De stukjes en de puzzel

Eerst was er het boek.
Toen passeerde dit.
Dan kocht ik zilveren paspel.
Bijpassende elastiek.
Pijltjesstof in solden bij Habiba.

En dat allemaal zonder concreet plan. Gewoon, omdat vondsten soms in uw armen springen. In mijn geval althans. Ik heb geen probleem met het achterlaten van pareltjes, mijn stoffenkast is verre van een volledige winkel, maar een kleine impulsiviteit af en toe maakt het leven spannend. En uiteindelijk blijken stukjes altijd op hun plaats te vallen. Bovenstaanden droegen de titel 'doelloze schoonheden', tot ik met enkele nieuwkomers in de naaiwereld een avondje plande en zocht naar een (niet meer dan) avondvullend project. Dat werd dit!

De pijltjes op de stof vroegen om driehoeken, mijn restjesbak leverde de juiste kleuren, mijn aversie voor knopen maakte er een "vals pat" van. Met paspel.

Uiteindelijk bleek de avond ook (voornamelijk, eigenlijk) gevuld te worden met getetter en hulplijn-spelen-bij-eerste-keren. Verder dan halverwege was mijn creatie nog niet, waarna ze thuis op de afwerkstapel belandde. Tot het einde der examens in zicht kwam en ik mezelf een naaiuitspatting kon permitteren.

Laat ons hopen op een zomer vol zon, want bijpassende vestjes zijn onvindbaar in mijn persoonlijke collectie.

Hierbij verklaar ik het naaiseizoen officieel voor geopend! Resultaten zijn er pas volgende week, maar ik droom alvast van een herexamenvrije vakantie.