Appelen, peren en planken

November 2014. Een week nadat ik hét boek - vers van de pers en met persoonlijke krabbel - voor mij en mijn naamgenote had opgehaald op één der gezelligste Leuvense locaties, had ik op diezelfde locatie een lunchdate met diezelfde naamgenote. Behalve het aanvankelijk nogal onwennige gegeven dat de gesprekspartner aangesproken diende te worden met de drie letters die mijn identiteit uitmaken, kon die middag meteen de annalen in als 'best blind date ever' (mijn geringe expertise op dat vlak is slechts deel van de verklaring). Of het aan de naam dan wel aan het toeval ligt dat wij enkele voorliefdes en een passie delen, laat ik in het midden. Al zouden de Romeinen, met hun 'nomen est omen', waarschijnlijk het eerste verdedigen.

De middag eindigde met een uitnodiging - voorafgegaan door gezucht over het gebrek aan doordeweekse naaitijd. Of ik eens mee wilde komen naaien in Aarschot? Zeker! Nog zekerder toen bleek dat dit op de planning stond. De perfecte schop onder uweetwel om dat boek op gepaste wijze in te huldigen. Dat de tekenares herself voor mij zou zitten, was een extra stimulans om de busstakingen te trotseren. Het zou mij verbazen moest ze die avond niet meermaals op haar lip gebeten hebben (hoewel ze dat, in dat geval, prachtig wist te verbergen). Ik ben namelijk - ahum - geen krak in het letterlijk volgen van een werkbeschrijving. Mijn welgemeende excuses, Riet. Ondanks de uren werk die het schrijven van 240 pagina's gekost moeten hebben, val ik onder het type 'ik kijk naar de prentjes en doe dan maar wat' (Jij hoogstwaarschijnlijk ook, dat verzachtte lichtjes het schuldgevoel).

Mag ik u, beste lezer, één raad meegeven? Doe dat niet. Toch niet bij Riet. Bedwing uw eigenwijsheid en laat het denken aan haar over. Dan eindigt u, net als mijn naamgenote, met een prachtig gestreken versie. Gelukkig eindigde ook mijn parcours met een succesnummer, al had die Aha-erlebnis achteraf ook eerder kunnen komen.

We schrijven nog steeds 2014. Ik beloofde haar om zo spoedig mogelijk te bloggen. Maar vrieskou en aanverwanten lieten de korte mouwen netjes in hun winterslaap. En toen daar de lente was en het opnieuw mocht ontwaken, was ik steeds fototoestelloos op kot òf was Zus fotograaf niet thuis òf regende het òf moest ik studeren (dat laatste eigenlijk steeds in combinatie met minstens één andere factor). Maar toen enkele opmerkzame zielen het hier herkenden, kon ik niet anders dan eindelijk mijn belofte nakomen. Volledig in stijl met de naam van het patroon fotografeerden we in de grootouderlijke boomgaard, in gezelschap van de avondzon.

De test bewees waar ik stiekem op hoopte: naast appelen en peren zijn ook planken gediend met dit patroon!

Punta di Roma: Pauli
Katoen: Wasabi bleu, Petit Pan
Patroon: Voor appelen en peren, Zo Geknipt 2