes, jawel. Toen ik de trui van Jan over mijn hoofd trok, overviel mij een voorbarige heimwee. Twee dagen lang liep ik rond in de zachtste trui op aarde, lichtjes triest door het vooruitzicht op de overhandiging aan mijn allerbeste vriend. Gelukkig bleef er een half metertje over om mezelf mee te verwennen!

Ik vertrok van het patroon van de Harley Top, stikte hem provisoir ineen, paste, en concludeerde dat Harley -hoewel de naam het tegendeel doet vermoeden- best wat meer pit kon gebruiken. Op de rug stikte ik een klein ritsje met daarachter een lapje vogeltjeskatoen.

Beide schouders kregen een koperkleurig accent met biais (dat idee zag ik hier). Ook op de heupboord stikte ik een stukje om de naad te verbergen.

Mijn recent gegroeide liefde voor asymmetrie liet ik los op het voorpand. Ik vouwde, speldde, paste en probeerde tot het geheel een vorm naar mijn goesting had. De halslijn benadert nog het meest de vorm van een zenuwspiraal, daarom voegde ik voor de grap ook echt een lusje toe.

Het geheel werkte ik binnenin af met een beleg, dat ik met enkele steekjes vaststikte om te voorkomen dat het omhoog zou wippen. Het achterpand kreeg geen beleg, maar een boordje in de achterkant van de stof, dat voorbij de schouders verdwijnt in het beleg.

"Oh maar dat is geen handtas hoor, dat is een cameratas", zo wist de winkeldame mij te vertellen. En of ik een hobbyfotograaf was? Dat mijn toestel enkele onethische gedaanteveranderingen zou moeten doorstaan om in het ding te passen vertelde ik haar niet. Ik mompelde iets van "jaja", deed mezelf een proficiat-met-de-geslaagde-examens-cadeautje en stop nu lekker eigenwijs mijn portemonnee in een  leren fototoestel.

Er bleef geen centimertje schaakbordstof over. Maar Jan en ik kunnen ons nu assorti* in zachtheid hullen!

*Noot: ik weet niet of u ons ooit effectief assorti zult aantreffen. Zo hard hoeven we onze vriendschap nu ook weer niet te bewijzen ;-)

Gebreide stof: stoffenverkoop Strass - restje van deze trui
Vogeltjesstof: Hirondelle - Atelier Brunette - bij Hexagoon
Patroon: Harley Top - La Maison Victor (met aanpassingen)
Handtas: Ichi
Fotograaf: Broer