Winterhanden

We belanden in het seizoen waarin verkopers van handcrème goed verdienen en mijn enige verzetje tussen de studies door bestaat uit fietsen naar deze prachtplek. Men stuurde ons (vries)kou en zelfs al sneeuw, dus er is meer dan nood aan warm wintergerief! Te beginnen met handschoenen, want de 'uiteindjes' raken bij mij altijd als eerste onderkoeld. Zijnde: de oren (muts: check), de tenen (warme sokken: check. Nu nog van die non-stijlvolle sneeuwbotten.), de neus (neuswarmer: check? Nee. Toch maar niet.) en de handen. Voor die laatste voorzag ik dit:

 

Handschoenen volgens een Engelse tutorial uit de tijd dat ik nog niet opsloeg waar die dingen te vinden waren. Uit een stukje lammy dat ik, samen met een kast en oude schoolboeken, erfde van mijn groottante. Nu wordt door de sneeuw fietsen ook met liefde terugdenken, is dat niet schoon? 

Ik liet mij eens gaan in het vrij borduren en vind het resultaat gelijk wel stylish. De mama met handschoenenfetisj, die 's winters nooit het huis verlaat zonder een bij-de-outfit-passend-paar, ook. Ik betrap bepaalde gezinsleden dan ook af en toe op het dragen van bovenstaand duo.

Ach, ik heb er toch genoeg.

Wat dacht u van deze, bijvoorbeeld? Een volledig gerecycleerd paar dat sporen van oude truien en lintjes bevat. En bovendien gevoerd (het breisel laat helaas nogal wat wind door) met nog meer fleecetrui-deeltjes. Het gebeurt zelfs dat ik ze halverwege de fietstocht in mijn zak prop wegens "te warm". En dan bedenk dat ik beter het eerste paar had aangedaan. Dat de mama mee had. Tja.

Voor de fietscompagnon die jarig was maakte ik deze. Lichtelijk jaloerse blikken richting mijn stuur worden dan verleden tijd. Als ze ze niet vergeet, tenminste.

Verder zou ik mij graag excuseren voor de verwaarlozing. Examenperiodes en naaien gaan niet zo goed samen, neem dat van mij aan. Maar in de kerstvakantie maak ik het goed. Echt. Een hoofd vol plannen en een kast vol stof : toekomstmogelijkheden te over!