Het 5-minuten-kleed

Haha pilutta, zou kleine Lotta uit de Kabaalstraat zeggen. Want hier heb ik u liggen.

Een volledig kleed op 5 minuten, dat is exact waar elke hand- maar ook hard- werkende moeder van droomt. Een ideale opvulling van die 5 minuten geduld tot het water voor de pasta kookt. Van het wachten op het bezoek dat volgens planning al even geleden op de bel had moeten drukken. Van het ongeduldig vingerknippen tot zoon- of dochterlief zélluf zijn/haar jas dichtkrijgt. En voor diegenen die zweren bij golden oldies à la Windows 98: van de tijd die Google vraagt om uw zoekopdracht te laden.

Helaas. De toverformule waar sommigen naar op weg lijken is mij nog niet ter ore gekomen.
Dit kleed was, in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden (in tijden van naaicrisis heeft men catchy blogtitels nodig. Om ervoor te zorgen dat uw voltallige lezerspubliek niet permanent wegblijft, verstaat u?) een werk van lange adem. Een kerstkleed was het doel, om de vorig jaar in het leven geroepen traditie verder te zetten. Want een stuk dat al weken blinkend klaarhangt doet kerstdag nòg feestelijker lijken.

Begin december laadde ik mijn bambiblauwe winkelmandje vol winterse kleurenpracht. Meteen na aankomst en voorwas begon ik aan het echte werk.
Rekening houdend met een overdaad aan onmiddellijke goesting en een aversie voor patronen overtekenen recycleerde ik de papieren versie van Het Feestkleed voor dit nieuwe feestkleed. Al zal enkel een zeer geoefend oog de gelijkenissen herkennen. Simpelweg omdat er - op de prinsessennaden na - geen zijn.
Een wekenlange opsparing van creativiteit zorgde er namelijk voor dat ongeveer alle oorspronkelijke elementen vervangen werden. Ik verdiepte de hals, verlengde het bovenlijfje, voegde een kraag toe naar dit idee en mouwtjes zoals hier, verving de rok door een A-lijn langs achter en plooitjes vanvoor.

stof: Garden Party, Dear Stella - Bambiblauw

Van blinken-op-de-hanger kwam weinig in huis. Voor het eerst in haar naaigeschiedenis was een project eens niet wekenlang op voorhand klaar. Een halfuur voor het feest legde ze haar studieboeken aan de kant, stikte de zoom, sprong in en uit de douche, en had toen nog net tijd voor een bloem in haar haar. Maar blinken op het feest, dat deed ze.

Waarna ze nogmaals haar excuses aanbiedt voor de titelmisleiding. Al schuilt er ook een kern van waarheid in. Want dit ìs een 5-minuten-kleed. Een pleidooi voor de aaneenschakeling van al die minuten tot een bevredigend resultaat. Eén naadje per studiepauze, dat loont uiteindelijk de moeite.

Na uw volgende audiëntie bij de heer Potter mag u mij gerust dé toverspreuk even doormailen. U zou daar iemand uiterst content mee maken.