Warm welkom

Dag lieve lezer,

Kom binnen! En stoor u niet aan de rommel, dat komt allemaal wel goed als ik het hier in blogland wat meer gewend ben. Denk ik. Want het ging niet allemaal vanzelf, eerder in stapjes.

1.    De ontdekking van grootmoe’s naaimachine, nu toch al een jaar of 10 geleden. U weet het nog niet, maar mijn grootmoe kan geweldig naaien. Al vanaf mijn eerste jaren op deze planeet maakte ze kleertjes voor mij (en voor de broer en de zus, ahja).

2.    In de laatste kleuterklas vatte ik het plan op mijn eigen rokje te ontwerpen. Ik viste een stofje uit de knutselbak op school, kleefde alles met plakband aaneen en was zeer verheugd over het resultaat. Tot het ding vanzelf terug uiteen viel. Gelukkig was daar grootmoe. Et voilà, mijn bewondering voor de naaimachine was geboren.

3.    Vanaf dat moment greep ik elk bezoek aan grootmoe aan om te oefenen. Rechtdoor stikken, siersteken, en later zelfs poppenkleertjes, knuffels, prulletjes en al die dingen waar kleine  meisjes nog zot van zijn.

4.    De Sint kreeg een brief met, ik geef toe, een hele lijst verlangens. Naast een babyzusje en een puppy stond daar toch ook een naaimachine tussen. Maar om de een of andere reden vond het Goedheiligman mijn wensen nogal ingewikkeld en ging voor het veilige, simpele en goedkopere doosje Playmobil. 

5.    Na een tijdje verdwenen het zusje en de puppy van de lijst wegens te grote onhaalbaarheidsfactor (ik had nu immers door wie de cadeautjes voor mij uitkoos), maar de naaimachine bleef hardnekkig bovenaan staan. En ziedaar, mijn verlangen werd gehoord. Door diezelfde lieve grootmoe. Op een kille decemberdag reden we samen naar Mertens en kozen daar het beste machien van heel de winkel, onder het mom van “alleen het beste is goed genoeg” (jaja, da’s zo ongeveer de lijfspreuk van mijn oma, zeg nu nog dat ik het niet getroffen heb!). En voor de geïnteresseerden: ’t is een Bernina B380. Zalig machien, absoluut.

6.    Nu kon het echte werk beginnen. Ik schuimde het internet af op zoek naar tips en tricks, en zij maar zeker dat die in overvloed aanwezig zijn! En zo werd ik trouwe fan van onder meer haar, haar, haar, haar, haar, haar, haar en haar (en natuurlijk nog zovele anderen). Toffe ideeën, vrolijke stofjes, regelmatig een glimlach tijdens het lezen (hebt u dat ook?): naaien, mijn nieuwe passie!

7.    En dan kwam het idee. Als ik zelf nu ook eens? Mor nee, want wie zit daar nu op te wachten, en er zijn er al zo veel, enzovoort. Ik ben blijkbaar niet de enige die last heeft van zulke gedachten. Maar het bleef, dus hier ben ik dan. Welkom!

PS: Nu bent u al minstens vijf minuten aan het lezen, en u weet nog niet eens wie ik ben. Onbeleefd, ik weet het. Maar we zullen dat eens direct goedmaken sé. Ik ben Eva, 16 jaar, sinds december 2010 de trotse bezitter van een naaimachien, autodidact, zot van vrolijke stofjes en zwierige kleedjes en rokjes. En de rest hoort u wel een andere keer.